فرمانده‌ای که آب را بر خود حرام کرد

جماران ـ منصوره جاسبی، نام علیرضا موحد دانش برای همه آنانی که شاید اطلاعات کمی هم از جنگ و رزمندگان و فرماندهانش داشته باشند، نام آشنایی است. فرمانده ای که یک دستش را سال 60 در بازی دراز جا گذاشت و شد مجروح جنگی اما مگر این القاب می توانست کسی مانند او را از پای بنشاند و خانه نشینش کند. نه او که حسین خرازی، مهدی زین الدین و دیگران را هم نتوانست. او مدت ها فرماندهی را در لشکر 27 محمد رسول الله(ص) آزموده بود و بعدها شد فرمانده تیپ 10 سیدالشهدا(س). عملیات والفجر یک باز هم مجروح شد اما خود را به عملیات والفجر 2 و حاج عمران رساند. شاید می دانست که قرار است در این منطقه بر بال فرشتگان به عرش سفر کند. سیزدهم مرداد ماه 62 بود که شهید شد.

محمد غلامعلی از روزهای عملیات بیت المقدس اینگونه روایت کرده است: اردیبهشت سال 61 بود و ما با قایق از رودخانه کارون رد شده و خودمان را به نقطه رهایی رسانده بودیم. بعضی از بچه ها نه تنها اسلحه نداشتند که قمقمه آب هم نداشتند. آن روزها علیرضا موحد دانش فرمانده گردان بود. گردان حبیب بن مظاهر لشکر 27 محمد رسول الله(ص). علیرضا جلوی بچه ها ایستاد و فانسقه اش را باز کرد و گفت: تا وقتی که شما قمقمه ندارید من هم قمقمه بر نمی دارم. 

علیرضا می خواست به نیروهایش نشان دهد که بین فرمانده و رزمنده هیچ فرقی نیست. تشنگی فرمانده و غیرفرمانده نمی شناسد. همه برابریم. علیرضا اینگونه علیرضا شده بود.