کارگردانی که دختر هشت‌ساله‌اش مشاور اوست
حسین قناعت، کارگردان سینما که امسال با دو فیلم «دزد و پری» و «قهرمانان کوچک» در جشنواره اصفهان حاضر بود، اعتقاد دارد کودک درونش مهم‌ترین همکار او و دخترش بهترین مشاور او در فیلمسازی‌اند.
به گزارش جی پلاس، سی‌امین جشنواره فیلم‌های کودکان و نوجوانان، اگرچه پنجشنبه‌شب گذشته شاهد مراسم اختتامیه بود، اما تا دیروز به نمایش آثار در سینماهای اصفهان ادامه داد. حسین قناعت، کارگردان سینما، امسال با دو فیلم «دزد و پری 2» و «قهرمانان کوچک» در جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان حضور داشت.
قناعت که خودش پدر است و فرزندی 8 ساله به نام مانلی دارد، می‌گوید از ذهنیت و نظرات دخترش در دنیای کودکانه‌اش موقع فیلمسازی و نوشتن فیلمنامه استفاده می‌کند تا فیلم‌هایش به دنیای فانتزی بچه‌ها نزدیک‌تر باشد.
این کارگردان در گفتگو با خبرآنلاین، از حال و هوای دو فیلمی که در جشنواره فیلم کودکان و نوجوانان داشت، گفت.
شما تنها کارگردان جشنواره امسال بودید که دو فیلم «دزد و پری 2» و «قهرمانان کوچک» را داشتید، از حضورتان در جشنواره امسال بگویید؟
فکر کنم از این نظر شانس آوردم. امسال جشنواره با یک‌سال وقفه برگزار شد و به همین خاطر من این شانس را داشتم که در این دوسال دو فیلم بسازم. باز هم از خوش شانسی‌ام بود که هر دو فیلم به این دلیل که سرگرم‌کننده و برای بچه‌ها بود برای بخش مسابقه انتخاب شدند. ما هم بعد از مدت‌ها هر دو فیلم را با مردم دیدیم و از شادی آنها شاد شدیم.
تا جایی‌که یادم می‌آید «دزد و پری 1» در زمان اکران خوب فروخت، این اقبال باعث شد که «دزد و پری 2» را بسازید؟
بله، تاثیر داشت اما قصه «دزد و پری 2» کاملا متفاوت است. اما به طور کلی من معتقدم اگر فیلم خوب سرگرم‌کننده ایرانی برای بچه‌ها بسازیم، حتما از ان استقبال می‌کنند. پدر و مادرها هم از این قضیه خوش‌شان می‌آید. من خودم هم پدر هستم و می‌دانم که بقیه والدین دوست درند به جای اینکه فرزندشان برود و یک فیلم خارجی را ببیند، یک فیلم ایرانی را تماشا کند، قهرمانان ایرانی را ببیند و بچه‌های ایرانی در قالب شخصیت‌های قصه برای او بازی کنند. قطعا پیامی که در چنین فیلمی وجود دارد، متناسب با فرهنگ ایرانی است و این قضیه برای آنها هم خوشایندتر است.
چقدر موقع فیلمسازی خودتان را به دنیای بچه‌ها نزدیک می‌کنید؟
کودک درون من خیلی فعال است، همیشه احساس می‌کنم دو جور شخصیت دارم؛ یک شخصیت من پدری 51 ساله و خانواده‌دار است و در جامعه‌ای که همه مردم زندگی می‌کنند، زندگی می‌کند و اتفاقا همیشه هم سعی می‌کند کنار مردم و در میان آنها باشد. واقعیت این است که ما جامعه‌ای داریم که چندان دلچسب نیست و در یک جمله خلاصه بگویم که عدالت در آن فراموش شده و متاسفانه سالهاست که دروغ در آن رواج پیدا کرده است. این شرایط دل من را به عنوان یک ایرانی به درد می‌آورد.
اما یک شخصیت دیگر من، کودک درونم است که یک شهر رویایی برای خودش ساخته است، که خانواده‌اش در آن هستند؛ مانلی دخترم و همسرم. در این دنیا فیلم می‌سازم، کتاب می‌خوانم با کودکان ارتباط زیادی دارم. قصه برای کودکان می‌نویسم و سعی می‌کنم یک سرزمین رویایی برایشان خلق کنم؛ سرزمینی که بیرون از ذهن من ممکن است آنچنان هم موجودیت نداشته باشد.
البته تاکید می‌کنم بیشتر فیلم‌هایی که می‌سازم رئال هستند. فیلمسازی من و دغدغه‌ام در این حوزه با وجود همه مشکلاتش از همین کودک درونم نشات می‌گیرد که به من آرامش می‌دهد.
از کار کردن با بچه‌های فیلم‌تان که به نظر می‌آید خیلی هم پر شر و شور هستند و در مراسم اختتامیه هم هنرنمایی بعضی از آنها دیدیم، بگویید؟
کار کردن با بچه‌ها خیلی سخت است اما به وسیله همان کودک درونم قلق‌شان را به راحتی به دست می‌آورم و از اول صبح که سر صحنه می‌روم پُر انرژی هستم تا شب و با هم کلی شوخی می‌کنیم و سعی می‌کنم فضای کار را برای آنها راحت کنم. حتی اگر قرار باشد از بچه‌ها اشکی هم در بیاورم، خیلی محترمانه بدون اینکه اذیت‌شان کنم با آها رفتار می‌کنم. به نظرم اگر پشت صحنه‌ای خوب باشد، تاثیرش را در فیلم هم می‌گذرد. از همه زوایا هوای بچه‌ها را در پشت صحنه فیلم‌هایم دارم. فضای خوب پشت صحنه باعث می‌شود، بچه‌ها سرحال‌ترباشند، بخش زیادی از فضای طنزی که در فیلم می‌بینید را از پشت صحنه الهام می‌گیرم و برخی هم بداهه سر صحنه می‌آید.
از تفاوت فضای دو فیلمی که در جشنواره داشتید بگویید.
من هر دو فیلمم را دوست دارم ولی همان‌طور که اشاره کردید، هر دو با هم تفاوت‌هایی دارند. «دزد و پری 2» یک فیلم موزیکال است با ریتم تند و شاد است که فضایی داستان‌گو دارد. «قهرمانان کوچک» هم همه این ویژگی‌ها را دارد اما موزیکال نیست و اولین فیلم کمدی رزمی سینمای کودک است که گوشه چشمی هم به حمایت از تولید ملی دارد؛ البته سعی کردیم تا جایی که می‌شود بدون شعار این پیام را در فیلم به مخاطب بدهیم. خوشبختانه نمایشش در سالن سینما با استقبال بی نظیر و باشکوم مردم همراه بود. این فیلم به نوعی مثل فیلم‌های جکی چان است و چون تا به حال در سینمای کودک شبیه‌اش را نداشتیم، بسیار مورد استقبال بچه‌ها قرار گرفت. جالب بود خیلی از بچه‌ها موقع ترک سالن می‌گفتند ما می‌خواهیم تکواندو یاد بگیرم. «قهرمانان کوچک» فیلم به شدت سرگرم کننده‌ای برای بچه‌هاست.
دیدگاه تان را بنویسید