منتظر می‌مانیم تا ائمه‌جمعه و مدعیان انقلابی‌گری، نسبت به این نوع اقدامات که با پول بیت‌المال انجام می‌شود، موضع بگیرند. فریاد وامصیبتا سر دهند و وضعیت فرهنگی کشور را برباد رفته بخوانند.
« به جشن تولد داغ ... دعوتین!قراره جشن تولد یک‌سالگی بگیریم. خیلی از اونایی که در فضای مجازی جنجالی شدن هم، میان!عصر یک‌شنبه ۲۵تیر!ظرفیت محدوده سریع‌تر ثبت نام کن».
به گزارش جماران ، روزنامه قانون در گزارشی به نام افول گرایان ؛ مراسم روز گذشته با عنوان جشن تولد یک سالگی یا رسانه موسوم به اصولگرا و با حضور برخی چهره های اصولگرا را نقد کرده است که این گزارش در پی می آید:
خاطرمان هست برخی افراد که خالکوبی‌ها و تتوهایی بر بدن خود زده بودند، برای حضور در مجموعه‌ورزشی نهادهای خاص،استخدام و ... با مشکل روبه‌رو می‌شدند و به نوعی با آن‌ها برخورد می شد که گویی مرتکب گناهی کبیره شده یا به بیماری واگیردار مبتلا هستند! اما گویی بانیان این نوع تفکر استحاله شده‌اند و برای ماندن در قدرت راهی جز دستاویز قرار دادن مکروه‌های دیروز و تبدیل آن به مستحبات امروز، ندارند.
برداشت‌های جناحی از بیت‌المال
ماجرا این‌گونه بود که طبق معمول گذشته، تالار اندیشه حوزه‌هنری که جزوی از بیت‌المال است و باید در اختیار همگان باشد، دوباره شاهد حضور جریانی خاص بود. همان‌گونه که در انتخابات‌های مختلف به جایگاهی برای تبلیغ گروه‌های خاص تبدیل شده بود و همچنان برداشت‌ها و سوءاستفاده‌های جناحی از آن ادامه دارد.
تبلیغ برای نمایش افول
آن‌ها مدت‌ها بود برای مراسمی با این محتوا تبلیغ می‌کردند:« به جشن تولد داغ فارس پلاس دعوتین!قراره جشن تولد یک‌سالگی بگیریم. خیلی از اونایی که در فضای مجازی جنجالی شدن هم، میان!عصر یک‌شنبه ۲۵تیر!ظرفیت محدوده سریع‌تر ثبت نام کن».
جریانی که همواره برخی تفکرهای ناهمسو با خود را تکفیر می‌کردند، امروز می‌کوشند تا ریزش‌های خود را با رویش‌های تخیلی جبران کنند. آن‌ها بزرگانی مانند آیت‌ا...هاشمی، ناطق‌نوری،علی‌لاریجانی، حسن‌روحانی و سایر شخصیت‌های نامدار انقلاب را از خود دور کردند تا به پدیده‌های اجتماعی که حال و روز مشخصی دارند، نزدیک شوند. حال این نزدیکی تا چه حد برای آن‌ها راهبردی است، مشخص نیست ولی بیشتر شبیه به تاکتیک‌های برگرفته از تفکر ماکیاولیستی است که این روزها شدید دچارش شده‌اند.
انتحار و نمایش عریان
آن‌ها خوش می‌دانند که مردم امروز زیر بار تفکرهای پوشالی آن ها نمی‌روند بنابراین با عملکردی انتحاری سعی در خود نمایی برای ملت دارند.نمایشی عریان که تمام خصوصیات و آرمان‌های آن‌ها را نمایان می‌کند.
این جریان در روز گذشته برگ زرینی در تاریخ ثبت کردند.برگی که نه برای آن‌ها درخشان باشد، خیر! بلکه برگی که سبب شد تا افول آن‌ها را تا سرحد واپس‌گرایی 40 یا شاید50 ساله به سمت دوران گذشته به نمایش بگذارد.
ابتذال فرهنگی
آن‌ها روز گذشته، فردی به نام امیرحسین‌مقصودلو را که مقتدای‌شان ابراهیم رئیسی وارد دنیای سیاست‌کرد، به میان خود آوردند. تتلویی که روزگاری امثال او به عنوان نماد ابتذال و تهاجم فرهنگی از سوی بزرگان همین تفکر به خورد مردم داده می شد، امروز به سنبل مقاومت برای این افراد تبدیل شد‌ه‌است.
طعمه ای به نام تتلو
تتلو شاید نماینده قشری باشد که در سال‌های اخیر توسط همین تفکر که او را امروز تقدیس می‌کند، سرکوب شده و دفتر نقاشی که بر روی بدن او نقش بسته است، عقده‌های سرگشاده از فشارهای همین جماعت افول‌گراست!
بازیگردانانی که در پشت صحنه، امثال تتلو را مدیریت می‌کنند، شاید به آهنگ «بذار تو حال خودم باشم» او راگوش نداده باشند یا کلیپ‌های آنچنانی او را ندیده‌باشند(یا شاید هم دیده باشند) ولی بی شک خوب می‌دانند که تقدیر از تتلو، شاید بتواند کار آن آب و صابونی را کند که روزگاری روحانی برای طهارت آن‌ها بعد از انتخابات به زبان آورد.
تتلو نه شخصیت سیاسی است و نه عمق‌فرهنگی دارد، اما به خوبی می‌داند که عالم سیاست، دنیای بده و بستان است. زمانی که می‌خواند:« من‌خستم، دنیا یک جور رقصه خاصه، باهاش برقص» یعنی فرمانی که این روزها، در دستور جریان‌های محافظه‌کار قرار دارد برای آنکه به خواسته‌های خود برسند.
دفاع لشگری از تتلو
مقصودلو آن‌قدر به نفوذی‌ها و توان ناتوی فرهنگی داخلی اعتقاد دارد که می‌گوید:« من خستم اما می‌دونم، که می‌رسم بالاخره، من می‌سازم دوباره دنیامو یه نفره!» تتلو دنیای خود را ساخت اما نه به تنهایی، یک لشگر پشت او ایستادند.
آرایشی جدید اما عجیب که برگرفته از اعضای کمیسیون امنیت ملی‌مجلس! نمایندگان محترم شهرقم!اعضای جبهه پایداری!مسئولان رسانه‌وابسته به نهادهای خاص! رییس پیشین و ارزشی! صداوسیما و افسران جنگ نرم! است.
صاحبان قیچی و تفنگ، دست به دستان فردی دادند که در مرام گذشته آن‌ها، روی بدن خود صور قبیحه را درج کرده و تنها وجه مشترک آن‌ها، مخالفت با روحانی و رفاقت با رئیسی است.
این جریان، ژست اپوزوسیون به خود گرفته اند و به نوعی سعی دارند تا براندازی نرم روحانی را در جامعه عملی کنند اما بی شک مردم ما همان‌گونه که در انتخابات سال‌های گذشته نشان دادند، در ادامه نیز به این جماعت ثابت می‌کنند که اینان به ناکجا آباد می‌روند.
هیهات
منتظر می‌مانیم تا ائمه‌جمعه و مدعیان انقلابی‌گری، نسبت به این نوع اقدامات که با پول بیت‌المال انجام می‌شود، موضع بگیرند. فریاد وامصیبتا سر دهند و وضعیت فرهنگی کشور را برباد رفته بخوانند.
کاش تشخیص خوب از بد در این روزگار آخرالزمانی، کمی توسط صاحبان خرد تبیین شود تا هر جماعتی با هر وسیله ای تلاش نکند به خواسته‌ها و اهداف خود دست پیدا کند و با پنهان شدن در پشت‌انقلابی‌گری و مقدسات، هر عاملی را دستاویز حیات سیاسی خود قرار ندهند.
