جی پلاس ـ منصوره جاسبی: انقلاب تازه پیروز شده بود و پادگان ها تق و لق بودند، صبح که می شد، اکبر[۱] چند ساعتی به پادگان می رفت و بعد بر می گشت. من هم که اول وقت از خانه بیرون زده بودم دیرتر از او به منزل می رسیدم.
کلید را که می چرخاندم، همین که لای در باز می شد، بوی غذایی که تهیه کرده بود، هوش از سرم می برد.
گاهی وقت ها هم که برای تماشای برنامه تلویزیون کنار هم نشسته بودیم و من می خواستم برای کاری به آشپزخانه بروم، دستم را می گرفت و من را می نشاند و می گفت: حالا بنشین، بعد با هم انجامش می دهیم؛ و اعتراض می کرد که چرا نباید مرد در خانه کمک کند؟!
بی اغراق می گویم که اکبر در خانه داری و آشپزی روی دست نداشت.[۲]
- خلبان شهید علی اکبر شیرودی که در هشتم اردیبهشت سال ۶۰ در ارتفاعات بازی دراز به درجه رفیع شهادت رسید.
- برگرفته از خاطرات شهناز شاطرآبادی، همسر شهید.
دیدگاه تان را بنویسید