غار طبیعی - تاریخی شاپور بخشی از مجموعه طبیعی تاریخی بیشاپور محسوب می‌شود که سهم بسزایی از آمار بازدید گردشگری جنوب غرب فارس را به خود اختصاص داده است .
به گزارش‌ایلنا، غار شاپور در انتهای تنگ‌چوگان و در چهارکیلومتری بیشاپور مهمترین پایتخت ساسانیان در شهرستان کازرون استان فارس در ارتفاع حدود ۸۰۰ متری از سطح زمین قرار دارد و دهانهٔ آن حدود ۳۰ متر است.
در دهانهٔ این غار تندیس بزرگی از شاپور اول ساسانی دیده می‌شود که با گذشت حدود ۱۷۰۰ سال همچنان ابهت پادشاه قدرتمند ساسانی را به نمایش می گذارد و به همین دلیل این غار به نام شاپور معروف شده‌است.
مجسمهٔ شاپور از یک ستون چکیده غول پیکر که در این غار وجود داشته تراشیده شده و تنها مجسمهٔ باقی‌مانده از دوران باستان است که حدود ۷ متر ارتفاع دارد. سر این مجسمه سالم است، ولی دو دست آن شکسته‌اند. این مجسمه، شاپور را به صورت ایستاده نشان می‌دهد.
در سمت راست ورودی تنگه آثار قلع‌های که گویا محل نگهبانی از شهر بیشابور بوده است، به چشم می‌خورد.
کف دره بستر رود شاپور است که آب آن از طریق کانال‌هایی متعدد به داخل شهر منتقل می شده است.
غار، درون کوهی با کانی‌های زایش یافته است. دهانه غار طولی برابر با ۳۰ متر و ارتفاعی برابر با ۱۵ متر دارد.
قبل از ورود به درون غار در سمت چپ دخم‌های قرار دارد که بخشی از آن دست ساخته است. غار از چند بخش تشکیل شده است: بخش اول نسبتاً هموار است و با طولی حدود ۸۰ متر به لبه پرتگاهی منتهی می شود.
دو طرف دیوار‌های این بخش را حجاری و صاف، و گویا برای کندن نقش‌های برجسته و یا نوشتن آماده کرده بودند که نیمه تمام ماندهاند و بر روی تاقچه‌های بزرگ آن‌ها چیزی به چشم نمی‌خورد.
در سمت چپ انتهای این بخش دو آب انبار به فاصله ۵/۰ متر از هم در داخل سنگ کنده اند که هر یک حدود یک متر عمق دارد و هر دو پل‌های برای دسترسی به آب دارند. آبی که از سقف به کف غار می‌چکیده در این حوض‌ها جمع می شده و نیاز ساکنان را تأمین می کرده است.
در سمت چپ آب انبار‌ها یک آبشار سنگ زیبا و در پشت آن زیباترین چکنده و چکیده‌های بزرگ به چشم می خورند. سپس گودالی بسیار بزرگ به قطر تقریبی ۱۰۰ متر، که نسبت به کف تالار اول حدود ۳۰ متر عمق دارد، قرار دارد که بیننده را به یاد دریاچ‌های خشک شده می اندازد.
طول غار از دهانه تا انتها حدود ۴۵۰ متر است.
