روایت «کاوه و ضحاک» در کنسرت آوای پارسی/ تصاویر

تعداد زیاد مخاطبان این اجرا باعث تاخیر ۴۰ دقیقه‌ای در آغاز آن شد. روی صحنه اجرا نیز تعداد زیادی شمع روشن بود، پشت سر نوازندگان هم دو پرده در سمت راست و دو پرده در سمت چپ وجود داشت که هنگام اجرای هر کدام از قطعات، تصویری متناسب با آن، روی پرده به‌نمایش درمی‌آمد.

در ابتدای اجرا، حافظ ناظری و ارکستر روی صحنه حاضر شدند. پس از تشویق حاضران، فرزند شهرام ناظری در سخنانی گفت: اولین کنسرت از سری کنسرت‌های «آواز پارسی» را اجرا می‌کنیم. این برنامه قرار بود اولین اجرای خود را در استان خراسان داشته باشد، اما به‌دلیل برخی مشکلات، این کار انجام نشد و طبیعتا فشار سنگینی را به گروه وارد کرد. البته به اندازه کافی درباره این موضوع صحبت شده است.

او اضافه کرد: به هر حال ما دوست داشتیم این برنامه شکل دیگری آغاز شود، اما همیشه اتفاق‌ها آن‌گونه که ما می‌خواهیم پیش نمی‌رود. مهم این است شما از ما حمایت کردید و به ما انرژی و عشق دادید.

سپس او همراه ارکستر، کار خود را با نخستین کلام فردوسی در شاهنامه، یعنی «به نام خداوند جان و خرد/کزین برتر اندیشه برنگذرد» شروع کرد. در ادامه این قطعه، گریزی هم به شعر «چو ایران مباشد تن من مباد/بدین بوم و بر زنده یک تن مباد» زدند.

با خارج شدن حافظ ناظری و ارکستر از صحنه، شهرام ناظری و یک نوازنده ضرب زورخانه‌ای برای اجرای قطعه بعدی روی صحنه آمدند.

سپس با نوای ضرب و زنگ زورخانه‌ای و سه‌تار ناظری، خوانده شد: «ایران به خدا مملکت ناموران است». ناظری در ادامه شروع به روایت داستان ضحاک ماردوش و فریدون کرد و گفت: داستان فریدون و ضحاک نبرد نیکی و بدی و حق و ناحق است.

بخش بعدی این اجرا با حضور ارکستر، شهرام ناظری و پسرش روی صحنه آغاز شد که آواز این بخش بیشتر برعهده پدر و گاهی هم پسر بود. ناظری‌ها بین روایت‌شان از داستان ضحاک، اجرای قطعه‌ «بازگشت جاودانگی» از پروژه «ناگفته» را در نظر گرفته بودند. بعد از اتمام این قطعه‌ی به نسبت طولانی «آواز ضحاک» آغاز شد.

شهرام ناظری پیش از آغاز اجرای بخش‌هایی از داستان ضحاک روبه مخاطبان گفت: تنها عامل حمایت از ما، تشویق شما است. برای ما ارزشمند است که حداقل احساس کنیم خود جامعه و هنردوستان این توجه را نسبت به ما دارند، همین عشق باعث شده در این ٣٨ سال، در ایران بمانم، با وجود امکاناتی که در خارج از کشور برایم فراهم بوده است. اکنون بسیار خوشحالم که توانستم این سال‌های سخت را در کنار هموطنانم بمانم.

«چو ضحاک شد بر جهان شهریار/برو سالیان انجمن شد هزار/سراسر زمانه بدو گشت باز/برآمد بر این روزگار دراز/نهان گشت کردار فرزانگان/پراکنده شد کام دیوانگان/ هنر خار شد، جادو ارجمند/نهان راستی، آشکارا گزند/شده بر بدی دست دیوان دراز/به نیکی نرفتی سخن جز به راز» روایت این داستان تا قیام کاوه و درفش کاویانی ادامه پیدا کرد.

بدرقه‌کننده مخاطبان در پایان این کنسرت قطعه «عدم» بود.

پدرام فریوسفی، امین غفاری، محمدحسین غریبی، محمدرضا جبار، بابک غسالی، شیوا سروش، الهه حیدری، مهگل صفدری، فرهاد صفری و شهریار نظری، نوازندگان و همخوانان این اجرا بودند. همچنین حافظ ناظری برای اجرای بخش‌هایی از برخی قطعات، ساز «حافظ» را می‌نواخت.