در این یادداشت آمده است: خبر آرام و کم صدا آمد و نشست روی شبکه های خبری:
«مریم میرزاخانی اعجوبه ریاضی قرن بیست و یکم درگذشت» خیلی ها نمی دانستند که او که بود؟ چه کرد؟ چگونه زیست؟ چه افتخاراتی کسب کرد؟ و کدام فرمول کشف نشده ریاضی را کشف کرد؟ زیرا آنقدر که جوانان ما از زندگی فوتبالیست ها و هنرپیشگان سینما اطلاع دارند کمتر به زندگی عالمانه نوابغ جهان می پردازند.
تقصیری هم متوجه آنان نیست زیرا رسانه های ملی و فضاهای مجازی ما هم به ندرت به چنین افراد و زندگی و کشفیات آنها می پردازند.
گاهی بعضی خبرها و انتشار آنها میزان غافلگیری ما و غفلتی که در راه و نشانه درست داریم را به ما تفهیم می کنند و به جای آنکه بپردازیم به بیان هوش، استعداد، خلاقیت و کشف یک زن نابغه ایرانی و علت موفقیت های او را برای جوانان مستعد بیان کنیم رسانه های داخل و خارج می پردازند به حاشیه هایی که گاه قوی تر از متن می شوند و مسأله حجاب و یا چهره بدون روسری او را مطرح می کنند تا از یک واقعه تلخ اجتناب ناپذیر یعنی مرگ او یک جریان سیاسی بسازند و حرمت و نبوغ او را به فراموشی برند.
و اما بعد:
مریم میرزاخانی هم مانند هزاران بل میلیون ها نفر انسان بیمار گرفتار سرطان درگذشت و نتوانست در برابر مرگ زودرس مقاومت کند هر چند مریم یکی بیش نبود که توانست در 13 اردی بهشت 1356 در تهران متولد شود، در رشته ریاضی تحصیلات خود را ادامه دهد، در دانشگاه صنعتی شریف مدرک کارشناسی «لیسانس» را دریافت و برای ادامه تحصیل به آمریکا رود و از دانشگاه هاروارد موفق به کسب درجه دکترا (پی.اچ.دی) شود. در سال 2009 جایزه بلومنتال و در سال 2014 جایزه تحقیقاتی کلی و نیز مدال فیلدز را دریافت نماید و در سال 2016 به عضویت در آکادمی ملی علوم درآید.(1)
مریم میرزاخانی تحقیقات خود را بر نظریه تایشمولر، هندسه هذلولی، نظریه ارگودیک و هندسه هم تافته به انجام رساند.
او که در دوران تحصیلات دبیرستانی در دبیرستان فرزانگان تهران برنده مدال طلای المپیاد ریاضی در سال های 1994 «هنگ کنگ» و 1995 (کانادا) شد نخستین دانش آموز ایرانی بود که نمره کامل به دست آورد و نخستین دختری بود که در المپیاد ریاضی ایران موفق به دریافت مدال طلا شد.
نشریه علمی و معروف پاپیولارساینس در آمریکا او را یکی از ده ذهن جوان برگزیده سال 2005 نامید که در رشته ریاضی از وی تجلیل به عمل آمد و نهایتاً کرسی استادی دانشگاه استنفورد و دانشگاه پرینستون آمریکا را از آن خود کرد.
ملت شریف و هوشمند ایران عزیز حادثه تصادف اتوبوس حامل دانشجویان نخبه ریاضی دانشگاه شریف را که در راه اهواز به تهران متأسفانه سرازیر دره شد را از یاد نمی برند که در آن تصادف مریم میرزاخانی جان سالم به در برد اما 6 تن از دانشجویان نخبه ریاضی دانشگاه شریف که برای شرکت در بیست و دومین دوره مسابقات ریاضی دانشجویی به اهواز رفته بودند کشته شدند که اگر زنده یادها آرمان بهرامیان، رضا صادقی «برنده دو مدال طلایی جهانی»، علیرضا سایه بان، علی حیدری، فرید کابلی، دکتر مجتبی مهرآبادی و مرتضی رضایی در آن حادثه اسفبار کشته نمی شدند چه بسا آنها هم همانند زنده یاد خانم مریم میرزاخانی افتخارات بزرگی در علوم ریاضی در جهان کسب می کردند.
و اما بعدتر:
آنان که در مرثیه سرایی برای رفتگان بی نظیرند در فضاهای مجازی نوشتند و خواندند که: «مریم چشماتو وا کن» اما ننوشتند که مریم چشم هایش را بیش از دیگران باز کرد. او با چشم باز و هوش سرشار و پشتکاری کم نظیر توانست به جهانیان بفهماند که اگر امروز ابن سینا، ابوریحان بیرونی، عمر خیام، دکتر حسابی و بزرگان ریاضیدان دیگر ایرانی در میان ما نیستند حتی یک زن ایرانی هم می تواند ستاره ای درخشان در آسمان علم و دانش باشد و بدرخشد و به مردمان جهان روشنایی بخشد.
قدر فرزندان نخبه و تیزهوش ایرانی را بدانیم و این سرمایه های بی بدیل را که با زحمات طاقت فرسا به این افتخارات نایل می شوند بدانیم.
ما باید در هر مدرسه و دانشگاه از مریم میرزاخانی ها یادبود و تندیس افتخار داشته باشیم زیرا به قول یکی از شعرای عهد قدیم:
«سال ها باید که تا یک کودکی از روی طبع
عالمی گردد نکو یا شاعری شیرین سخن…»
والسلام
——————-
(1) منبع: ویکی پدیا
7368/ 2027
دریافت خبر: حمیدرضا خلیقی ** انتشاردهنده: سیداحمد نجفی
انتهای پیام «مریم میرزاخانی اعجوبه ریاضی قرن بیست و یکم درگذشت» خیلی ها نمی دانستند که او که بود؟ چه کرد؟ چگونه زیست؟ چه افتخاراتی کسب کرد؟ و کدام فرمول کشف نشده ریاضی را کشف کرد؟ زیرا آنقدر که جوانان ما از زندگی فوتبالیست ها و هنرپیشگان سینما اطلاع دارند کمتر به زندگی عالمانه نوابغ جهان می پردازند.
تقصیری هم متوجه آنان نیست زیرا رسانه های ملی و فضاهای مجازی ما هم به ندرت به چنین افراد و زندگی و کشفیات آنها می پردازند.
گاهی بعضی خبرها و انتشار آنها میزان غافلگیری ما و غفلتی که در راه و نشانه درست داریم را به ما تفهیم می کنند و به جای آنکه بپردازیم به بیان هوش، استعداد، خلاقیت و کشف یک زن نابغه ایرانی و علت موفقیت های او را برای جوانان مستعد بیان کنیم رسانه های داخل و خارج می پردازند به حاشیه هایی که گاه قوی تر از متن می شوند و مسأله حجاب و یا چهره بدون روسری او را مطرح می کنند تا از یک واقعه تلخ اجتناب ناپذیر یعنی مرگ او یک جریان سیاسی بسازند و حرمت و نبوغ او را به فراموشی برند.
و اما بعد:
مریم میرزاخانی هم مانند هزاران بل میلیون ها نفر انسان بیمار گرفتار سرطان درگذشت و نتوانست در برابر مرگ زودرس مقاومت کند هر چند مریم یکی بیش نبود که توانست در 13 اردی بهشت 1356 در تهران متولد شود، در رشته ریاضی تحصیلات خود را ادامه دهد، در دانشگاه صنعتی شریف مدرک کارشناسی «لیسانس» را دریافت و برای ادامه تحصیل به آمریکا رود و از دانشگاه هاروارد موفق به کسب درجه دکترا (پی.اچ.دی) شود. در سال 2009 جایزه بلومنتال و در سال 2014 جایزه تحقیقاتی کلی و نیز مدال فیلدز را دریافت نماید و در سال 2016 به عضویت در آکادمی ملی علوم درآید.(1)
مریم میرزاخانی تحقیقات خود را بر نظریه تایشمولر، هندسه هذلولی، نظریه ارگودیک و هندسه هم تافته به انجام رساند.
او که در دوران تحصیلات دبیرستانی در دبیرستان فرزانگان تهران برنده مدال طلای المپیاد ریاضی در سال های 1994 «هنگ کنگ» و 1995 (کانادا) شد نخستین دانش آموز ایرانی بود که نمره کامل به دست آورد و نخستین دختری بود که در المپیاد ریاضی ایران موفق به دریافت مدال طلا شد.
نشریه علمی و معروف پاپیولارساینس در آمریکا او را یکی از ده ذهن جوان برگزیده سال 2005 نامید که در رشته ریاضی از وی تجلیل به عمل آمد و نهایتاً کرسی استادی دانشگاه استنفورد و دانشگاه پرینستون آمریکا را از آن خود کرد.
ملت شریف و هوشمند ایران عزیز حادثه تصادف اتوبوس حامل دانشجویان نخبه ریاضی دانشگاه شریف را که در راه اهواز به تهران متأسفانه سرازیر دره شد را از یاد نمی برند که در آن تصادف مریم میرزاخانی جان سالم به در برد اما 6 تن از دانشجویان نخبه ریاضی دانشگاه شریف که برای شرکت در بیست و دومین دوره مسابقات ریاضی دانشجویی به اهواز رفته بودند کشته شدند که اگر زنده یادها آرمان بهرامیان، رضا صادقی «برنده دو مدال طلایی جهانی»، علیرضا سایه بان، علی حیدری، فرید کابلی، دکتر مجتبی مهرآبادی و مرتضی رضایی در آن حادثه اسفبار کشته نمی شدند چه بسا آنها هم همانند زنده یاد خانم مریم میرزاخانی افتخارات بزرگی در علوم ریاضی در جهان کسب می کردند.
و اما بعدتر:
آنان که در مرثیه سرایی برای رفتگان بی نظیرند در فضاهای مجازی نوشتند و خواندند که: «مریم چشماتو وا کن» اما ننوشتند که مریم چشم هایش را بیش از دیگران باز کرد. او با چشم باز و هوش سرشار و پشتکاری کم نظیر توانست به جهانیان بفهماند که اگر امروز ابن سینا، ابوریحان بیرونی، عمر خیام، دکتر حسابی و بزرگان ریاضیدان دیگر ایرانی در میان ما نیستند حتی یک زن ایرانی هم می تواند ستاره ای درخشان در آسمان علم و دانش باشد و بدرخشد و به مردمان جهان روشنایی بخشد.
قدر فرزندان نخبه و تیزهوش ایرانی را بدانیم و این سرمایه های بی بدیل را که با زحمات طاقت فرسا به این افتخارات نایل می شوند بدانیم.
ما باید در هر مدرسه و دانشگاه از مریم میرزاخانی ها یادبود و تندیس افتخار داشته باشیم زیرا به قول یکی از شعرای عهد قدیم:
«سال ها باید که تا یک کودکی از روی طبع
عالمی گردد نکو یا شاعری شیرین سخن…»
والسلام
——————-
(1) منبع: ویکی پدیا
7368/ 2027
دریافت خبر: حمیدرضا خلیقی ** انتشاردهنده: سیداحمد نجفی
کپی شد
