جای سوزن انداختن هم نبود، درست لحظه تحویل سال در تخت جمشید، حافظیه، میدان نقش جهان یا پاسارگاد، در واقع عکس‌ها و فیلم‌های منتشرشده این‌طور نشان دادند؛ نمایشی که یک دلواپسی به همراه داشت؛ با وجود این همه جمعیت، چیزی از اُبهت این بناهای تاریخی باقی ماند؟
به گزارش جی پلاس، عالی‌قاپو، ابیانه، تخت‌جمشید، حافظیه، گنبد سلطانیه، منارجنبان، سیلک، میدان نقش جهان یا هر بنا، موزه و محوطه تاریخی، در نوع حفاظت با یکدیگر هیچ تفاوتی ندارند، حفاظت در هر زمان از سال و کنترل ورود گردشگران به بناهای تاریخی به عنوان یک نمونه از حفاظت! اقدامی که سال‌های قبل حتی هیچ فکری درباره‌ی آن نمی‌شد و به نظر می‌رسد چند سالی است به تازگی قدم‌هایی برای آن برداشته‌اند.
محمدرضا کارگر، مدیر اداره‌کل موزه‌ها و اموال منقول فرهنگی تاریخی در گفت‌وگو با ایسنا اعتقاد خود را درباره‌ی احتمال بروز هر نوع آسیب به بناهای تاریخی در صورت کنترل نکردن تعداد ورود گردشگران این‌طور بیان می‌کند: محوطه‌ای تاریخی مانند تخت‌جمشید فضاهای پیرامونی زیادی دارد، این بنای تاریخی با توجه به مصالح مورد استفاده‌اش که از سنگ است، مشکلی برای تحمل وزن گردشگران ندارد، اما در مواقع پر ازدحام می‌تواند با سایش روبه‌رو شود.
وی با بیان این‌که اگر در بنای تاریخی از چوب استفاده شده باشد، باید مراقب ورود تعداد گردشگران به آن بنای تاریخی و مسیر حرکت‌ها باشیم، ادامه داد: در بناهای تاریخی مانند حافظیه، سعدیه و تخت جمشید با این مشکلات مواجه نمی‌شویم، این بحث که بار جمعیتی زیاد است، وجود ندارد و بهره‌وری در این بنا می‌تواند مهم باشد.
او اما «عالی‌قاپو» را یکی از بناهای تاریخی دانست که به واسطه استفاده از مصالح متفاوت‌اش تا میزان مشخصی می‌تواند وزن گردشگران را تحمل کند و افزود: در شرایطی این بنا می‌توانست تا حد بالایی از وزن را تحمل کند که در زمان ساخت نیز با توجه به همین میزان وزن ساخته شده بود، بنابراین برای چنین بناهای تاریخی نیاز است تا حتما جمعیت وارد شده به این بناها کنترل شوند.
وی تاکید کرد: تا امروز هیچ گزارشی از منابع کارشناسی در حوزه میراث‌فرهنگی به ما ابلاغ نشده است که ورود بیش از حد گردشگران چه میزان روی بناهای تاریخی می‌تواند تاثیرگذار باشد.
مدیر اداره‌کل موزه‌ها و اموال منقول تاریخی اظهار کرد: با این وجود باید این نوع موارد محاسبه شوند و جمعیت در لحظه ورود به بناهای تاریخی کنترل شوند، نقاطی مانند کاخ اصلیِ نیاوران و کاخِ احمدشاهی در سعدآباد از جمله بناهای تاریخی هستند که معمولا در زمان ورود بیش از حد گردشگران به آن‌ها به در بسته می‌خوریم.
به گزارش ایسنا، با وجود صحبت‌های «کارگر»، به نظر می‌رسد خوشبختانه ورود گردشگران به برخی بناهای تاریخی امسال نسبت به سال‌های گذشته کنترل شده‌تر بود، مانند کاخ اصلی در کاخ جهانی گلستان یا سالن زن هفت هزار ساله و حتما این اتفاق امسال در بسیاری از بناها و محوطه‌های تاریخی دیگر هم رخ داده است، اما مهمترین نکته توجه خود مردم به حضورشان در این بناهای تاریخی است؛ حضوری که در روزهای پیک سفر بیشتر شبیه به مراسم آسیب‌رسانی به بناهای تاریخی است تا حفاظت، توجه و لذت بردن از تاریخ و فرهنگ گذشته‌ی کشور.
به نظر می‌رسد میراث فرهنگی در کنار فرهنگ‌سازی برای حفاظت و آموزش برای دیدن از این این بناها، باید اموزش برای حمایت از بناهای تاریخی توسط مردم را نیز در دستور کار خود قرار دهد.
