خسرو دهقان، از عضای هیئت داوران سی و ششمین جشنواره فیلم فجر در واکنش به حواشی نتایج داوری این رویداد سینمایی تاکید کرد: « کسی تذکری به ما نداد و ما را در فشار قرار نداد که بخواهیم ملاحظه‌‌ای داشته باشیم. ما در سلامت عقل و جسم و با هوش و حواس درست و حسابی داوری کردیم!»
به گزارش جی پلاس، برنامه این هفته «شهر فرنگ» شامگاه پنجشنبه 26 بهمن با اجرای حمیدرضا مدقق و با حضور خسرو دهقان، عضو هیئت‌داوران سی و ششمین جشنواره ملی فیلم فجر و مصطفی جلالی‌فخر، منتقد سینما پیرامون حواشی به وجود آمده نسبت به داوری‌های این دوره از جشنواره، از شبکه خبر پخش شد.
خسرو دهقان، عضو هیئت‌داوران جشنواره فیلم فجر در برنامه تلویزیونی «شهر فرنگ» گفت: «تعجب کردم که چرا رسول صدرعاملی این گونه صحبت کرد. داوران همه فیلم‌ها را به دقت دیدند و برخی فیلم‌ها مانند «فیلشاه» را هم دو بار دیدند. یا مستند «بانو قدس ایران» را من به شخصه و یکی دیگر از داوران، دو بار دیدیم. در مورد «فیلشاه» در رشته‌های مختلف بحث کردیم اما برای انتخاب رأی نیاورد.»
او افزود: «جشنواره فیلم فجر در طول این 36 سال نوسانات اندکی داشته است. امسال هم مثل همیشه در انتخاب و داوری بحث سلیقه مطرح بود ضمن آن که هیئت انتخاب اهل فن بودند و اگر فیلم‌هایی را کنار گذاشتند، حتما دلایل خاص داشتند.»
این منتقد فیلم و مدرس سینما ادامه داد: «دو جلسه مفصل داوری داشتیم که یکی از آن‌ها از 10 و نیم، 11 صبح شروع شد تا سه و نیم، چهار صبح روز بعد. ساعت‌ها بحث و رأی‌گیری داشتیم که البته کمال تبریزی پیشنهاد کرد دست بالا نکنیم و نامزدها و برنده‌ها چهار به سه انتخاب نشوند. کمی اقناعی هم حرف بزنیم و کمی توضیح بدهیم. مثلا من نظری داشتم و داوران دیگر براساس تجربه و تحصص‌شان روی داوری تأثیر می‌گذاشتند. یعنی اگر کسی نقطه‌نظر مثبت یا منفی داشت، نظر خود را با دلیل ارائه می‌داد و این بر جمع تأثیر می‌گذاشت تا آرا پخته‌تر شود. یعنی در واقع داوری ما، اقناعی بود. این که خود آدم قانع شود و بفهمد که به چه رأی می‌دهد. فرم چاپ شده نداشتیم اما ما همه چیز را یادداشت می‌کردیم یک تخته هم بود که سیمون سیمونیان آرا را در جدول بر اساس اسامی داوران و فیلم‌ها می‌نوشت.»
داور جشن خانه سینما در دوره پانزدهم، تاکید کرد: «چیزی به نام مصلحت و این که ما بخواهیم رأی جمع کنیم یا رضایت جلب کنیم در کار نبود. نکته‌ای یا فشاری از جایی باید باشد که ما ملاحظات را در نظر بگیریم، اما کسی تذکری به ما نداد و ما را در فشار قرار نداد که بخواهیم ملاحظه‌‌ای داشته باشیم. ما در سلامت عقل و جسم و با هوش و حواس درست و حسابی داوری کردیم! خطای داوری جزوی از داوری است. این در فوتبال هم هست. به شرطی که بپذیریم که اگر ما داوری کردیم، دیگران هم حق دارند ما را داوری کنند و به همان نسبت آن‌ها هم خطا دارند.»
دهقان توضیح داد: «هیچ جشنواره‌ای در دنیا نداریم که داوری‌اش حرف و حدیث نداشته باشد. بخشی از جشنواره همین حواشی داوری است. همان طور که خانم طائرپور در «شب‌های شفاهی» گفتند، امسال کیفیت فیلم‌ها از نظر ما خوب بود و این بحث را داشتیم که کاندیدا اعلام نکنیم و همه کاندیدا باشند. یعنی این اعتقاد وجود داشت. اگر آئین‌نامه اجازه می‌داد، ما بدمان نمی‌آمد افراد را نامزد نکنیم و بگوییم همه نقش دوم‌ها نامزد دریافت سیمرغ هستند. ما جمشید هاشم‌پور را کیلویی نگاه نکردیم. به سابقه او جایزه ندادیم . به ظرائف بازی او نگاه کردیم. جواد عزتی بازیگر مورد علاقه ماست اما در ترکیبی که مجبور بودیم چهار، پنج نامزد را اعلام کنیم، مجبور شدیم او را حذف کنیم.»
او در پایان گفت: «فیلم «خجالت نکش» از «امیر» و «مصادره» بیشتر رأی آورد و به عنوان بهترین فیلم اول انتخاب شد. ما ساعت‌ها درباره آرای نهایی صحبت کردیم. کسی سر موضوع «لاتاری» مشکل نداشت. همین طور مابقی فیلم‌ها، مثل «کار کثیف» و ... من در دو هفته‌ای که با رسول صدرعاملی بودم، بیشتر از دو جمله‌ای که از او نقل شد، نظرات او را می‌دانم. واقعیت این است که ما بحث‌های داوری را ساختاری انجام می‌دادیم. این که این مضمون خوب، چگونه ساخته شده و چگونه اجرا شده است. چگونگی برخورداری از این ترکیب ساختاری در داوری خیلی رعایت شد. این که ما محو جمال محتوا نشویم. «لاتاری» اتفاقا با وجود مضمون خوبش، در این شیوه نگاه به ما جواب نداد.»
