فرهاد نصیری شیرازی در گفت وگو با خبرنگار ما با بیان اینکه نهاد تعلیم و تربیت فرقی بین معلم خوش خط و بد خط قائل نیست، گفت: معلم بدخط نیز توجهی به خط دانش آموزان ندارد، اما اگر دانش آموزی از همان کلاس دوم و سوم ابتدایی در شیوه نوشتن کلمات معمولی مهارت پیدا کند، خوشنویسی جزو لاینفک وجود او می شود.
وی افزود: اگر چنین دانش آموزی به انجمن خوشنویسان مراجعه کند در خوشنویسی با خط ریز با روش های آموزشی اساتید در 15 جلسه در مرحله اول خط نستعلیق را می آموزد و توانایی تحریر خوانا و زیبا در مدت 3 تا 4 ماه را فرا می گیرد.
نصیری در پاسخ به این پرسش که راه حل رفع بدخطی دانش آموزان چیست؟ گفت: کم توجهی به نوع آموزش های هنر زیبانویسی در مدارس و جدی نگرفتن وضعیت ارائه هنر در خاستگاه آن که مدرسه است باعث شده تا اهمیت خوب نوشتن برای دانش آموزان کم رنگ شود و برای برون رفت از این معضل پیشنهاد می شود آموزش و پرورش اهتمام بیشتری داشته باشد و با دعوت از اساتید هنر در مدارس برای معلمان و در وهله اول آموزگاران مقطع ابتدایی دوره های خوشنویسی کوتاه مدت برگزار کند.
وی ادامه داد: اگر این کار با جدیت پیگیری شود ما چندسال دیگر ثمره آن را در بین دانش آموزان خواهیم دید و طبعا آنها خوش خط خواهند شد.
نصیری اضافه کرد: ما باید خط ملی خود را زیبا بنویسیم و در نظر داشته باشیم خط زیبای نستعلیق ما مورد تحسین بزرگان هنر دنیا از جمله «پاپلو پیکاسو» بوده است و بازدیدکنندگان خارجی که برای اولین بار این خط را می بینند، دقایق طولانی به این آثار خیره می شوند و از زیبایی آن تعریف می کنند.
این خوشنویس شیرازی گفت: بنابراین برای خوش خط کردن دانش آموزان و سایر افراد جامعه باید به تغییر نگرش های موجود والدین و مسئولان آموزشی مدارس و نهاد تعلیم و تربیت بپردازیم. انجمن خوشنویسان نیز توانایی این را دارد که همه را تحت آموزش قرار دهد، اما قدرت و بازوی اجرایی ندارد.
از نظر این هنرمند، بدخطی فقط یک نقص هنری نیست بلکه زمینه ساز نوعی کاستی اجتماعی است که بر قضاوت دیگران از شخصیت آدمی تاثیر می گذارد. این نظریه معاون فرهنگی و هنری انجمن خوشنویسان شیراز، بدخطی پزشکان را در ذهن تداعی کرد و از وی پرسیدم آیا بدخطی پزشکان ریشه در بدخطی فارسی آنها دارد؟ نصیری پاسخ داد: اگرچه گفته اند «خشت اول گر نهد معمار کج، تا ثریا می رود دیوار کج» و یا کسب مهارت در نوشتن خط باید از همان دوران نوجوانی و جوانی صورت بگیرد، اما من معتقدم هر وقت تصمیم به خوشنویسی بگیریم، دیر نشده است. این مسئله در مورد پزشکان نیز صدق می کند. من با بسیاری از پزشکان از جوان ترین آنها تا اساتید بزرگ کار کرده ام و این علاقه را در آنها دیده ام که روزی بتوانند خوشنویس باشند.
وی افزود: در مورد بدخطی پزشکان باید بگویم آنها خیلی بدخط نیستند، فقط چون شغلشان ایجاب می کند که با سرعت کار ویزیت را انجام دهند و بیمار بعدی را ببینند، به دلیل عجله، این طوری می نویسند در حالی که اگر به آرامی بنویسند خیلی خوب خواهند نوشت. البته دکتر یا مهندسی که در دوران تحصیل خوش خط باشد، هنگام دستیابی به شغل اجتماعی هم خوش خط خواهد بود.
نصیری ادامه داد: در مورد آموزش خط به پزشکان نیز ما دوره «کاپر پلیت» را داریم که 15 جلسه است و اگر داوطلبی تنها فقط الفبای انگلیسی را بلد باشد، می تواند این آموزش ها را ببیند و در خط لاتین هم متبحر شود.
این مسئول هنری و فرهنگی خوشنویسی در پاسخ به این پرسش که کسانی که اصلا استعداد خوشنویسی ندارند می توانند آموزش خط ببینند؟ گفت: در آموزش خط تحریری با خودکار، مداد، خودنویس و روان نویس زیاد نباید به نهاد مخاطبین توجه داشت. حتی کسانی که استعداد ذاتی و هنری چندانی ندارند می توانند آموزش ببینند، اما برای آن دسته از کسانی که می خواهند با قلم، نگارش کنند و کتابت نمایند، کار به مراتب دشوارتر بوده و ممکن است آموزش این افراد به سختی میسر باشد، اما در یک کلام می شود گفت که آموزش خوشنویسی چیرگی دارد بر استعداد. چه بسا یک هنرجوی کم استعداد با تمرین زیاد بتواند از هنرجوی بااستعداد پیشی بگیرد. در زمینه آموزش خط با خودکار هم حتی اگر کسی استعداد هنری نداشته باشد اما تحت آموزش قرار گیرد، حداکثر طی 6 ماه حتما می تواند خط نستعلیق را خیلی خوب، خوانا و زیبا بنویسد.
46
