پایگاه خبری جماران: چند صباحی است اصحاب قلم این سرزمین که باید الگوی ادب و ادب پروری باشند، در نوشتار و گفتار خود موجی از عصبانیت و تندخویی را به نمایش می گذارند. حکیم مولوی شناس ناباورانه دیگر فیلسوف معاصر را مورد خطاب قرار می دهد و بی سواد می خواند و اندیشمند سترگ در نقد استاد اخلاق و اندیشه از مسیر اعتدال خارج می شود و می نویسد آنچه را که نباید( ١. )دو دیگر عالم فاضل درباره انجمن حکمت و فلسفه به هم می پردازند و از حدود نقد مودبانه خارج می شوند. از اصحاب عمائم در می گذرم که روزگاری است خطابه های جمعه ـ البته نه همه آنها ـ به دور از بی ادبی نیست.
راستی آیا نه چنین است که این بزرگان الگوی جامعه جوان و میانسال خویش هستند. بی ادبی به عصبانیت بی منطق منتهی می شود و عصبانیتی از این دست ،مهر و عطوفت را هدف می گیرد و جامعه ای که از محبت تهی شد ، ملیت و همدلی خویش را فرو می نهد و کنام پلنگان و شیران اجنبی می شود. اگر جوان ما عصبانی و بی منطق است حتماً معلمان خوبی نداشته است.
خدا رحمت آورد بر روح امام عزیز که همواره می فرمود رفتار استاد درس می دهد و نه گفتار او.
١. ن ک ماهنامه فرهنگ امروز شماره ٢١
