سخنرانى [در جمع «ستاد پیگیرى فرمان 8 مادهاى»؛ (علت انحلال هستههاى گزینش)]
زمان: صبح 18 دى 1361/ 23 ربیع الاول 1403
مکان: تهران، جماران
موضوع: علت انحلال هستههاى گزینش
حضار: اعضاى ستاد مرکزى پیگیرى فرمان امام: آقایان موسوى اردبیلى، سید عبد الکریم (رئیس دیوان عالى کشور)- موسوى، میر حسین (نخست وزیر)- امامى کاشانى (رئیس دیوان عدالت ادارى)- محقق داماد (رئیس سازمان بازرسى کل کشور)- ناطق نورى- آقازاده- هیأتهاى منتخب این ستاد براى رسیدگى به تخلفات در 18 استان
بسم اللَّه الرحمن الرحیم
اهتمام به حفظ آبروى مردم
شما آقایان توجه داشته باشید که همه در محضر خدا هستید؛ و انسان همواره باید این گونه تلقى کند که خدا ناظر اعمال و رفتار اوست. در جمهورى اسلامى غیر از گروهکهایى که مىخواهند به اسلام و مسلمین ضرر و زیان بزنند، نباید دنبال عیب دیگران رفت. باید آبروى مردم را حفظ کنید و در هر مسئلهاى که پیش مىآید ببینید خدا چه مىگوید، که همان را انجام دهید. در مورد هیأتهاى گزینشى که قبلًا بودهاند، من نسبت به صلحاى آنها جسارتى نمىکنم، و چون از باب اینکه احتمال آن مىرفت که عدهاى در میان آنها نفوذ کرده باشند، صلاح بود که آنها را منحل اعلام کنم تا دوباره با ترتیب بهترى به وجود آیند. بعضى از مسائل گزینش بسیار بد بوده است و احتمال مىرفت که افراد فاسدى بخواهند ما را از بین ببرند. چون مسائلى از این قبیل که شماره شناسنامه فلانى چند است، یا فلان کس در کجا شهید شده، جزء مسائل اسلامى نیست؛ و در کشور اسلامى عنوان این گونه مطالب به نام مکتب، خجالتآور است که اینها ملاک گزینش و اسلامى بودن افراد گردد، و ما جوانانى که به درد اسلام مىخورند را از کارها بیرون بریزیم.
و من نگرانىام از این بود که ما نشسته باشیم و در پیش ما کتابها و جزواتى به اسم اسلام منتشر شود که ربطى به اسلام ندارند، و عدهاى هم بگویند که اگر اینها عیب داشتند، جواب آنها را مىدادند، پس مورد قبول هستند که در مقابل آنها ساکتاند.
برنامه دشمنان ما این است که کشور ما را از داخل خراب کنند؛ و با این تحولى که امروز در جوانها پیدا شده است و همه مردم در جبههها و پشت جبههها مشغول خدمت هستند ما دیگر هیچ عذرى براى خدمت و جذب آنها نداریم. و همه ما باید سعى کنیم که یک دست باشیم علیه دشمنان اسلام و مسلمین و به تکلیف الهى خودمان عمل کنیم.
امیدوارم موفق باشید، و خداوند شما را حفظ کند.
و السلام علیکم و رحمة اللَّه
صحیفه امام، ج17، ص: 224 تا 225
