بازیگر سریال شهرزاد: عشق در زندگی‌ها کمرنگ شده است

وی در پاسخ به این سوال که چقدر نظرات مدرم در فضای مجازی را پیگری می‌کند، عنوان کرد: خیلی نه، چون کار وقت‌گیری است و من هم چندان فرصت نمی‌کنم. خودم هم خیلی فعالیت در این فضاهای مجازی ندارم و از طرفی گاهی نسبت به هنرمندها با بی‌انصافی حرف‌هایی را می‌نویسند؛ همان هنرمندی که برای مردم زحمت می‌کشد. گاهی حتی درباره چیزهایی مثل لباس و آرایش اظهارنظرهایی می‌کنند که اصلا اصولی نیست؛ البته فکر می‌کنم این افراد نوجوان‌های ۱۴-۱۵ ساله‌ای هستند که سرشان خلوت است و فرصت این را دارند که در فضای مجازی درباره چنین موضوعاتی صحبت کنند! در صورتیکه مردم ما عمیق‌تراز آن هستند که بخواهند چنین رفتاری نشان دهند.

متخصص در ادامه گفت: به هر حال هر سریال و هر مجموعه‌ای که ساخته می‌شود، پیامی دارد و می‌خواهد حرفی بزند تا اینکه به نکاتی مانند مژه مصنوعی دقت کنند! این نگاه‌ها خیلی سطحی است، دغدغه‌ای که در یک مجموعه وجود دارد، این صحبت‌ها نیست.

وی ادامه داد: در موارد مشابه می‌بینیم که مردم با سریال‌هایی که ساخته می‌شود، زندگی می‌کنند و در آن‌ها غرق می‌شوند. البته نمی‌خواهم مقایسه کنم ولی مجموعه «شهرزاد» با توجه به آدم‌های حرفه‌ای و با تجربه‌ای که در آن حضور دارند، با هدف برای مخاطب ساخته شده و بهتر این است که مخاطب هم با این دید که بخواهد حرف سریال را بفهمد آن را ببیند، اینکه چقدر می‌تواند روی زندگی‌اش تاثیرگذار باشد. این‌طور نباشد که بعد از دیدن هر قسمت در فضای مجازی با یکدیگر سر موضوعات سطحی بحث کنند و حتی دعوایشان شود، چون فکر می‌کنم باید از این موضوعات و بحث‌ها بگذریم.

متخصص با بیان اینکه «می‌گویند کل موضوعاتی که برای فیلمسازی می‌توانیم از آن‌ها استفاده کنیم، در حدود ۷۰ عنوان است، تاکید کرد: فکر می‌کنم شهرزاد همه‌چیز دارد! به شکل فشرده و مفید موضوعاتی مثلث عشق، سیاست، روابط خانوادگی، ‌مرگ و... را دارد. این‌طور نیست که تنها یک قصه عاشقانه یا سیاسی را روایت کند، مجموعه‌ای از موضوعات و بحث‌های مختلف را در خودش دارد.

وی در ادامه اظهار کرد: به عنوان مثال، شخصیتی مانند هاشم را در سریال می‌بینیم که بیرون از خانه با روحیه‌ای متفاوت ظاهر می‌شود، اما در خانه رفتار دیگری دارد؛ در این صورت می‌توانیم بُعدهای مختلف شخصیتی از افراد را ببینیم و همین نکات می‌تواند جذابیت‌هایی را برای مخاطب به وجود آورد.

بازیگر نقش مرضیه همچنین با اشاره به اینکه عشق در زندگی‌ها کمرنگ شده است، عنوان کرد: شاید بتوانم بگویم سالیان سال است که ما عشق را در زندگی‌های خودمان خاک کرده‌ایم، تا جایی که اگر به کسی که دوستش داریم ابراز علاقه کنیم، عجیب به نظر می‌رسد. حتی اگر زن و شوهری را ببینیم که با یکدیگر عاشقانه صحبت می‌کنند در نظر ما تظاهر به نظر می‌رسد، به این دلیل که از عشق و مسائل عاطفی و برخی خصلت‌های عاطفی دور افتاده‌ایم. ما برخی از عواطف بشری را فراموش کرده‌ایم و حالا خوب است که با این فیلم‌ها فضا زیر و رو می‌شود و یادمان می‌آورد که در دل هر آدمی کورسویی از عشق را می‌توان دید. فکر می‌کنم آقای فتحی در این زمینه رسالتی را در حد تمام و کمال انجام داده است.

متخصص که تجربه همکاری با حسن فتحی را در چند کار دیگر نیز داشته، درباره کار کردن با این کارگردان سینمای ایران بیان کرد:از نظر اینکه ایشان خیلی دقیق و نکته‌سنج هستند، شاید کار کردن سخت به نظر برسد، اما در کار کردن باید حواست باشد. آقای فتحی انسان خیلی شریفی است و این نکته خیلی مهمی است، چون اول باید آدم خیلی خوبی باشی، بعد کارگردان خوبی شوی.شاید این‌طور به نظر بیاید که ایشان کارگردان سخت‌گیری هستند اما این سختی را به جان می‌خری. البته آدم‌ها بعد از اینکه چند سال با یکدیگر کار می‌کنند، با هم هماهنگ می‌شوند و دیگر این سختگیری به چشم نمی‌آید.

این بازیگر در ادامه با اشاره به عشق و عاشقی‌های مرضیه و هاشم در سریال تاکید کرد: زنان قدیمی جنس متفاوتی از عشق را تجربه می‌کردند. برای آن‌ها مردشان خدای روی زمین است و حرف اول خانه را هم او می‌زند! عشق آن‌ها زمینی و خالص است و فکر می‌کنم عشقی که مرضیه به هاشم‌آقا دارد، عشقی نیست که آرام آرام پدید آمده باشد و از قبل همدیگر را می‌شناختند، اما می‌توان گفت همسر مرضیه هر فرد دیگری هم بود همین‌طوز پروانه‌وار دور او می‌چرخید. زن می‌خواهد بنای خانواده را حفظ کند و نمی‌خواهد خللی در روابط خانوادگی آن‌ها ایجاد شود.

وی ادامه داد: همه مادرهایی که نقش آن‌ها را بازی کردم، این پایه را دارند، اما وقتی آن‌ها را در کنار هم می‌گذارید جنس متفاوتی دارند. در واقع می‌توانم بگویم شبیه به مرضیه را تا به حال بازی نکرده‌ام.

متخصص که علاوه بر بازیگری جلوی دوربین، در رادیو هم فعالیت‌های زیادی دارد، درباره اولویت‌ شخصی خودش گفت: من کارمند رادیو هستم و به همین دلیل بیشتر هم شنیده می‌شوم، مگر زمانی‌که سر فیلم و سریالی باشم که حضوم در رادیو کمرنگ‌تر می‌شود. با این حال علاقه قلبی من به تئاتر است، به دلیل نفس گرم مخاطب و زایشی که هر روز روی صحنه تئاتر اتفاق می‌افتد. با اینکه هر روز گریم، لباس و دیالوگ یکسانی داری، اما قطعا هر روز اجرای یکسانی نخواهی داشت و چون زنده است، حس غریبی هم دارد و باید آن را زنده نگه داری تا ارتباط مخاطب هم از بین نرود. در حالی‌که در رادیو، سینما و تلویزیون اثر تولیدی است و دغدغه لحظه به لحظه خوب بودن دیگر در بازیگر نیست. البته منظورم این نیست که در این کارها بازی بد می‌شود، ولی به هر حال تئاتر هیجانی دارد که بقیه ندارند. من به عنوان یک بازیگر ترجیح می‌دهم همه این هنرها را تجربه کنم و نمی‌توانم خودم را صرفا تئاتری یا رادیویی بدانم!