در این یادداشت به قلم لیلا غضنفری آمده است: براســاس آخرین آمار به نقل از رئیــس اورژانس اجتماعی کشور بیشترین آمار کودک آزاری به استان فارس، کرمانشاه، خراســان رضوی و همدان تعلق دارد و بیشــترین مراجعه بــه مراکز مداخله در بحران در حوزه کــودک آزاری در این استانها به ثبت رسیده است.
در طول یکسال اخیر در ایران موارد متعددی از کودکآزاری گزارش شده است؛ مواردی که یا به ضرب و شتم و یا به مرگ قربانیان ختم شده اســت.
مشاهده این موارد سبب شد که لزوم تصویب هر چه سریعتر الیحه حقوق کودکان در مجلس ایران مطرح شود اما به نظر می رسد که تصویب آن دوباره در اما و اگرها به طول بیانجامد و همچنان کودکان قربانی نبود حمایتهای بزرگترها باشند.
رئیس اورژانس اجتماعی کشور پیشتر گفته بود که از ۲۷۶۵ مورد گزارش شــده کودک آزاری به مراکز حضوری اورژانس اجتماعی؛ 80 کودک مورد سوءاستفاده جنسی و 24 کودک مورد ســوء استفاده جنسی و مورد ضرب و شتم قرار گرفته به ثبت رسیده است.
این آمار خود گواه این مساله است که در زمینه مدیریت کودکان و حمایت از آنها دچار چالشهای متعددی هستیم؛ چالشی که به دلیل نبود قانونهای حمایتی در حال تبدیل شــدن به بحران است.
به دلیل عدم حمایت از لایحه قانون کودکان کار، وضع نه چندان خوبی در جامعه در خصوص مدیریت این چالش اجتماعی به وجود آمده است و برای جلوگیری از رشد این تومور بدخیم باید فکری جدی شــود.
خشونت علیه کودکان به شیوههای مختلفی از قبیل وادار کردن آنان به انجام کارهای سخت و طاقت فرسا، تنبیه و آزار بدنی و سوءاســتفاده و آزارجنسی انجام می شود؛ که متأسفانه آزار جنسی بیشترین آسیب را به کودک، اطرافیانش و در یک نگاه کلی تر به جامعه وارد می سازد.
آتنا، ستایش و اهورا کودکانــی هســتند که در ســال گذشــته به بدترین شــکل مورد کــودک آزاری قرار گرفتند و التهاب ناشی از این درد تمام جامعه را منقلب کــرد اما ای کاش این تغییر و تحولات روحی در زمینه آزار کودکان در جامعه فقط به برخوردهای احساسی ختم نشود تا بعد از گذشت ســالها همچنان لایحه حمایت از حقوق کودکان خاک بخــورد.
هر یک روز تأخیر در تصویب لایحه حمایت از حقوق کودکان، مســاوی با قربانی شــدن تعداد بیشتری از کودکان در اثر خشونت و تجاوز است؛ اما متأسفانه تــاکنون لایحه تدوین برنامه جامــع مقابله با کودکآزاری به تصویب نرســیده اســت تا همچنان پرونده این مسائل باز باشد.
9873/ 2027
انتهای پیام در طول یکسال اخیر در ایران موارد متعددی از کودکآزاری گزارش شده است؛ مواردی که یا به ضرب و شتم و یا به مرگ قربانیان ختم شده اســت.
مشاهده این موارد سبب شد که لزوم تصویب هر چه سریعتر الیحه حقوق کودکان در مجلس ایران مطرح شود اما به نظر می رسد که تصویب آن دوباره در اما و اگرها به طول بیانجامد و همچنان کودکان قربانی نبود حمایتهای بزرگترها باشند.
رئیس اورژانس اجتماعی کشور پیشتر گفته بود که از ۲۷۶۵ مورد گزارش شــده کودک آزاری به مراکز حضوری اورژانس اجتماعی؛ 80 کودک مورد سوءاستفاده جنسی و 24 کودک مورد ســوء استفاده جنسی و مورد ضرب و شتم قرار گرفته به ثبت رسیده است.
این آمار خود گواه این مساله است که در زمینه مدیریت کودکان و حمایت از آنها دچار چالشهای متعددی هستیم؛ چالشی که به دلیل نبود قانونهای حمایتی در حال تبدیل شــدن به بحران است.
به دلیل عدم حمایت از لایحه قانون کودکان کار، وضع نه چندان خوبی در جامعه در خصوص مدیریت این چالش اجتماعی به وجود آمده است و برای جلوگیری از رشد این تومور بدخیم باید فکری جدی شــود.
خشونت علیه کودکان به شیوههای مختلفی از قبیل وادار کردن آنان به انجام کارهای سخت و طاقت فرسا، تنبیه و آزار بدنی و سوءاســتفاده و آزارجنسی انجام می شود؛ که متأسفانه آزار جنسی بیشترین آسیب را به کودک، اطرافیانش و در یک نگاه کلی تر به جامعه وارد می سازد.
آتنا، ستایش و اهورا کودکانــی هســتند که در ســال گذشــته به بدترین شــکل مورد کــودک آزاری قرار گرفتند و التهاب ناشی از این درد تمام جامعه را منقلب کــرد اما ای کاش این تغییر و تحولات روحی در زمینه آزار کودکان در جامعه فقط به برخوردهای احساسی ختم نشود تا بعد از گذشت ســالها همچنان لایحه حمایت از حقوق کودکان خاک بخــورد.
هر یک روز تأخیر در تصویب لایحه حمایت از حقوق کودکان، مســاوی با قربانی شــدن تعداد بیشتری از کودکان در اثر خشونت و تجاوز است؛ اما متأسفانه تــاکنون لایحه تدوین برنامه جامــع مقابله با کودکآزاری به تصویب نرســیده اســت تا همچنان پرونده این مسائل باز باشد.
9873/ 2027
کپی شد
