به گزارش روز سه شنبه ایرنا، برگزارکنندگان نخستین دوره این جشنواره در پاسخ به انتقادهایی از این دست اعلام کرده اند: قرار نبوده است آثار نویسندگان شیرازی یا مرتبط با شیراز در جشنواره ادبی شیراز بررسی شود.
فرای این انتقادها، باید گفت هر انجمن و گروه یا فردی حق دارد برای جشنواره یا جایزه خود شرایطی بگذارد و این را نمی توان عیب دانست.
اما با این وجود سخن وگلایه برخی فرهیختگان به این جشنواره این است: انجمنی ادبی که نام شیراز را برپیشانی خوددارد و گامی درخور و ستودنی برای فرهنگ برداشته، چرا کتاب هایی را برگزیده که نام شیراز را ندارند و چه بسا در جشنواره های دیگر نیز برنده شده اند؟
مروری بر روند این حرکت فرهنگی ادبی نشان می دهد که فراخوان جشنواره ادبی شیراز و روش اجرایی آن از ابتدا برپایه دعوت نکردن اختصاصی از نویسندگان و صاحبان آثار شیرازی و مرتبط با شیراز بوده است.
به عبارت دیگر از همان ابتدا دست اندرکاران جایزه ادبی شیراز اعلام کردند که آثار داستانی (رمان و مجموعه داستان کوتاه) منتشرشده در سال های 94 و 95 را(بدون گذاشتن قید و محدودیت) می پذیرند.
یعنی دست اندرکاران این جشنواره قیدی که نشانگر شیراز یا طیف خاصی باشد، به این فراخوان پیوست نکردند.
جایزه ها و جشنواره های ادبی متعددی درکشور داریم که عنوان افراد، شهرها، استان ها و اقلیم های گوناگون را بر خود دارند و برگزارکنندگان آن ها شرط لازم برای حضور آثار در این جشنواره ها را تعلق به روش و افکار فرد یا زیست بوم آن محل ذکر کرده اند که به نظر می رسد منطقی باشد.
جشنواره های ادبی همچنین با هدف بررسی دقیق تر، قیدهایی در زمینه آثار می گذارند تا هم داوران در زمینه کار خود راحت تر باشند و هم شائبه بی دقتی و تحت تاثیرقراز گرفتن و مانند آن زدوده شود.
نکته دیگر در مورد جایزه ادبی داستان شیراز، حذف طیفی از نویسندگان از این جشنواره و جایزه بود.
فراخوان این جشنواره فقط برای آثار چاپ شده بود که به این ترتیب برخی نویسندگان یا کسانی که داستان می نویسند و آثار خود را چاپ نمی کنند یا ترجیح می دهند فقط برای جشنواره هایی که فراخوان می دهند ارسال کنند، نتوانستند در این جشنواره رقابت کنند.
این نویسندگان قاعدتا در فراخوان انجمن ادبی داستان شیراز نمی گنجیدند.در حالی که ارزیابی چنین نویسندگانی می توانست دستاوردی ادبی در کارنامه انجمن ادبی شیراز باشد.
در این مورد هم گذاشتن شرط با این موضوع که از ادبیات مرتبط با شیراز استفاده شود یا کسانی که ساکن شیراز هستند، مفیدتر خواهد بود.
البته نخستین گام هرکار هنری با تعریف ها و انتقادهایی مواجه می شود که انتقادها می تواند منجر به رفع مشکلات و یافتن روش های بهتر شود.
برای شهری فرهنگی همچون شیراز و داشتن انجمنی که با نام این شهر آمیخته شده، سربرآوردن جایزه ای ویژه این شهر دور از دسترس نخواهد بود.
به گزارش ایرنا دبیرخانه جایزه ادبی داستان شیراز، بهمن 95 برای ارسال آثار داستانی (رمان و مجموعه داستان کوتاه) منتشرشده در سال های 94 و 95 فراخوان منتشر کرد.
روند داوری جایزه ادبی داستان شیراز از اسفند ماه سال 1395 آغاز شد.
هیات داوران این جشنواره سرانجام نهم دی 96 رمان«کوچه ابرهای گمشده» نوشته مرحوم کوروش اسدی و مجموعه داستان «خانه کوچک ما» اثر داریوش احمدی را برگزید.
این کتاب ها را نشر نیماژ تهران منتشر کرده است.
1876/ 2027
خبرنگار: غلامرضا مالک زاده ** انتشاردهنده: سیداحمد نجفی
انتهای پیام فرای این انتقادها، باید گفت هر انجمن و گروه یا فردی حق دارد برای جشنواره یا جایزه خود شرایطی بگذارد و این را نمی توان عیب دانست.
اما با این وجود سخن وگلایه برخی فرهیختگان به این جشنواره این است: انجمنی ادبی که نام شیراز را برپیشانی خوددارد و گامی درخور و ستودنی برای فرهنگ برداشته، چرا کتاب هایی را برگزیده که نام شیراز را ندارند و چه بسا در جشنواره های دیگر نیز برنده شده اند؟
مروری بر روند این حرکت فرهنگی ادبی نشان می دهد که فراخوان جشنواره ادبی شیراز و روش اجرایی آن از ابتدا برپایه دعوت نکردن اختصاصی از نویسندگان و صاحبان آثار شیرازی و مرتبط با شیراز بوده است.
به عبارت دیگر از همان ابتدا دست اندرکاران جایزه ادبی شیراز اعلام کردند که آثار داستانی (رمان و مجموعه داستان کوتاه) منتشرشده در سال های 94 و 95 را(بدون گذاشتن قید و محدودیت) می پذیرند.
یعنی دست اندرکاران این جشنواره قیدی که نشانگر شیراز یا طیف خاصی باشد، به این فراخوان پیوست نکردند.
جایزه ها و جشنواره های ادبی متعددی درکشور داریم که عنوان افراد، شهرها، استان ها و اقلیم های گوناگون را بر خود دارند و برگزارکنندگان آن ها شرط لازم برای حضور آثار در این جشنواره ها را تعلق به روش و افکار فرد یا زیست بوم آن محل ذکر کرده اند که به نظر می رسد منطقی باشد.
جشنواره های ادبی همچنین با هدف بررسی دقیق تر، قیدهایی در زمینه آثار می گذارند تا هم داوران در زمینه کار خود راحت تر باشند و هم شائبه بی دقتی و تحت تاثیرقراز گرفتن و مانند آن زدوده شود.
نکته دیگر در مورد جایزه ادبی داستان شیراز، حذف طیفی از نویسندگان از این جشنواره و جایزه بود.
فراخوان این جشنواره فقط برای آثار چاپ شده بود که به این ترتیب برخی نویسندگان یا کسانی که داستان می نویسند و آثار خود را چاپ نمی کنند یا ترجیح می دهند فقط برای جشنواره هایی که فراخوان می دهند ارسال کنند، نتوانستند در این جشنواره رقابت کنند.
این نویسندگان قاعدتا در فراخوان انجمن ادبی داستان شیراز نمی گنجیدند.در حالی که ارزیابی چنین نویسندگانی می توانست دستاوردی ادبی در کارنامه انجمن ادبی شیراز باشد.
در این مورد هم گذاشتن شرط با این موضوع که از ادبیات مرتبط با شیراز استفاده شود یا کسانی که ساکن شیراز هستند، مفیدتر خواهد بود.
البته نخستین گام هرکار هنری با تعریف ها و انتقادهایی مواجه می شود که انتقادها می تواند منجر به رفع مشکلات و یافتن روش های بهتر شود.
برای شهری فرهنگی همچون شیراز و داشتن انجمنی که با نام این شهر آمیخته شده، سربرآوردن جایزه ای ویژه این شهر دور از دسترس نخواهد بود.
به گزارش ایرنا دبیرخانه جایزه ادبی داستان شیراز، بهمن 95 برای ارسال آثار داستانی (رمان و مجموعه داستان کوتاه) منتشرشده در سال های 94 و 95 فراخوان منتشر کرد.
روند داوری جایزه ادبی داستان شیراز از اسفند ماه سال 1395 آغاز شد.
هیات داوران این جشنواره سرانجام نهم دی 96 رمان«کوچه ابرهای گمشده» نوشته مرحوم کوروش اسدی و مجموعه داستان «خانه کوچک ما» اثر داریوش احمدی را برگزید.
این کتاب ها را نشر نیماژ تهران منتشر کرده است.
1876/ 2027
خبرنگار: غلامرضا مالک زاده ** انتشاردهنده: سیداحمد نجفی
کپی شد
