دانش آموزان تنبیه شده با روش چهارراه بر سر، هنگام رهسپار شدن به خانه، هر چیز را که دم دستشان می آمد مانند کیف، کتاب، پوشه، ژاکت، کت و مقوا روی سرشان می گذاشتند تا از نگاه های سرزنشگر و تمسخرآمیز رهگذران بگریزند.
دانش آموزان، خانواده های آنان و دوستانشان، موضوع تنبیه به این شکل را نه تنها می پذیرفتند بلکه حق اعتراض هم به ذهنشان راه نمی یافت.
مربیان مدارس پسرانه بهترین روش تنبیه دانش آموزان موبلند را همین مورد می دانستند و بر منکرش لعنت می فرستادند.
شکل های دیگر تنبیه را که گردانندگان مدارس برای دانش آموزان پسر و دختر از اجزای جدایی ناپذیر آموزش های مدرسه ای می دانستند شامل واداشتن دانش آموز به یک پایی ایستادن در کلاس و حیاط ، سیلی زدن، کتک زدن با لگد و خط کش و ترکه، فحش دادن، کم کردن نمره انضباط ، تکلیف اضافی دادن،خودکار لای انگشت داشن آموز گذاشتن و فشاردادن و انگشت نما کردن سر صف و سرزنش های کلامی بود...
در همه این موارد، دانش آموزان واولیای آنان برقراری این نوع تنبیهات را حق طبیعی و مسلم اولیای مدرسه و پذیرفتن و دم برنیاوردن را وظیفه دانش آموزان می دانستند.
چندین نسل از دانش آموزان، کتک های بدنی و سرزنش های روحی را تحمل کردند و اولیای آنان هم پذیرای این موضوع بودند تا سرانجام این زنجیره گسست و زمانی که معنای واژه تنبیه یعنی آگاه کردن فهمیده شد، تلخند بر چهره و لبان افراد درگیر ماجرا نشست.
معنای واقعی تنبیه، آگاه کردن است اما می توان گفت برخی هنوز هم معنای تنبیه را کتک زدن و در فشار گذاشتن می دانند.
با دگرگون شدن وضع جامعه و بالارفتن سطح سواد و همچنین گسترش شبکه های اجتماعی و مطالبه گری، موضوع جلوگیری از تنبیه دانش آموزان با ارجحیت ممنوع بودن تنبیه بدنی دانش آموزان مطرح شد.
اگر چه آیین نامه اجرایی مصوب سال 1379 مبنی بر ممنوعیت تنبیه بدنی ابلاغ شد اما به نظر می رسد تنبیه بدنی و روش های ابتکاری تنبیه هر چند اندک، هیچ گاه از مدارس برچیده نشده و نمونه هایی که به رسانه ها درز کرده تایید کننده این سخن است.
24 اردیبهشت 97 آموزگار یکی از مدارس شهرستان فسای استان فارس موهای سر 9 دانش آموز دختر بلندقد در این شهرستان را کوتاه کرد تا دانش آموزان کوتاه قد پشت سر قدبلندان بتوانند تخته سیاه یا سفید و آموزگارشان را ببینند.
اداره کل آموزش و پرورش فارس شامگاه 24اردیبهشت این اقدام معلم کلاس یاد شده را خلاف اصول تربیتی خواند و قول پیگیری این موضوع را داد.
اما این پرسش همواره ذهن را درگیر کرده که اگر رسیدگی به رفتارهای «خلاف اصول تربیتی» نتیجه می داد، چرا شاهد تکرار آن با روش های نوین و ابتکاری هستیم؟
راه حل جنجال برانگیز اخیر در آبادان و کوتاه کردن موی دانش آموز، تنبیه بدنی دانش آموز دارابی و همچنین دانش‌آموز زرین دشتی در بهمن 96 از این موارد است.
همچنین 31 اردیبهشت 97 اعلام شد که مدیر یکی از مدارس اهواز، دانش آموز 7 ساله را به دلیل شادی برای بارش باران، تنبیه و مجبور کرده کنار سطل زباله یک پا بایستند.
یکی از دانش آموزان دختر نتوانسته بایستد و مدیر مدرسه دوباره او را تنبیه کرده است.این دختر دانش آموز دچار بیماری سی‌پی (نوعی فلج مغزی) است و به همین دلیل نمی توانسته پاهای خود را کنترل کند.
زجرآورتر اینکه مدیر مدرسه از بیماری این کودک آگاهی داشته است و می دانسته مادر دانش آموز هر روز با دختر خود به مدرسه می‌آید تا در زنگ تفریح به فرزندش در رفتن به دستشویی کمک کند.
هرچند مدیر آموزش و پرورش ناحیه 4 اهواز موضوع را رفع و رجوع کرده اما جالب است که تلقی او از تنبیه این است که هیچ گونه ضرب و شتمی صورت نگرفته است.
معاون وزیر آموزش و پرورش 31 اردیبهشت 97 عنوان کرد برخورد تنبیهی با دانش‌آموزان ممنوع و قیچی کردن موی سر دانش آموزان حرکتی ضد تربیتی است.
علیرضا کاظمی معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش گفت:هیچ کس چنین کاری را تایید نمی‌کند. آموزش و پرورش این عمل را محکوم کرده و با فرد خاطی برخورد شده و به هیچ وجه مورد تایید ما نیست.
به نظر می رسد آگاهی عمومی و مطالبه گری اولیای دانش آموزان برای محدود کردن رفتارهای تنبیهی در مدارس،اثر بخش بوده و همانند گذشته نیست که دانش آموز، والدین آنان و دست اندرکاران مدارس این تنبیهات را امری طبیعی بدانند.
قدرت شبکه های مجازی را نباید در این موضوع دستکم گرفت به گونه ای که بازتاب یافتن این تنبیه ها در عرصه بزرگراه های اطلاعاتی، مطالبه گری و آگاهی مردم را افزایش داده و حساسیت آنان را بالابرده است.
از چهارراه های خلق شده بر سر دانش آموزان اینک به بزرگراه های اطلاعاتی رسیده ایم و باید اعتراف کرد دیگر زمان پذیرفتن و حق مسلم پنداشتن تنبیه های بدنی و روحی برای دانش آموزان به سر آمده است.
انتظار مردم این است که نتیجه پیگیری و برخورد با معلمان و مدیران خاطی، رسانه ای شود تا اطمینان داشته باشند رفتارهای خلاف اصول تربیتی که اندک است، تکرار نمی شود یا کمتر می شود.
بزرگراه های اطلاعاتی در زمینه تداوم مطالبات برای پایان دادن به تنبیه دانش آموزان و همچنین آگاه شدن از نتایج برخورد با برخی معلمان و مدیران خاطی همچنان فعال خواهند بود.
...
*خبرنگار ایرنا
انتهای پیام دانش آموزان، خانواده های آنان و دوستانشان، موضوع تنبیه به این شکل را نه تنها می پذیرفتند بلکه حق اعتراض هم به ذهنشان راه نمی یافت.
مربیان مدارس پسرانه بهترین روش تنبیه دانش آموزان موبلند را همین مورد می دانستند و بر منکرش لعنت می فرستادند.
شکل های دیگر تنبیه را که گردانندگان مدارس برای دانش آموزان پسر و دختر از اجزای جدایی ناپذیر آموزش های مدرسه ای می دانستند شامل واداشتن دانش آموز به یک پایی ایستادن در کلاس و حیاط ، سیلی زدن، کتک زدن با لگد و خط کش و ترکه، فحش دادن، کم کردن نمره انضباط ، تکلیف اضافی دادن،خودکار لای انگشت داشن آموز گذاشتن و فشاردادن و انگشت نما کردن سر صف و سرزنش های کلامی بود...
در همه این موارد، دانش آموزان واولیای آنان برقراری این نوع تنبیهات را حق طبیعی و مسلم اولیای مدرسه و پذیرفتن و دم برنیاوردن را وظیفه دانش آموزان می دانستند.
چندین نسل از دانش آموزان، کتک های بدنی و سرزنش های روحی را تحمل کردند و اولیای آنان هم پذیرای این موضوع بودند تا سرانجام این زنجیره گسست و زمانی که معنای واژه تنبیه یعنی آگاه کردن فهمیده شد، تلخند بر چهره و لبان افراد درگیر ماجرا نشست.
معنای واقعی تنبیه، آگاه کردن است اما می توان گفت برخی هنوز هم معنای تنبیه را کتک زدن و در فشار گذاشتن می دانند.
با دگرگون شدن وضع جامعه و بالارفتن سطح سواد و همچنین گسترش شبکه های اجتماعی و مطالبه گری، موضوع جلوگیری از تنبیه دانش آموزان با ارجحیت ممنوع بودن تنبیه بدنی دانش آموزان مطرح شد.
اگر چه آیین نامه اجرایی مصوب سال 1379 مبنی بر ممنوعیت تنبیه بدنی ابلاغ شد اما به نظر می رسد تنبیه بدنی و روش های ابتکاری تنبیه هر چند اندک، هیچ گاه از مدارس برچیده نشده و نمونه هایی که به رسانه ها درز کرده تایید کننده این سخن است.
24 اردیبهشت 97 آموزگار یکی از مدارس شهرستان فسای استان فارس موهای سر 9 دانش آموز دختر بلندقد در این شهرستان را کوتاه کرد تا دانش آموزان کوتاه قد پشت سر قدبلندان بتوانند تخته سیاه یا سفید و آموزگارشان را ببینند.
اداره کل آموزش و پرورش فارس شامگاه 24اردیبهشت این اقدام معلم کلاس یاد شده را خلاف اصول تربیتی خواند و قول پیگیری این موضوع را داد.
اما این پرسش همواره ذهن را درگیر کرده که اگر رسیدگی به رفتارهای «خلاف اصول تربیتی» نتیجه می داد، چرا شاهد تکرار آن با روش های نوین و ابتکاری هستیم؟
راه حل جنجال برانگیز اخیر در آبادان و کوتاه کردن موی دانش آموز، تنبیه بدنی دانش آموز دارابی و همچنین دانش‌آموز زرین دشتی در بهمن 96 از این موارد است.
همچنین 31 اردیبهشت 97 اعلام شد که مدیر یکی از مدارس اهواز، دانش آموز 7 ساله را به دلیل شادی برای بارش باران، تنبیه و مجبور کرده کنار سطل زباله یک پا بایستند.
یکی از دانش آموزان دختر نتوانسته بایستد و مدیر مدرسه دوباره او را تنبیه کرده است.این دختر دانش آموز دچار بیماری سی‌پی (نوعی فلج مغزی) است و به همین دلیل نمی توانسته پاهای خود را کنترل کند.
زجرآورتر اینکه مدیر مدرسه از بیماری این کودک آگاهی داشته است و می دانسته مادر دانش آموز هر روز با دختر خود به مدرسه می‌آید تا در زنگ تفریح به فرزندش در رفتن به دستشویی کمک کند.
هرچند مدیر آموزش و پرورش ناحیه 4 اهواز موضوع را رفع و رجوع کرده اما جالب است که تلقی او از تنبیه این است که هیچ گونه ضرب و شتمی صورت نگرفته است.
معاون وزیر آموزش و پرورش 31 اردیبهشت 97 عنوان کرد برخورد تنبیهی با دانش‌آموزان ممنوع و قیچی کردن موی سر دانش آموزان حرکتی ضد تربیتی است.
علیرضا کاظمی معاون پرورشی و فرهنگی وزارت آموزش و پرورش گفت:هیچ کس چنین کاری را تایید نمی‌کند. آموزش و پرورش این عمل را محکوم کرده و با فرد خاطی برخورد شده و به هیچ وجه مورد تایید ما نیست.
به نظر می رسد آگاهی عمومی و مطالبه گری اولیای دانش آموزان برای محدود کردن رفتارهای تنبیهی در مدارس،اثر بخش بوده و همانند گذشته نیست که دانش آموز، والدین آنان و دست اندرکاران مدارس این تنبیهات را امری طبیعی بدانند.
قدرت شبکه های مجازی را نباید در این موضوع دستکم گرفت به گونه ای که بازتاب یافتن این تنبیه ها در عرصه بزرگراه های اطلاعاتی، مطالبه گری و آگاهی مردم را افزایش داده و حساسیت آنان را بالابرده است.
از چهارراه های خلق شده بر سر دانش آموزان اینک به بزرگراه های اطلاعاتی رسیده ایم و باید اعتراف کرد دیگر زمان پذیرفتن و حق مسلم پنداشتن تنبیه های بدنی و روحی برای دانش آموزان به سر آمده است.
انتظار مردم این است که نتیجه پیگیری و برخورد با معلمان و مدیران خاطی، رسانه ای شود تا اطمینان داشته باشند رفتارهای خلاف اصول تربیتی که اندک است، تکرار نمی شود یا کمتر می شود.
بزرگراه های اطلاعاتی در زمینه تداوم مطالبات برای پایان دادن به تنبیه دانش آموزان و همچنین آگاه شدن از نتایج برخورد با برخی معلمان و مدیران خاطی همچنان فعال خواهند بود.
...
*خبرنگار ایرنا
کپی شد
