به نظر آیت الله العظمی یوسف صانعی قتل مرد و زن در مورد سؤال ( یعنی جایی که مرد می بیند که اجنبی با زنش زنا می کند ) حَسَب قواعد معتبره شرعی و عقلی جایز نیست

جماران : با توجه به حادثه ای که اخیراً در کشور اتفاق افتاده است، استفتائی که قبلاً از مرحوم آیت الله العظمی یوسف صانعی انجام گرفته و پاسخ ایشان در ارتباط با قتلهای ناموسی باز نشر می شود.

 

پرسش:
 مستندات فقهی که موجب گنجانده شدن ماده 630 ( قتل در فراش ) در قانون مجازات اسلامی شده است و به مرد حق داده است در صورت رؤیت همسر خویش با مرد اجنبی در حال زنا، آنها را به قتل برساند چه منابع و روایاتی می باشد؟
پاسخ: 
به نظر این جانب قتل مرد و زن در مورد سؤال ( یعنی جایی که مرد می بیند که اجنبی با زنش زنا می کند ) حَسَب قواعد معتبره شرعی و عقلی جایز نیست، چون در عین آنکه زوجه و مرد اجنبی هر دو گناهکار و خائن می باشند و مرتکب زنا شده اند و مستحقّ حد می باشند و حدّ آن هم ( حَسَب قواعد باب احصان ) رجم است، و با عدمش جَلد و در رجم خون هدر است; اما دلیلی بر هدر مطلق دم اجنبی و زوجه گرچه هر دو محصن هم باشند، نداریم و هدر دم آنها در محکمه و به حکم حاکم است نه برای هر کس مانند زانی های محصن دیگر که فقط در محکمه مهدورالدم اند، پس دمشان نسبت به دیگران ولو زوجی که حالت زنای اجنبیه را ببیند، دلیلی نداریم و حَسَب عموم ادلّه قصاص ، قاتل محکوم به قصاص می باشد مطلقاً، ولو اینکه بتواند زنای مرد را با زوجه اش که دیده ، مشاهده نماید و روایت ابی مخلد  اگر چه به نظر این جانب حجت نباشد، لااقل آنکه مؤیّد است لذا مناقشه ذکر شده در سؤال مدفوع است. 15/11/1380

 

توضیح : 
تاریخ این استفتاء 15/11/1380 شمسی می باشد و برای استفاده علمی بیشتر و مزید اطلاع بر استدلال فقهی این فتوا می توان به کتاب تحریرالوسیله جلد 1 صفحه 480  مسأله 28 و حاشیه مرحوم آیت الله العظمی صانعی قدس سره الشریف که در ذیل ذکر می گردد مراجعه نمود.

 

 

(مسأله 28): لو وجد مع زوجته رجلاً یزنی بها وعلم بمطاوعتها له فله قتلهما ، ولا إثم علیه ولا قود ; من غیر فرق بین کونهما محصنین أو لا ، وکون الزوجة دائمة أو منقطعة ، ولابین کونها مدخولاً بها أو لا .

 

 

________________________________________________________

[1]  کما هو المعروف، لکنّ الأحوط، بل الأقوى أ نّه لیس له ذلک ; لصحیح داوود بن فرقد ، عن الصادق(علیه السلام) ، ففیه : «فخرج رسول الله(صلى الله علیه وآله وسلم) فقال : ماذا یا سعد ؟ فقال سعد : قالوا : لووجدت على بطن امرأتک رجلا ، ما کنت صانعاً به ؟ فقلت : أضربه بالسیف ، فقال : یا سعد ، فکیف بالأربعة الشهود ؟ فقال : یا رسول الله، بعد رأى عینی وعلم الله أن قد فعل ؟ قال : أی والله بعد رأى عینک وعلم الله أن قد فعل ، إنّ الله قد جعل لکلّ شیء حدّاً وجعل لمن تعدّى ذلک الحدّ حدّاً». (وسائل الشیعة 28 : 14 / 1)

وما ذکره صاحب «الجواهر» فی توجیهه بما یوافق المعروف بقوله : «ویمکن أن یکون بیاناً للحکم فی الظاهر ، وإن لم یکن علیه إثم فیما بینه وبین الله»، (جواهر الکلام 41 : 369) کما ترى ; لأ نّه لیس بأزید من الإمکان والاحتمال المخالف للظاهر .

ثمّ إنّ ما استدلّ به «الجواهر» من أخبار هدر دم اللصّ والناظر إلى عورات القوم ، والمراود امرأة على نفسها حراماً ، وممّا روی مرسلا عن أمیر المؤمنین(علیه السلام) ، فی رجل قتل رجلا فادّعى أ نّه وجده مع امرأته، فقال(علیه السلام) : «علیه القود ، إلاّ أن یأتی ببیّنة». (المبسوط 7 : 48 ; تحریر الأحکام 2 : 248)

وممّا رواه أبو موسى الأشعری من قول أمیر المؤمنین(علیه السلام) فی جواب ما کتبه معاویة إلى أبی موسى من أنّ ابن أبی الجسرین وجد مع امرأته رجلا فقتله : «إن جاء بأربعة یشهدون على ما شهد ، وإلاّ دفع برمّته»، (وسائل الشیعة 29: 135 / 2) ففیه ما لایخفى ; لکون تلک الأخبار أجنبیة عن المقام ، فإنّها مربوطة بأمنیة المسکن والدفاع عن المال والعورة فأ نّى لها الدلالة بجواز قتل الرجل من یرى أ نّه یزنی بامرأته ، ولکون المرسلة مرسلة ، وإن کانت دلالتها تامّة ، ولما فی نقل أبی موسى الأشعری من الضعف الواضح . 

 

انتهای پیام
این مطلب برایم مفید است
7 نفر این پست را پسندیده اند

موضوعات داغ

نظرات و دیدگاه ها

مسئولیت نوشته ها بر عهده نویسندگان آنهاست و انتشار آن به معنی تایید این نظرات نیست.