سعید محمودی مدیر کل حفاظت محیط زیست فارس در این زمینه به خبرنگار ایرنا گفت: تلاش برای داشتن سرزمینی بدون پلاستیک تلاش برای داشتن زمین پاک است، روز زمین پاک روزی است که هیچ زباله ای از دست هیچ انسانی بر زمین نیفتد، خون هیچ گونه ای از حیات وحش بر زمین نریزد و هیچ درختی قطع نشود و ما روزی را واقعا می توانیم روز زمین پاک بنامیم که تمام اجزای سرزمین در تعامل باشند و نه تقابل آنگونه که انسان با زمین در جنگ نابرابر است.
هفته زمین پاک دوم اردیبهشت آغاز شد.
محمودی همچنین افزود: فرهنگ سازی بدین معنی نیست که عده ای زباله بریزند و عده دیگری زباله ها را جمع آوری کنند فرهنگ آن است که زباله ای بر روی زمین ریخته نشود تا حتی پاکبان عزیزی پشتش خم نشود.
وی با اشاره به راه اندازی پویش نه به پلاستیک در شیراز گفت : با راه اندازی پویش مردمی شهر بدون پلاستیک، شیراز باید به عنوان کلان شهر بدون پلاستیک باشد که این مهم با کمک مردم ممکن می شود.
وی ادامه داد:اروپا در گذشته تخریب های محیط زیست را انجام داده و امروز دغدغه آنها این است که پلاستیک را برای همیشه کنار بگذارند اما ما همچنان در حال مصرف فراوان پلاستیک و تولید زباله پلاستیکی هستیم ، ماندگاری پلاستیک در طبیعت یکی از مشکلات اصلی زیستگاه ها ست.
مدیر کل حفاظت محیط زیست استان فارس اضافه کرد : جامعه ما از نظر تولید پسماند بی سرانجام در وضعیت خطرناکی است در حالیکه کشورهایی مانند چین تولید پسماند را مدیریت و بازیافت می کنند.
محمودی با بیان اینکه هر خانوار ایرانی 3 نایلون در روز مصرف می کند گفت : با این روند روزانه 60 میلیون پلاستیک در کشور مصرف می شود ، ما در کشور شهری داریم به نام شیراز که تنها کلان شهری است که آلودگی ندارد و هوای پاک در آن در اغلب روزهای سال موجود است و مردم نیز دغدغه حفظ این هوا را دارند و اکنون نیز به عنوان نخستین شهر بدون پلاستیک این پویش را کلید زده است.
مدیر کل حفاظت محیط زیست استان فارس بر لزوم تولید و مصرف کمتر پلاستیک تاکید کرد و گفت: از عوامل مخرب محیط زیست همین پلاستیک ها هستند.برخی از فروشگاه های بزرگ روزانه پلاستیک زیادی را به دست مردم می دهند، این پلاستیک ها در نهایت وارد طبیعت می شود و بیش از 300 سال طول می کشد تا جذب طبیعت شود.
محمودی با نام بردن از برخی فروشگاه ها مانند هایپراستار شیراز گفت: این فروشگاه ها می توانند درعدم استفاده از پلاستیک پیشقدم شوند، مردم باید از این فروشگاه ها بخواهند که پلاستیک کمتری تولید کنند، رسانه ها نیز باید به این موضوع به عنوان یک مطالبه مردمی نگاه کنند.
مدیر کل حفاظت محیط زیست استان فارس بیان کرد: پلاستیک اثر تجمعی در خون انسان دارد و می تواند در بدن ما ماندگار شود اگر شعار زمین پاک را می دهیم باید به این مساله به عنوان یک مطالبه نگاه کنیم و زمینی ایمن و عاری از پلاستیک داشته باشیم.
محمودی با اشاره به اینکه برخی تشکل های زیست محیطی زباله ها را به صورت نمادین جمع آوری می کنند گفت : این کار به عنوان یک حرکت نمادین برای فرهنگ سازی خوب است اما کار محیط زیست و کار تشکل زیست محیطی جمع آوری زباله نیست بهتر است به جای جمع آوری زباله بکوشیم که در طبیعت زباله نریزیم، جمع آوری زباله کار شهرداری ها است آنها هزینه از مردم می گیرند که زباله ها را جمع و امحا کنند، بنابر این اگر جایی انباشت زباله دیدیم انگشت را به سمت محیط زیست نگیریم، محیط زیست دراین زمینه صرفا ناظر است.
محسن جعفری نژاد، معاون نظارت و پایش حفاظت محیط زیست فارس نیز گفت : شعار ملی ما نه گفتن به کیسه های پلاستیکی است، وضعیت نامطلوب جامعه ما از لحاظ مصرف پلاستیک و اختلاف فرهنگ مصرف پلاستیک در جهان و در ایران ایجاب می کند که به این شعار پایبند باشیم، ما در بحث فرهنگ سازی هنوز در ابتدای راه گام بر می داریم.
اما ایجاد پویش نه به پلاستیک به عنوان یک اقدام نمادین بسیار خوب و پسندیده و لازم است اما کافی نیست ، وقتی در دریایی از پلاستیک چسبیده به بوته های خروجی شهرها غرق می شویم ، وقتی انعکاس آفتاب را در دشت مملو از پلاستیک در خروجی های شیراز می بینیم ، وقتی همین روستاهای سلطان آباد ، شاپورجان ، کفری ، کیان آباد ، گویم ، دوکوهک ، شرقان ، ترکان و سایر روستاهای چسبیده به شیراز را می بینیم که در سونامی پلاستیک دست و پا می زنند باید به این بیندیشیم که آیا اقدامات نمادین برای نه گفتن به پلاستیک و معرفی شیراز به عنوان کلان شهر بدون پلاستیک کافی است؟
وقتی چندین واحد تولید پلاستیک در شهرک صنعتی شیراز و دیگر شهرهای فارس همچنان فعال است و با شکل گیری پویش بدون پلاستیک نخستین انگشت اشاره به سمت بیکاری دهها نفر از کارگران این کارگاه ها نشانه می رود ، بدون بازتعریف حفظ اشتغال و تولید محصول برای این کارگاه ها چگونه می توان مردم را به عدم مصرف پلاستیک ترغیب کرد؟
وقتی فروشگاه های بزرگ مانند رفاه ، هایپر استار ، افق کوروش، تیرازیس و نگین در شیراز روزانه هزاران پلاستیک به دست مردم می دهند طوری که برخی از شهروندان را از خرید پلاستیک زباله شهری بی نیاز می کنند و آنها زباله های روزانه خود را هم دراین پلاستیک ها می ریزند و هیچ مقام مسوولی یا تشکل مردمی یا نهاد نظارتی به صورت عملیاتی و اجرایی از این فروشگاه ها بازخواست عرضه انبوه پلاستیک نمی کند چگونه می توان انتظار داشت که مردم هنگام خروج از این فروشگاهها با کوله باری از پلاستیک خارج نشوند؟
چرا چنین فروشگاههایی نباید حداقل برای کاهش 10 درصد از پلاستیک تولیدی روزانه خود اقدام کنند و آن را با کیسه های پارچه ای و کاغذی جایگزین کنند؟ چرا چنین فروشگاههایی نباید هزینه تولید و مصرف بیشتر پلاستیک را بپردازند؟
وقتی واحد بازیافت شهرداری شیراز در قبال جمع آوری زباله های قابل بازیافت پلاستیک به مردم عرضه می کند و روزانه میلیون ها پلاستیک نازک از سوی بازیافت شهرداری ها به خانه ها سرازیر می شود، چگونه می توان انتظار داشت که اقدامات نمادین توزیع 100 یا 200 پلاستیک در سطح شهر بتواند روی این غول تولید پلاستیک را بپوشاند؟
اگر نیم نگاهی به پنج دهه پیشتر بیندازیم می بینیم که تقریبا همه میوه فروشی ها در آن روزها پاکت های کاغذی برای خرید میوه به مشتریان می دادند، ساندویچ فروشی ها و مغازه ها بدون دریافت شیشه خالی نوشابه ، نوشابه جدید نمی فروختند ، چگونه می توان انتظار داشت وقتی در میدان های توزیع میوه وتره بار شیراز و دیگر شهرها و در بازارچه هایی که زیر نظر شهرداری شیراز اداره می شوند روزانه میلیون ها پلاستیک عرضه می شود و هیچ ردی از فرهنگ سازی برای مصرف کمتر پلاستیک وجود ندارد، فرهنگ استفاده از کیسه های غیر پلاستیکی رشد کند؟
وقتی کارخانه های تولید نوشابه و آب معدنی روزانه میلیون ها بطری پلاستیکی روانه بازار می کنند و رها کردن بطری های خالی در گوشه و کنار کوچه ها و خیابان ها و معابر عادی جلوه می کند ، چگونه باید انتظار داشت که همین بطری ها سرانجام سر از دشت ها و رودخانه ها و دریاچه ها در نیاورند؟
چگونه می توان انتظار داشت وقتی آشپزخانه ها به مرور به بایگانی می روند ، سفره یک بار مصرف جای سفره آشپزخانه را می گیرد و ظروف یک بار مصرف پلاستیکی جای بشقاب و ظرف و ظروف مسی و چینی و رویی می نشینند و با هر وعده ناهار و شام هزاران عدد از این ظروف و سفره های یک بار مصرف مچاله می شوند و رونه سطل ها می گردند ، استفاده از کیسه های پارچه ای سفره های پارچه ای و ظرف و ظروف مسی و ملامین و چینی جایگزین شوند؟
مشکل بزرگ شیراز و دیگر شهرها همین است که در ایام عزاداری و جشن ها و اعیاد مذهبی و هنگام توزیع نذرها با شکل گیری یک پاتوق توزیع شربت نوعی ناهنجاری شهری به اوج می رسد ، قداست عزاداری ها و جشن و سرور میلاد اولیای دین و ائمه اطهار از سوی بسیاری از افرادی که در کمین زیر سئوال بردن این مراسم هستند شکسته می شود و نوعی خوراک تبلیغاتی برای آنان فراهم می شود ، صدها و هزاران لیوان یک بار مصرف تا شعاع هزار متری پاتوق ها پراکنده می شوند ، وقتی دراین زمینه از سوی هیات های مذهبی ، اوقاف ، تبلیغات اسلامی ، شهرداری ها و دیگر نهادهای فرهنگی ، فرهنگ سازی استفاده کمتر از لیوان یک بار مصرف شکل نگرفته ، آیا نباید شکل گیری چنین پاتوق هایی را نوعی ناهنجاری فرهنگی نامید؟
وقتی برخی از ارگان ها و نهادهای موقوفه که بخشی از عایدی آنها باید صرف فرهنگ سازی و ایجاد جامعه مدنی شود متولی توزیع دهها و صدها بسته خوراک با سفره یک بار مصرف و در ظروف یک بار مصرف می شوند و در نهایت این ظروف به طبیعت رها می شود و آلودگی پشت آلودگی ایجاد می کند، چگونه باید انتظار داشت که شیراز که جایگاه ویژه در موقوفه و وقف دارد بتواند شهر بدون پلاستیک باشد؟
آیا تا کنون کسی مدیر عالی رتبه ای را در شیراز دیده است که هنگام مراجعه به فروشگاه های بزرگ یا نانوایی یا هر مرکز خرید دیگر کسیه غیر پلاستیکی در دست داشته باشد؟ آیا حتی به صورت نمادین تاکنون این موضوع در بین مسئولان شهرداری ها و شوراهای اسلامی استان فارس نهادینه شده است؟ چرا باید به پویش شهر بدون پلاستیک یا نه به پلاستیک صرفا به عنوان اقدامی برای برگزاری یک مراسم نگاه کنیم؟ آیا نمی توان در اماکن متبرک و حرم مطهر امام زادگان و مصلی های نماز جمعه و مراسم ختم و سوگواری به جای توزیع پلاستیک برای نگهداری کفش زائران و مراجعان، از روش های بهتری استفاده کرد؟
آیا فکر کرده ایم که هزاران پلاکارد ، استند ، بیلبورد تبلیغاتی و صدها هزار دیوار نوشته مراسم ختم و بازگشت حجاج و تبریک و تسلیت که از سوی سازمان ها و نهادهای دولتی و خصوصی و مردم در کوچه و خیابان نصب می شود در نهایت کجا می رود ، آیا نباید در کنار تشکیل پویش نه به پلاستیک برای استفاده کمتر از این ابزارهای تبلیغاتی حرکت کرد ؟آیا نباید تولید جایگزین برای دهها کارگاه تولید این اقلام تبلیغاتی تعریف کرد؟
پویش نه به پلاستیک زمانی راه موفقیت را طی خواهد کرد که تولید پلاستیک کمتر شود،کار جایگزین برای کارگاه های تولید پلاستیک تعریف شود، دانشگاه ها و موسسات بزرگ و بیمارستان ها در توزیع و سرو خوراک دانشجویی و ناهار روزانه کارکنان از ظروف غیر پلاستیکی استفاده کنند، متولیان و مدیران شهر دست گرفتن زنبیل غیر پلاستیکی را عار ندانند و برای به دست گرفتن آن حداقل تظاهر کنند، سبدهای حاوی پلاستیک در مساجد و مصلی های نماز جمعه جمع شود و اوقاف و نهادهای فرهنگی و تبلیغی دراین رابطه فرهنگ سازی کنند و نذرها را در ظروف غیر پلاستیکی توزیع کنند و برای ترویج و فرهنگ سازی استفاده از کیسه غیر پلاستیکی هزینه کنند.
پویش نه به پلاستیک زمانی راه موفقیت را طی خواهد کرد که فروشگاه های زنجیره ای بزرگ هزینه عرضه پلاستیک بیشتر را بپردازند ، دولت راهکارهای سختگیرانه برای عرضه پلاستیک در این مراکز تعریف کند ، استفاده از ظروف چینی و مسی و رویی نسبت به استفاده از ظروف پلاستیکی و یک بار مصرف ارجحیت یابد ، مغازه های تولید غذای بیرون بر ملزم به عرضه غذا در ظروف غیر پلاستیکی شوند و دراین زمینه قانون جامع تدوین شود.
جهان به سمت تولید پلاستیک های قابل بازیافت پیش می رود.
اخیرا در نامه ای که سعید محمودی مدیر کل حفاظت محیط زیست استان فارس به استاندار فارس نوشته است موضوع شکل گیری پویش نه به پلاستیک و ممنوعیت استفاده از بطری های پلاستیکی در برخی ادارات و ارگان ها را یاد آور شده است و خواستار ابلاغ این موضوع به همه ادارات و ارگان ها و سازمان های دولتی و عمومی از سوی استاندار شد.
اسماعیل تبادار استاندار فارس نیز موضوع را به معاون هماهنگی امور اقتصادی و توسعه منابع و مدیر کل دفتر برنامه ریزی استانداری ارجاع داده است ، امید که مسئولان عالیرتبه استانداری فارس دراین زمینه خودشان پیشقدم باشند و در روزهای آتی شاهد حرکت هایی ولو نمادین مسئولان استان فارس برای استفاده کمتر از پلاستیک و بازتاب رسانه ای آن باشیم.
6113 /1876
انتهای پیام هفته زمین پاک دوم اردیبهشت آغاز شد.
محمودی همچنین افزود: فرهنگ سازی بدین معنی نیست که عده ای زباله بریزند و عده دیگری زباله ها را جمع آوری کنند فرهنگ آن است که زباله ای بر روی زمین ریخته نشود تا حتی پاکبان عزیزی پشتش خم نشود.
وی با اشاره به راه اندازی پویش نه به پلاستیک در شیراز گفت : با راه اندازی پویش مردمی شهر بدون پلاستیک، شیراز باید به عنوان کلان شهر بدون پلاستیک باشد که این مهم با کمک مردم ممکن می شود.
وی ادامه داد:اروپا در گذشته تخریب های محیط زیست را انجام داده و امروز دغدغه آنها این است که پلاستیک را برای همیشه کنار بگذارند اما ما همچنان در حال مصرف فراوان پلاستیک و تولید زباله پلاستیکی هستیم ، ماندگاری پلاستیک در طبیعت یکی از مشکلات اصلی زیستگاه ها ست.
مدیر کل حفاظت محیط زیست استان فارس اضافه کرد : جامعه ما از نظر تولید پسماند بی سرانجام در وضعیت خطرناکی است در حالیکه کشورهایی مانند چین تولید پسماند را مدیریت و بازیافت می کنند.
محمودی با بیان اینکه هر خانوار ایرانی 3 نایلون در روز مصرف می کند گفت : با این روند روزانه 60 میلیون پلاستیک در کشور مصرف می شود ، ما در کشور شهری داریم به نام شیراز که تنها کلان شهری است که آلودگی ندارد و هوای پاک در آن در اغلب روزهای سال موجود است و مردم نیز دغدغه حفظ این هوا را دارند و اکنون نیز به عنوان نخستین شهر بدون پلاستیک این پویش را کلید زده است.
مدیر کل حفاظت محیط زیست استان فارس بر لزوم تولید و مصرف کمتر پلاستیک تاکید کرد و گفت: از عوامل مخرب محیط زیست همین پلاستیک ها هستند.برخی از فروشگاه های بزرگ روزانه پلاستیک زیادی را به دست مردم می دهند، این پلاستیک ها در نهایت وارد طبیعت می شود و بیش از 300 سال طول می کشد تا جذب طبیعت شود.
محمودی با نام بردن از برخی فروشگاه ها مانند هایپراستار شیراز گفت: این فروشگاه ها می توانند درعدم استفاده از پلاستیک پیشقدم شوند، مردم باید از این فروشگاه ها بخواهند که پلاستیک کمتری تولید کنند، رسانه ها نیز باید به این موضوع به عنوان یک مطالبه مردمی نگاه کنند.
مدیر کل حفاظت محیط زیست استان فارس بیان کرد: پلاستیک اثر تجمعی در خون انسان دارد و می تواند در بدن ما ماندگار شود اگر شعار زمین پاک را می دهیم باید به این مساله به عنوان یک مطالبه نگاه کنیم و زمینی ایمن و عاری از پلاستیک داشته باشیم.
محمودی با اشاره به اینکه برخی تشکل های زیست محیطی زباله ها را به صورت نمادین جمع آوری می کنند گفت : این کار به عنوان یک حرکت نمادین برای فرهنگ سازی خوب است اما کار محیط زیست و کار تشکل زیست محیطی جمع آوری زباله نیست بهتر است به جای جمع آوری زباله بکوشیم که در طبیعت زباله نریزیم، جمع آوری زباله کار شهرداری ها است آنها هزینه از مردم می گیرند که زباله ها را جمع و امحا کنند، بنابر این اگر جایی انباشت زباله دیدیم انگشت را به سمت محیط زیست نگیریم، محیط زیست دراین زمینه صرفا ناظر است.
محسن جعفری نژاد، معاون نظارت و پایش حفاظت محیط زیست فارس نیز گفت : شعار ملی ما نه گفتن به کیسه های پلاستیکی است، وضعیت نامطلوب جامعه ما از لحاظ مصرف پلاستیک و اختلاف فرهنگ مصرف پلاستیک در جهان و در ایران ایجاب می کند که به این شعار پایبند باشیم، ما در بحث فرهنگ سازی هنوز در ابتدای راه گام بر می داریم.
اما ایجاد پویش نه به پلاستیک به عنوان یک اقدام نمادین بسیار خوب و پسندیده و لازم است اما کافی نیست ، وقتی در دریایی از پلاستیک چسبیده به بوته های خروجی شهرها غرق می شویم ، وقتی انعکاس آفتاب را در دشت مملو از پلاستیک در خروجی های شیراز می بینیم ، وقتی همین روستاهای سلطان آباد ، شاپورجان ، کفری ، کیان آباد ، گویم ، دوکوهک ، شرقان ، ترکان و سایر روستاهای چسبیده به شیراز را می بینیم که در سونامی پلاستیک دست و پا می زنند باید به این بیندیشیم که آیا اقدامات نمادین برای نه گفتن به پلاستیک و معرفی شیراز به عنوان کلان شهر بدون پلاستیک کافی است؟
وقتی چندین واحد تولید پلاستیک در شهرک صنعتی شیراز و دیگر شهرهای فارس همچنان فعال است و با شکل گیری پویش بدون پلاستیک نخستین انگشت اشاره به سمت بیکاری دهها نفر از کارگران این کارگاه ها نشانه می رود ، بدون بازتعریف حفظ اشتغال و تولید محصول برای این کارگاه ها چگونه می توان مردم را به عدم مصرف پلاستیک ترغیب کرد؟
وقتی فروشگاه های بزرگ مانند رفاه ، هایپر استار ، افق کوروش، تیرازیس و نگین در شیراز روزانه هزاران پلاستیک به دست مردم می دهند طوری که برخی از شهروندان را از خرید پلاستیک زباله شهری بی نیاز می کنند و آنها زباله های روزانه خود را هم دراین پلاستیک ها می ریزند و هیچ مقام مسوولی یا تشکل مردمی یا نهاد نظارتی به صورت عملیاتی و اجرایی از این فروشگاه ها بازخواست عرضه انبوه پلاستیک نمی کند چگونه می توان انتظار داشت که مردم هنگام خروج از این فروشگاهها با کوله باری از پلاستیک خارج نشوند؟
چرا چنین فروشگاههایی نباید حداقل برای کاهش 10 درصد از پلاستیک تولیدی روزانه خود اقدام کنند و آن را با کیسه های پارچه ای و کاغذی جایگزین کنند؟ چرا چنین فروشگاههایی نباید هزینه تولید و مصرف بیشتر پلاستیک را بپردازند؟
وقتی واحد بازیافت شهرداری شیراز در قبال جمع آوری زباله های قابل بازیافت پلاستیک به مردم عرضه می کند و روزانه میلیون ها پلاستیک نازک از سوی بازیافت شهرداری ها به خانه ها سرازیر می شود، چگونه می توان انتظار داشت که اقدامات نمادین توزیع 100 یا 200 پلاستیک در سطح شهر بتواند روی این غول تولید پلاستیک را بپوشاند؟
اگر نیم نگاهی به پنج دهه پیشتر بیندازیم می بینیم که تقریبا همه میوه فروشی ها در آن روزها پاکت های کاغذی برای خرید میوه به مشتریان می دادند، ساندویچ فروشی ها و مغازه ها بدون دریافت شیشه خالی نوشابه ، نوشابه جدید نمی فروختند ، چگونه می توان انتظار داشت وقتی در میدان های توزیع میوه وتره بار شیراز و دیگر شهرها و در بازارچه هایی که زیر نظر شهرداری شیراز اداره می شوند روزانه میلیون ها پلاستیک عرضه می شود و هیچ ردی از فرهنگ سازی برای مصرف کمتر پلاستیک وجود ندارد، فرهنگ استفاده از کیسه های غیر پلاستیکی رشد کند؟
وقتی کارخانه های تولید نوشابه و آب معدنی روزانه میلیون ها بطری پلاستیکی روانه بازار می کنند و رها کردن بطری های خالی در گوشه و کنار کوچه ها و خیابان ها و معابر عادی جلوه می کند ، چگونه باید انتظار داشت که همین بطری ها سرانجام سر از دشت ها و رودخانه ها و دریاچه ها در نیاورند؟
چگونه می توان انتظار داشت وقتی آشپزخانه ها به مرور به بایگانی می روند ، سفره یک بار مصرف جای سفره آشپزخانه را می گیرد و ظروف یک بار مصرف پلاستیکی جای بشقاب و ظرف و ظروف مسی و چینی و رویی می نشینند و با هر وعده ناهار و شام هزاران عدد از این ظروف و سفره های یک بار مصرف مچاله می شوند و رونه سطل ها می گردند ، استفاده از کیسه های پارچه ای سفره های پارچه ای و ظرف و ظروف مسی و ملامین و چینی جایگزین شوند؟
مشکل بزرگ شیراز و دیگر شهرها همین است که در ایام عزاداری و جشن ها و اعیاد مذهبی و هنگام توزیع نذرها با شکل گیری یک پاتوق توزیع شربت نوعی ناهنجاری شهری به اوج می رسد ، قداست عزاداری ها و جشن و سرور میلاد اولیای دین و ائمه اطهار از سوی بسیاری از افرادی که در کمین زیر سئوال بردن این مراسم هستند شکسته می شود و نوعی خوراک تبلیغاتی برای آنان فراهم می شود ، صدها و هزاران لیوان یک بار مصرف تا شعاع هزار متری پاتوق ها پراکنده می شوند ، وقتی دراین زمینه از سوی هیات های مذهبی ، اوقاف ، تبلیغات اسلامی ، شهرداری ها و دیگر نهادهای فرهنگی ، فرهنگ سازی استفاده کمتر از لیوان یک بار مصرف شکل نگرفته ، آیا نباید شکل گیری چنین پاتوق هایی را نوعی ناهنجاری فرهنگی نامید؟
وقتی برخی از ارگان ها و نهادهای موقوفه که بخشی از عایدی آنها باید صرف فرهنگ سازی و ایجاد جامعه مدنی شود متولی توزیع دهها و صدها بسته خوراک با سفره یک بار مصرف و در ظروف یک بار مصرف می شوند و در نهایت این ظروف به طبیعت رها می شود و آلودگی پشت آلودگی ایجاد می کند، چگونه باید انتظار داشت که شیراز که جایگاه ویژه در موقوفه و وقف دارد بتواند شهر بدون پلاستیک باشد؟
آیا تا کنون کسی مدیر عالی رتبه ای را در شیراز دیده است که هنگام مراجعه به فروشگاه های بزرگ یا نانوایی یا هر مرکز خرید دیگر کسیه غیر پلاستیکی در دست داشته باشد؟ آیا حتی به صورت نمادین تاکنون این موضوع در بین مسئولان شهرداری ها و شوراهای اسلامی استان فارس نهادینه شده است؟ چرا باید به پویش شهر بدون پلاستیک یا نه به پلاستیک صرفا به عنوان اقدامی برای برگزاری یک مراسم نگاه کنیم؟ آیا نمی توان در اماکن متبرک و حرم مطهر امام زادگان و مصلی های نماز جمعه و مراسم ختم و سوگواری به جای توزیع پلاستیک برای نگهداری کفش زائران و مراجعان، از روش های بهتری استفاده کرد؟
آیا فکر کرده ایم که هزاران پلاکارد ، استند ، بیلبورد تبلیغاتی و صدها هزار دیوار نوشته مراسم ختم و بازگشت حجاج و تبریک و تسلیت که از سوی سازمان ها و نهادهای دولتی و خصوصی و مردم در کوچه و خیابان نصب می شود در نهایت کجا می رود ، آیا نباید در کنار تشکیل پویش نه به پلاستیک برای استفاده کمتر از این ابزارهای تبلیغاتی حرکت کرد ؟آیا نباید تولید جایگزین برای دهها کارگاه تولید این اقلام تبلیغاتی تعریف کرد؟
پویش نه به پلاستیک زمانی راه موفقیت را طی خواهد کرد که تولید پلاستیک کمتر شود،کار جایگزین برای کارگاه های تولید پلاستیک تعریف شود، دانشگاه ها و موسسات بزرگ و بیمارستان ها در توزیع و سرو خوراک دانشجویی و ناهار روزانه کارکنان از ظروف غیر پلاستیکی استفاده کنند، متولیان و مدیران شهر دست گرفتن زنبیل غیر پلاستیکی را عار ندانند و برای به دست گرفتن آن حداقل تظاهر کنند، سبدهای حاوی پلاستیک در مساجد و مصلی های نماز جمعه جمع شود و اوقاف و نهادهای فرهنگی و تبلیغی دراین رابطه فرهنگ سازی کنند و نذرها را در ظروف غیر پلاستیکی توزیع کنند و برای ترویج و فرهنگ سازی استفاده از کیسه غیر پلاستیکی هزینه کنند.
پویش نه به پلاستیک زمانی راه موفقیت را طی خواهد کرد که فروشگاه های زنجیره ای بزرگ هزینه عرضه پلاستیک بیشتر را بپردازند ، دولت راهکارهای سختگیرانه برای عرضه پلاستیک در این مراکز تعریف کند ، استفاده از ظروف چینی و مسی و رویی نسبت به استفاده از ظروف پلاستیکی و یک بار مصرف ارجحیت یابد ، مغازه های تولید غذای بیرون بر ملزم به عرضه غذا در ظروف غیر پلاستیکی شوند و دراین زمینه قانون جامع تدوین شود.
جهان به سمت تولید پلاستیک های قابل بازیافت پیش می رود.
اخیرا در نامه ای که سعید محمودی مدیر کل حفاظت محیط زیست استان فارس به استاندار فارس نوشته است موضوع شکل گیری پویش نه به پلاستیک و ممنوعیت استفاده از بطری های پلاستیکی در برخی ادارات و ارگان ها را یاد آور شده است و خواستار ابلاغ این موضوع به همه ادارات و ارگان ها و سازمان های دولتی و عمومی از سوی استاندار شد.
اسماعیل تبادار استاندار فارس نیز موضوع را به معاون هماهنگی امور اقتصادی و توسعه منابع و مدیر کل دفتر برنامه ریزی استانداری ارجاع داده است ، امید که مسئولان عالیرتبه استانداری فارس دراین زمینه خودشان پیشقدم باشند و در روزهای آتی شاهد حرکت هایی ولو نمادین مسئولان استان فارس برای استفاده کمتر از پلاستیک و بازتاب رسانه ای آن باشیم.
6113 /1876
کپی شد
