برنامه «هفت» شامگاه جمعه هشتم بهمن ماه در حالی روی آنتن رفت که علی معلم و علیرضا رئیسیان انتقادهای تند و تیزی به نحوه برگزاری جشنواره فجر داشتند. در میز نقد برنامه نیز بحث دو منتقد بر سر «سلام بمبئی» بالا گرفت.
به گزارش جی پلاس، علی معلم و علیرضا رئیسیان مهمانان میزگرد شب گذشته برنامه «هفت» بودند که با موضوع تاثیر جشنواره فجر بر سینمای ایران از شبکه سوم سیما به روی آنتن رفت.
علیرضا رئیسیان در ابتدای صحبت‌هایش گفت: «قدم اشتباه اول از زمانی شکل می گیرد که دبیر جشنواره بخواهد همه را راضی نگه دارد. یعنی ترکیب هیئت انتخاب، ترکیب هیئت داوران، تعداد و نوع فیلم ها برای رضایت دیگران نباشد. من به جد معتقدم جشنواره ما باید دو دبیر داشته باشد. یک دبیر برای اجرا، یک دبیر برای طراحی و میزانسن درست انتخاب فیلم ها، تعداد فیلم ها، ترکیب هیئت داوران و ...»
هیچ جشنواره‌ای هیئت انتخاب اعلام نمی‌کند
علی معلم نیز در ادامه مباحث مطرح شده در برنامه اظهار داشت: «جشنواره، محلی است برای ارائه آثاری که جنبه های مختلف صنعتی، سینمایی و کشف استعدادهای جوان دارند. الگوی جشنواره ما در دوره هایی که به نمونه های بین المللی خود نزدیک شد، بد نبود. حتی امسال که بخش هنر و تجربه حذف شد، در حرکتی خودمختار خود این گروه برای خود برنامه مستقل اعلام می کند! من نمی فهمم آقای حیدری اساسا پاسخگوی این مسئله هستند یا خیر؟ مگر حسین قلی خانی است که هرکسی هر کاری دلش می خواهد بکند؟ اگر ما این ها را تعریف نکنیم هر فشاری می تواند از بالا یا پایین آنها را تغییر دهد.هیچ جشنواره ای هیئت انتخاب اعلام نمی کند. آن هم یکی دو ماه مانده به جشنواره که شب و روز بنشینند پنج شش فیلم پشت هم در روز ببینند. نتیجه این انتخاب فردی می شود. در نمونه های جهانی دبیرخانه دائمی وجود دارد، مشاوران زیادی دارند، در طول سال جهان را رصد می کنند.»
بخش بین‌الملل به جشنواره بازگردد
رئیسیان همچنین تصریح کرد: «از نظر من باید بخش بین الملل به جشنواره بازگردد، چون اضافه شدن آن برای تقویب بخش داخلی رخ داد. همچنین مدیریت ثابت، یعنی مدیریتی که اگر با دولت ها می خواهد عوض شود، لااقل 4 ساله باشد.»
معلم نیز در ادامه صحبت‌های خود با تاکید بر لزوم تصمیمات جدی برای بهتر شدن جشنواره فجر گفت: «برخی از دوستان می گویند این فیلم های انتخاب شده سلیقه ای است! مگه خاله بازیه که این فیلم های انتخاب شده سلیقه ای است؟ باید استاندارد برای انتخاب فیلم ها وجود داشته باشد و فیلم ها براساس شاخص های تعیین شده انتخاب شوند.»
رئیسیان نیز در بخشی دیگر توضیح داد: «خروجی جشنواره ها در تمام دنیا، آرای هیئت داوران است. بنابراین باید در انتخاب هیئت داوران دقت کرد. باید سینما را بدانند. نباید کسی را به صرف جامعه شناس بودن عضو کرد. اگر سینمای ایران بخواهد رشد یاید، باید به این الگوهای دقیق برگردد و سیاست های دقیق مستقل پیدا کند. بودجه جشنواره باید جریان مستقلی داشته باشد تا بتواند با جذب اسپانسر در طول سال فعالیت خود را ادامه بدهد.»
«سلام بمبئی» ما قبل سینماست!
فیلم سینمایی «سلام بمبئی» به کارگردانی قربان محمد‌پور و تهیه کنندگی جواد نوروزبیگی نیز در میز نقد شب گذشته «هفت» با حضور مسعود فراستی و طهماسب صلح‌جو و بدون حضور سازندگانش نقد و بررسی شد.
طهماسب صلح جو در ابتدا گفت: «بعد از سال ها این اتفاق برای من افتاده و به سینمایی برای دیدن فیلم «سلام بمبئی» رفتم و در سالنی لبالب از آدم نشستم و همه با هم به پرده سینما خیره شدیم و فیلم دیدیم. من به این سینما می گویم. چون بسیاری از فیلم ها را این سالها می بینیم که به تعداد انگشتان دست نمی رسد، این سینما نیست. اما من سینما را مثل تماشای «سلام بمبئی» لبالب از جمعیت می بینیم.»
مسعود فراستی اما نظری کاملا متفاوت با صلح جو داشت و درباره «سلام بمبئی» اظهار داشت: «فیلم مبتذل، توهین آمیز و ضدسینماست. اینکه ما در شرایطی قرار داریم که مردم مجبورند اینچنین فیلمی بی اصول، ما قبل سینما، کارگردانی، بازیگری و فیلمنامه را می بینند باید به فکر فرو رویم. من با شادی مردم و فیلم سرگرم کننده ساده و بی ادا اطوار مخالف نیستم. اما «سلام بمبئی» هم به فیلم فارسی بدهکار است و هم به فیلم هندی! این فیلم به بدترین شکل از نیاز عشق، احساس و عاطفه مردم سواستفاده می کند.»
چرا باید به این فیلم بگوییم مبتذل؟
صلح جو در ادامه افزود: «من این چنین نمی بینم و به نظرم اینقدر مبتذل نیست. این فیلم برای مردم ساخته شده و عشقی که در جامعه و زندگی دارد ثانویه و ممنوعه می شود، برای من باز می آفریند. نمی فهمم چرا باید از واژه مستهجن و مبتذل برای این فیلم استفاده کرد؟»
فراستی نیز پاسخش به دیگر منتقد برنامه را اینگونه مطرح کرد: «من هم از سرگرمی و هم از شادی مردم دفاع می کنم و اگر سینما به این سو برود، روشن است من خشنود می شوم. خیلی ها از عشق حرف می زنند، اینکه چگونه از عشق حرف می زنند، مسئله ماست. می توان عشق را به بهترین شکل ممکن گفت و می توان به مبتذل ترین و بدترین شکل ممکن گفت. فیلم از عشق سواستفاده می کند و من چیزی از پاکی نمی بینیم. من در «سلام بمبئی» هیچ لحظه عاشقانه ای نمی بینیم. هیچ حس دوست داشتن عاشقانه نمی دهد. پس صرف حرف زدن از عشق، فیلم عاشقانه خلق نمی کند.»
صلح جو تصریح کرد: «وقتی فیلمسازی با هزینه هفت و هشت میلیارد یک فیلم تولید می کند و علی رغم تبلیغ تلویزیونی آنچنانی و دعوت اهالی رسانه و مردم برای تبلیغ فیلمش، اما کسی فیلمش را نمی بیند، اما این فیلم موفق می شود تماشاگر را جذب کند، یعنی موفقیت. این فیلم با تماشاگرش برای من کامل می شود. من حس مخاطبان را می سنجم. اگر فیلم نمی فروخت، من هم صدا با تو بودم. «سلام بمبئی» فیلمی سرراست و صادقانه است که تماشاگر را با اصل خود آشنا می کند و این ارزشمند است.»
عشق «سلام بمبئی» توهین آمیز است
فراستی در ادامه صحبت‌هایش گفت: «عشق «سلام بمبئی» توهین آمیز است. هیچ استدلالی در حرف تو نیست، جز این استدلال قدیمی و نخ نما که فروخته است. فیلم یک گلزار دارد که محبوبیتش را در دختران می دانیم. آواز و عشق هم که دارد و بدیهی است می فروشد. شما یک متر فروش را می گذارید و می گویید اینقدر فروخته است و می گویی قصه عشق است. این عشق نیست. از این ساده تر هم می شد عاشق شد، اما این عشق نیست.»
صلح جو در پایان صحبت‌هایش گفت: «سینمای ما از زمانی دچار این بحران شد که با همین حرف های نخبه گرایانه از مردم جدا شد.»
فراستی نیز در پاسخ به او اظهار داشت:«اتفاقا من روز به روز از سینمای روشنفکری و نخبه گرایانه دور می شوم و به عکس به سینمای مردمی نزدیک می شوم.»
منبع: خبرانلاین
