به گزارش جی پلاس، در این برنامه، پوراحمد با اشاره به پیروزی حسن روحانی در انتخابات اخیر گفت: دوستان اصولگرا چرا اینقدر بی‌اصول رفتار می‌کنند؟ شما در انتخابات باختید؛ بعد یک نفر به نام حسن عباسی می‌گوید می‌خواهد جلوی روحانی بایستد. ما که ۲۴ میلیون نفر هستیم؛ پشت روحانی هستیم.
او با اشاره به اثرات برجام در اقتصاد ایران گفت: برجام اتفاق بزرگ و مهمی بود. برجام دستاوردهای مهمی داشته و مردم امروز دولت را به خاطر برجام دوست دارند.
او درباره تقاضای خود از دولت گفت: من هیچ تقاضایی از دولت ندارم زیرا در ساختارهای حکومتی مشابه ما؛ وزیر ارشاد کار زیادی نمی‌تواند انجام دهد. وزیر ارشاد جزیی از وزرایی است که باید تایید شود و در چنین مدلی خیلی نمی‌توان کاری انجام داد.
او ادامه داد: روزگاری فقط وزارت ارشاد مبصر بود اما امروز برخی افراد خاص و نهادها مبصر سینما هستند لذا من امید ندارم سانسور را بتوانیم حذف کنیم.
پوراحمد بخشی از سخنان خود را به انتقاد از صداوسیما اختصاص داد و گفت: صداوسیما رسانه ملی نیست بلکه میلی است. هر بخش از این رسانه یک نوع عمل می‌کند. شبکه یک در همین رسانه فیلم «اتوبوس شب» را یک جور سانسور کرد و شبکه چهار؛ آن را کامل پخش کرد. همین نشان می‌دهد صداوسیما بیشتر میلی عمل می‌کند تا ملی.
کارگردان «قصه‌های مجید» با انتقاد از وضعیت امروز سینما گفت: امروز برخی افراد به سینما وارد شده‌اند درست مانند کسی که وارد ظرف عسل شده. آنها پول کلان می‌گیرند اما بازیگرخوبی نیستند؛ فقط خوشگل هستند و سوپراستارهای بدلی. بعضی هم کارگردانی می‌کنند و تهیه‌کنندگی اما کار نمی‌دانند اما وابسته هستند.
او ادامه داد: برخی تهیه‌کنندگان در سینما با نصف پول ساخت فیلم؛ برای خود پنت‌هوس می‌خرند اما من فیلم اتوبوس شب را با پول یک تله‌فیلم ساختم حتی قرارداد هم نداشتم. یا پنجاه قدم آخر را با بودجه یک میلیارد تومانی ساختم. در ساخت این فیلم تهیه‌کننده با انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس شریک بود. من هم درنهایت ۲۰۰ میلیون تومان برای یک سال دستمزد گرفتم. در فیلم کفش‌هایم کو هم با علی قائم‌مقامی شریک بودیم و سودی عاید ما نشد.
پوراحمد فیلم «شب یلدا» را شخصی‌ترین فیلم خود دانست و افزود: شخصیت اصلی این فیلم خودم هستم. این فیلم در اکران موفق نبود اما به مرور در شبکه نمایش خانگی مورد استقبال قرار گرفت به یکی از پرفروش‌ترین فیلم‌های شبکه نمایش خانگی تبدیل شد اما فقط ۴۰ میلیون تومان به من دادند زیرا اصلا حق تالیفی وجود ندارد.
کارگردان فیلم «پنجاه قدم آخر» ادامه داد: در زمان نمایش فیلم پنجاه قدم آخر یک خبرگزاری قبل از نمایش فیلم پیامک داد که برخورد سردی ازسوی تماشاگران با فیلم صورت گرفته درحالیکه هنوز فیلم شروع نشده بود. در زمان اکران در برج میلاد نیز آدم‌های مختلف را در سالن گذاشته بودند تا فیلم را هوو کنند. درنهایت هم این فیلم قربانی درگیری دو سردار شد.
پوراحمد افزود: «کفش‌هایم کو» فیلم خوبی بود ولی من مخالف اکران آن در عید نوروز بودم زیرا فیلم برای عید مناسب نبود. سالن‌های فیلم هم بسیار کم بود. مثلا فیلم من سالواردو نیستم ۱۴۰ سالن داشت و کفش‌هایم کو ۱۷ سالن.
او با تمجید از سینما در دهه ۶۰ گفت: در دهه ۶۰ و ۷۰ یعنی زمان مدیریت سیدمحمد بهشتی؛ کارگردان‌سالاری بر سینما حاکم بود. ما هم فیلم‌های خوبی می‌ساختیم اما امروز تهیه‌کنندگان، سالن سینما هم خریده‌اند. آنها تعیین می‌کنند چه فیلمی ساخته شود یا نه. درنهایت برای امثال من کار بسیار سخت شده است. من برای ساخت فیلم باید از بیرون از سینما سرمایه بیاورم. البته در میان جوان‌ها؛ افرادی مانند شهرام مکری، رضا درمیشیان و مجید برزگر را داریم که گرچه جوان هستند اما به‌روز هستند. اینها فیلم‌های قبال تاملی می‌سازند و من هم فیلم‌های مکری و برزگر را بیش از ۵ بار در سینما دیده‌ام.
پوراحمد به دوستی خود با محمد نوری هم اشاره کرده و گفت: قرار بود بعد از ساخت فیلم خواهران غریب یک فیلمی با حضور محمد نوری (خواننده) بسازم. حتی در سفری در ژاپن این موضوع را با وی مطرح کردم و نوری نیز قبول کرد اما در موقع ساخت نیامد. من هم بسیار ناراحت شدم ولی بعد متوجه شدم که محمد نوری موسیقی را به سینما ترجیح می‌دهد.
