یک شاعر و پژوهشگر فولکلور آذربایجان گفت: باید به دنبال راهی برای آشتی جوانان با شعر و ادبیات باشیم وگرنه طعم تلخ این قهر و روگردانی را در آینده‌ای نه چندان دور خواهیم چشید.
به گزارش جی پلاس، مهدی میرزارسول‌زاده با اشاره به موقعیت شغلی رشته زبان و ادبیات فارسی، گفت: در حوزه علوم انسانی، رشته‌های معدودی درآمدزا هستند و اغلب رشته‌های مرتبط با این علوم، به تنهایی قادر به کسب درآمد نیستند.
او افزود: یکی از محل‌های جذب دارندگان مدرک ph.d در علوم انسانی دانشگاه‌ها و مراکز آموزشی هستند که این هم پروسه ساده‌ای ندارد و با توجه به کاهش درصد دانشجویان قبولی در این رشته‌ها نیاز چندانی به اعضای هیات علمی نیست.
این دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی با اشاره به ایجاد مشاغل غیر دولتی در این رشته، تاکید کرد: می‌توان با تاسیس موسساتی نظیر موسسه ویراستاری، موسسات فرهنگی و غیره به کسب درآمد پرداخت، ولی متاسفانه چندان قابل توصیه نیست و درآمد بالایی ندارد.
میرزارسول‌زاده با اشاره به مزیت این رشته نسبت به سایر رشته‌های علوم انسانی، خاطرنشان کرد: اینکه فکر کنیم رشته‌ای به رشته دیگری توفیق دارد، ریشه در آگاهی ندارد؛ چراکه تمام رشته‌های دانشگاهی کاربرد خاص خود را دارند و تحصیل در این رشته‌ها روحیه خاص خود را می‌طلبد، اما ماهیت ادبیات طوری است که همه‌شمول است و همه آحاد جامعه بدان گرایش دارند و همچنین ادبیات پنجره‌ای باز به فرهنگ، آداب، سنن، رسوم و آئین‌ها و طرز اندیشه هر قوم و ملتی است.
مسئول کارگاه شعر حوزه هنری اردیبل با بیان اینکه ماشینی‌شدن زندگی در دهه‌های اخیر و بالا رفتن سرعت زیست، باعث شده تا شعر و ادبیات با اقبال کمتری رو به رو شوند، گفت: گرایش جوانانی که آشنایی چندانی با ادبیات کلاسیک و تاریخ و فرهنگ این مرز و بوم ندارند و نیز روی آوردن به سرایش ترانه‌هایی بازاری و عامه‌پسند، باعث شده تا شعر کلاف سردرگمی باشد که از گوشه‌ای به گوشه دیگر قل بخورد و سردرگم‌تر شود.
وی با بیان اینکه در جامعه ما نمی‌توان شاعری را شغل تلقی کرد و از درآمد آن امرار معاش کرد، افزود: مگر اینکه کسی سفارش قبول کند و برای نهادها و سازمان‌ها شعر و سرود بسراید که آن هم کفاف هزینه قلم و کاغذ را هم نمی‌کند .
میرزارسول‌زاده با بیان اینکه ادبیات همیشه نزد ایرانیان دارای ارزش و جایگاه والایی بوده، ولی متاسفانه تغییر شیوه زندگی باعث شده تا این جایگاه متزلزل شود، تصریح کرد: باید به دنبال راهی برای آشتی جوانان با شعر و ادبیات باشیم و گرنه طعم تلخ این قهر و روگردانی را در آینده‌ای نه چندان دور خواهیم چشید.
این شاعر در پاسخ به این سوال که آیا با استناد به شعار سال«اقتصاد مقاومتی؛ تولید – اشتغال» می‌توان وضعیت قشر شاعران و فرهنگیان را بهبود بخشید، تاکید کرد: اگر مدیران فرهنگی را از بین سیاسیون برنگزینند بلی می‌توان کاری کرد. سیاست‌زدگی نهادهای فرهنگی هرگز اجازه بالندگی فرهنگی را نخواهد داد و تا چنین است امیدی به بهبود اوضاع فعالان فرهنگی نیست.
او با بیان اینکه در حوزه شعر و ادبیات، می‌توان کارهای ارزشمندی انجام داد، خاطرنشان کرد: الان رسانه‌ها در انتقال مطلب حرف اول را می‌زنند. تاثیری که یک نماهنگ پنج دقیقه‌ای دارد، یک قصیده دراز و بالابلند ندارد. الان همه گوشی‌های تلفن همراه نرم‌افزار پخش صوت و فیلم را دارند، بنابراین می‌توان با پیوند اصحاب رسانه و قلم، کارکرد ادبیات را بهبود بخشید و مفاهیم عرفانی، حماسی، تعلیمی، غنایی و غیره را به عنوان محتوا به فیلم‌ها تزریق کرد، یعنی با استفاده از ادبیات دست به تولید محتوا زد و مواد خام تولید کرد که در کوره رسانه پخته شود و در خدمت مخاطب قرار گیرد.
