در این یادداشت آمده است: کلانشهر شیراز، شهری تاریخی و فرهنگی و میزبان حرم امامزاده‌های لازم التکریم بسیار پس از حدود سه دهه بی‌توجهی دچار مشکلات عدیده ای شده بود.
در سال 91 بود که مهندس پاک فطرت پس از عملکرد مطلوب در شهرداری منطقه و شهردار شدن توسط شورای سوم، چند ماهی نیز توانسته بود متوجه شرایط موجود شود و برنامه‌های اولیه‌اش در حال شکل گیری بود.
وی در این چند سال پروژه‌های عمرانی بسیاری را تعریف کرد و به سرانجام رساند و بسیاری از پروژه‌های بزرگی را که از گذشته آغاز شده و نیمه کاره رها شده بودند ساخت و وارد سیکل کاری کرد.
البته شورای سوم و شورای چهارم همراه شهردار بودند و در مقابل فعالیت‌های عمرانی شهردار سنگ اندازی نکردند و اینگونه شهر آباد شد و همانگونه که بسیاری از کارشناسان همچون استاندار فارس به این موضوع اشاره نمودند، مهندس پاک فطرت شهردار موفقی بود.
در هر حال دوران مسئولیت هفت ساله وی که سه سال آن با شورای سوم و چهار سال هم با شورای چهارم بود، پایان یافت و این یک واقعیت انکارناپذیر است که توفیقات شهردار و تبدیل شدن شیراز از لحاظ زیرساخت‌های عمرانی به یک کلانشهر پس از تهران، مشهد، اصفهان و تبریز بدون همراهی شورای سوم و چهارم ممکن نبود.
بنابراین اعضای شورای پنجم شهر شیراز نیز باید به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی نمایند که در پایان فعالیت چهارساله‌‌شان همه بنویسند و بگویند اعضای شورای پنجم مانند شورای اول خام نبوده و اسیر مسائل سیاسی نگردیدند و همچون شورای دوم هم نبودند که کاری که کار باشد برای شهر نکردند، مثل شورای سوم و چهارم بودند که مسیر توسعه شهر در زمینه‌های عمرانی، فرهنگی و اجتماعی را سبب شدند.
موضوع دیگر وجود محدودیت‌های شورا و شهرداری به دلیل وسعت شهر و میزان بسیار کارهای پیشِ روی جهت انجام است که باعث می‌گردد مقوله «اولویت بندی فعالیت‌ها و رفع مشکلات» مطرح شود و حالا چگونگی اولویت بندی، خود بحث دیگری است و شاید اولویت بندی فلان عضو شورا با عضو دیگر کاملاً متفاوت باشد یا تنها در چند مورد محدود نقطه اشتراک داشته باشند و در موارد دیگر هر کدام نظری متفاوت داشته و مسائلی دیگر مدنظرشان قرار بگیرد!
اینجاست که لزوم طراحی و نگارش اولویت‌های شهر از سوی هر یک از اعضا شورا مطرح می‌گردد تا هر کدام از سیزده عضو شورای شهر شیراز مواردی را که از نظرش دارای اهمیت بیشتری است و احساس می‌کند نیاز است سریع تر به آن پرداخته شود، مکتوب نموده و تحویل هیئت رئیسه دهد و آنگاه مواردی که در برنامه‌های تعداد بیشتری از اعضا مشترک است به عنوان اولویت‌های برنامه شورای شهر معرفی و مشخص گردد.
البته یکسری اولویت‌های کلیشه‌ای همانند شفاف سازی امور شهرداری یا به تعبیر دیگر ایجاد «شهرداری شیشه‌ای»، توسعه حمل و نقل عمومی و ایجاد فرهنگ استفاده از وسایل نقلیه‌ای همچون مترو، اتوبوس و تاکسی در سفرهای درون شهری به جای سوار شدن بر اتومبیل‌های شخصی و تبدیل کردن شهر به پارکینگی بزرگ و ایجاد ترافیک‌های طولانی با ماشین‌های رنگارنگ تک‌سرنشین، جلوگیری از توسعه حاشیه‌نشینی، راه اندازی شهرداری الکترونیک، پرداختن به مسائل فرهنگی و ... همیشه وجود دارد.
اما در کنار این موارد اولویت‌دار همیشگی، بایستی اعضای سیزده نفره شورای پنجم کلانشهر شیراز وقت بگذارند و با انجام بررسی و مشورت گرفتن از کارشناس‌های مختلف از اقتصادی گرفته تا امور اجتماعی، ورزشی و همچنین بازدید‌های میدانی، اطلاعاتی را جمع آوری کرده و اولویت‌های منظور نظر شورای پنجم را به نگارش درآورده و پرانرژی ظاهر شوند.
آنچه مسلم است چهار سال فرصتی طولانی نیست و همیشه محدودیت‌های مالی نیز وجود دارد و افرادی می‌توانند از این فرصت چهار ساله و اعتبارات حدوداً 12 تا 15 هزار میلیارد تومانی بهره بالایی ببرند که اولویت بندی صحیح‌تری را طراحی کرده باشند.
6114/ 2027
دریافت خبر: علی اکبر خرامش ** انتشاردهنده: سیداحمد نجفی
انتهای پیام در سال 91 بود که مهندس پاک فطرت پس از عملکرد مطلوب در شهرداری منطقه و شهردار شدن توسط شورای سوم، چند ماهی نیز توانسته بود متوجه شرایط موجود شود و برنامه‌های اولیه‌اش در حال شکل گیری بود.
وی در این چند سال پروژه‌های عمرانی بسیاری را تعریف کرد و به سرانجام رساند و بسیاری از پروژه‌های بزرگی را که از گذشته آغاز شده و نیمه کاره رها شده بودند ساخت و وارد سیکل کاری کرد.
البته شورای سوم و شورای چهارم همراه شهردار بودند و در مقابل فعالیت‌های عمرانی شهردار سنگ اندازی نکردند و اینگونه شهر آباد شد و همانگونه که بسیاری از کارشناسان همچون استاندار فارس به این موضوع اشاره نمودند، مهندس پاک فطرت شهردار موفقی بود.
در هر حال دوران مسئولیت هفت ساله وی که سه سال آن با شورای سوم و چهار سال هم با شورای چهارم بود، پایان یافت و این یک واقعیت انکارناپذیر است که توفیقات شهردار و تبدیل شدن شیراز از لحاظ زیرساخت‌های عمرانی به یک کلانشهر پس از تهران، مشهد، اصفهان و تبریز بدون همراهی شورای سوم و چهارم ممکن نبود.
بنابراین اعضای شورای پنجم شهر شیراز نیز باید به‌گونه‌ای برنامه‌ریزی نمایند که در پایان فعالیت چهارساله‌‌شان همه بنویسند و بگویند اعضای شورای پنجم مانند شورای اول خام نبوده و اسیر مسائل سیاسی نگردیدند و همچون شورای دوم هم نبودند که کاری که کار باشد برای شهر نکردند، مثل شورای سوم و چهارم بودند که مسیر توسعه شهر در زمینه‌های عمرانی، فرهنگی و اجتماعی را سبب شدند.
موضوع دیگر وجود محدودیت‌های شورا و شهرداری به دلیل وسعت شهر و میزان بسیار کارهای پیشِ روی جهت انجام است که باعث می‌گردد مقوله «اولویت بندی فعالیت‌ها و رفع مشکلات» مطرح شود و حالا چگونگی اولویت بندی، خود بحث دیگری است و شاید اولویت بندی فلان عضو شورا با عضو دیگر کاملاً متفاوت باشد یا تنها در چند مورد محدود نقطه اشتراک داشته باشند و در موارد دیگر هر کدام نظری متفاوت داشته و مسائلی دیگر مدنظرشان قرار بگیرد!
اینجاست که لزوم طراحی و نگارش اولویت‌های شهر از سوی هر یک از اعضا شورا مطرح می‌گردد تا هر کدام از سیزده عضو شورای شهر شیراز مواردی را که از نظرش دارای اهمیت بیشتری است و احساس می‌کند نیاز است سریع تر به آن پرداخته شود، مکتوب نموده و تحویل هیئت رئیسه دهد و آنگاه مواردی که در برنامه‌های تعداد بیشتری از اعضا مشترک است به عنوان اولویت‌های برنامه شورای شهر معرفی و مشخص گردد.
البته یکسری اولویت‌های کلیشه‌ای همانند شفاف سازی امور شهرداری یا به تعبیر دیگر ایجاد «شهرداری شیشه‌ای»، توسعه حمل و نقل عمومی و ایجاد فرهنگ استفاده از وسایل نقلیه‌ای همچون مترو، اتوبوس و تاکسی در سفرهای درون شهری به جای سوار شدن بر اتومبیل‌های شخصی و تبدیل کردن شهر به پارکینگی بزرگ و ایجاد ترافیک‌های طولانی با ماشین‌های رنگارنگ تک‌سرنشین، جلوگیری از توسعه حاشیه‌نشینی، راه اندازی شهرداری الکترونیک، پرداختن به مسائل فرهنگی و ... همیشه وجود دارد.
اما در کنار این موارد اولویت‌دار همیشگی، بایستی اعضای سیزده نفره شورای پنجم کلانشهر شیراز وقت بگذارند و با انجام بررسی و مشورت گرفتن از کارشناس‌های مختلف از اقتصادی گرفته تا امور اجتماعی، ورزشی و همچنین بازدید‌های میدانی، اطلاعاتی را جمع آوری کرده و اولویت‌های منظور نظر شورای پنجم را به نگارش درآورده و پرانرژی ظاهر شوند.
آنچه مسلم است چهار سال فرصتی طولانی نیست و همیشه محدودیت‌های مالی نیز وجود دارد و افرادی می‌توانند از این فرصت چهار ساله و اعتبارات حدوداً 12 تا 15 هزار میلیارد تومانی بهره بالایی ببرند که اولویت بندی صحیح‌تری را طراحی کرده باشند.
6114/ 2027
دریافت خبر: علی اکبر خرامش ** انتشاردهنده: سیداحمد نجفی
کپی شد
