یکی از اعضای هیئت داوران جشنواره فیلم کوتاه گفت: هیچ اشکالی ندارد که بخشی از فیلمسازان سینمای کوتاه وارد سینمای حرفه‌ای شود و با رعایت لحن فیلم کوتاه و جوهره آن، این ذهنیت را به فیلم بلند هم انتقال دهند.
به گزارش جی پلاس، مجید برزگر از اعضای هیأت داوران سی‌وچهارمین جشنواره فیلم کوتاه تهران با اشاره به اینکه این دوره جشنواره یکی از فرازهای آن بود، بیان کرد که حالا می‌شود گفت که از یکی، دو سال گذشته فیلم کوتاه به بار نشسته است و تقریبا راه خود را پیدا کرده و نسل جدیدی از فیلمسازان جوان وارد این حوزه شده‌اند.
او در همین مورد افزود: امسال نام‌های فیلمسازان قدیمی فیلم کوتاه را کمتر می‌شنویم و یا اینکه دست کم آن‌هایی که مهمتر هستند از نسل جدید اند. به نظرم امسال یک تفاوت عمده با سال‌های قبل داشت و آن تعداد فیلم‌های خوب در جشنواره بود مخصوصا در بخش داستانی. من گمان می‌کنم که سینمای مستند ما میل‌اش به فیلم‌های بالای 30 دقیقه است بنابراین بیشتر در جشنواره سینما حقیقت حضور پیدا می‌کند.
برزگر ادامه داد: اینجا فقط تعداد کمی فیلم مستند خوب دیدیم. در انیمیشن و تجربی هم همین‌طور است و شمار فیلم‌های خوب زیاد نبوده است ولی در بخش فیلم داستانی فیلم‌های خوب زیادی وجود داشت که این امر داوری را برای ما سخت کرده است.
این کارگردان درباره تنوع مضامین فیلم‌ها گفت: تنوع مضامین امتیاز امسال جشنواره بود و کیفیت فیلم‌ها بسیار قابل توجه است. سوژه چیزی است که نمی‌شود فیلمساز را به خاطر آن متهم کرد و مطمئنا این موضوعات بازتاب محیطی است که در آن زندگی می‌کنیم و برداشت‌های فیلمسازان از محیط‌شان است. اگر خیلی امیدوار یا ناامیدکننده هستند و یا تاریک و روشن هستند به خاطر آن محیطی است که در آن زندگی می‌کنند. من فیلم‌های خوبی با مضامین بکر و جسور در بین شرکت‌کنندگان دیدم. فیلم‌های اجتماعی، انتزاعی و تجربی خوبی وجود داشت، این‌ها همه نشان می‌دهند که فیلمسازان بسیار جست‌وجوگر و دنبال خواسته‌های خود هستند.
برزگر درباره وضعیت فیلم کوتاه در ایران گفت: فیلم کوتاه دو حالت دارد یا مسیری است برای رسیدن به فیلم بلند و یا می‌تواند هویت و استقلال خودش را تا آخر نگه دارد. من به بخش دوم معتقدم زیرا این گونه سینمایی باید همیشه مستقل بماند. ولی چه اشکالی دارد فیلمساز وارد بخش‌های دیگر مثل ساخت فیلم بلند شود. با ورود این فیلمسازان فیلم کوتاه به سینمای حرفه‌ای، تلویزیون و شبکه‌های نمایش خانگی می‌توانند به ارتقاء آن بخش‌ها نیز کمک کنند.
او درباره ارزیابی‌اش از فیلم‌هایی که در جشنواره شرکت کرده‌اند، اظهار کرد: بازی‌ها، دیالوگ‌ها، فیلمبرداری، فیلمنامه‌ها، کارگردانی و تدوین فیلم‌های حاضر در جشنواره واقعا درخشان هستند. به نظر من هیچ اشکالی ندارد که بخشی از سینمای کوتاه وارد سینمای حرفه‌ای شود و با رعایت لحن فیلم کوتاه و جوهره آن وارد فیلم بلند شوند یعنی همین ذهنیت فیلم کوتاه را به بلند هم انتقال دهند.
او ادامه داد: در این بین، بعضی از فیلمسازان ما فقط فیلم کوتاه خواهند ساخت، این‌ها هیچ کدام منافاتی با هم ندارند و مخالفتی با اینکه فیلمسازان فیلم کوتاه وارد فیلم بلند شوند ندارد.
این فیلمساز با اشاره به حضور فیلم‌های کوتاه در جشنواره‌ها گفت: این قراری است که بچه‌های فیلم کوتاه با خود گذاشته‌اند که در جشنواره‌ها شرکت کنند. در هیچ کجای دنیا فیلم کوتاه در سینماها اکران نمی‌شود و چاره‌ای جز شرکت در آنها نیست. این خوب است که جشنواره‌های زیادی در سطوح مختلف برگزار می‌شود تا این فیلم‌ها پخش شوند و تماشاچی به دیدن آنها برود. مثل استقبال چشمگیری که اینجا در حال رخ دادن است، فیلم کوتاه تماشاگر جدی می‌خواهد. در همه جای دنیا مقصد فیلم کوتاه، جشنواره است. البته یک منزگاه دیگر هم دارد و آن تلویزیون است. در خیلی از جاهای دنیا فیلم کوتاه را تلویزیون‌ها می‌خرند و پخش می‌کند اما در کشور ما این اتفاق نمی‌افتد. امیدواریم به زودی سهمی برای آن کنار گذاشته شود.
برزگر با بیان اینکه جشنواره‌ها سالانه‌اند و بنابراین فیلم فقط یک سال فرصت حضور در جشنواره را خواهد داشت، تصریح کرد: نمی‌توانیم یک فیلم کوتاه را چند سال در یک جشنواره شرکت دهیم. البته این برای فیلم بلند هم همین طور است. با این تفاوت که فیلم بلند به شکل‌های مختلف عرضه می‌شود. مثلا بعد از حضور در جشنواره‌ها در سینماهای کشور اکران می‌شوند و بعد به صورت ویدئو در دسترس مردم قرار می‌گیرند ولی برای فیلم کوتاه این بازار وجود ندارد. البته تماشاگری ندارد که در سوپرمارکت یا کتاب‌فروشی‌ها آن را تهیه کند و گویی بعد از حضورش در جشنواره آن فیلم تمام می‌شود.
او ادامه داد: البته این راهکار تجربه هم نشده است و این جریان را امتحان نکرده ایم که فیلم‌های خوب را تبدیل به ویدئو کنیم و آنها را مثل سریال‌ها به صورت هفتگی در فروشگاه‌های فرهنگی عرضه کنیم. فقط هنرجویان و مخاطبان سینماگران ده‌ها هزار نفر هستند و هرچند نفر یکی آنها هم اگر آن را تهیه کند می‌تواند به اقتصاد فیلم کوتاه کمک کرده باشد ولی تاکنون کسی این ریسک را تجربه نکرده است و به نظر من این وظیفه بر دوش دولت است.
او با اشاره به اینکه فیلم کوتاه مثل داستان کوتاه و شعر مدیوم خاصی دارد، بیان کرد: فیلم کوتاه نگران اکران و فروش‌اش نیست و دغدغه گیشه ندارد و هر کاری را برای ساخت آن انجام می‌دهد که حالا ممکن است موفق باشد یا نه ولی همیشه طراوتی در آن وجود دارد که می‌تواند ذهن تماشاگری که به یک نوع خاص عادت کرده است تغییر دهد. مثلا تماشاگران با دیدن مستندهای اجتماعی و تاریخی، شاید زندگی‌اشان تغییر کند. فیلمساز شوند یا به مطالعات خاصی علاقه پیدا کند. فیلم کوتاه می‌تواند خیلی تأثیرگذار باشد.
این کارگردان در مقایسه فیلم کوتاه و بلند گفت: در ادبیات نمی‌توانیم بگوییم مثنوی خوب نیست ولی دو بیتی خوب است. هر کدام کارکرد و خواننده خاص خودش را دارد. در فیلم هم همین طور است و می‌تواند جهانی از معنا یا تجربه در فیلم کوتاه وجود داشته باشد.
او در صحبت‌های خود از انجمن فیلم کوتاه به خاطر مدیریت و برگزاری جایزه بهترین فیلم از نگاه تماشاگران و نظم موجود در این جشنواره تشکر کرد.
برزگر به فیلمسازان نیز تبریک گفت و به این نکته اشاره کرد که این تعداد فیلم خوب داوری را برای ما سخت کرده بود و می‌دانم که بعد از اعلام نتایج شاید پشیمان شوم زیرا که فقط یک فیلم می‌تواند عنوان بهترین را بگیرد ولی من در ذهنم حداقل پنج فیلم داشتم که می‌توانستم به عنوان بهترین معرفی کنم. دوره پرباری بود و امیدوارم در سال بعد هم همین جریان ادامه پیدا کند.
