در این مطلب به قلم روح الله سعادتمندنژاد آمده است: خاور استان فارس با شهرستانی بازشناخته می شود که انجیرهای آن، کام مردم و میهمانان را شیرین می کند ودرهمین شهرستان است که مردم از کلام شیرین و نوشتارهای محمدرضا آل ابراهیم یاد می کنند و تلاش های او را برای پربارکردن فرهنگ استهبان و ایران می ستایند.
محمدرضا آل ابراهیم پژوهشگر،نویسنده، ادیب ومنتقد با سابقه استهبانی برپایه این اعتقاد که ادبیات هرمنطقه ایران نمایانگر اصالت و هویت تاریخی خود منطقه و کشور است، عمر و زندگی خود را در راه فرهنگ استهبان، فارس و ایران سپری کرده است.
او معتقد است:یکی ازاصلی ترین شاخصه های معرفی یک سرزمین علاوه بر ویژگی های خاص اقلیمی،جغرافیایی و تاریخی، ادبیات آن دیار است که سازنده فرهنگ و باورهای آن منطقه است و گنجینه ای است که سینه به سینه و نسل به نسل به ما رسیده و دربردارنده هویت و اصالت تاریخی ماست.
آل ابراهیم ادبیات شفاهی را مجموعه ای از آداب و رسوم، متل ها، مثل ها، افسانه ها، عزاداری، بازی های محلی، دوبیتی ها و ... می داند و می گوید: با در نظر داشتن علاقه ای که به گذشتگان دارم تلاش می کنم تا در بحبوحه هجوم تکنولوژی و ماشینی شدن زندگی روزمره مردم، در حد توانم یادآور ادبیات ریشه دار کهن دیار استهبان به نسل جوان باشم.
محمدرضا آل ابراهیم را می توان از پیشاهنگان و زنده کنندگان این باورها در شهرستان استهبان دانست.
شهرستانی در 160 کیلومتری شرق شیراز که قدمتی دیرینه دارد و به شهادت تاریخ و اماکن تاریخی، پیشینه اش به قبل از اسلام می رسد.
این پژوهشگر 66 ساله استهبانی تا به امروز 52 اثر در این مسیر به نگارش درآورده و تاثیر شگرفی در تشویق جوانان، میانسالان و حتی کهنسالان به سمت و سوی نوشتن و خلق کردن ایفا کرده است.
آل ابراهیم که متولد یکم آبان ماه سال 1330 در محله ی پنار استهبان است در کودکی به واسطه یکی از همسایگان خود( مرحوم میرزا علی اکبر میرزایی ) که داستان های قدیمی را می خوانده جذب ادبیات شده است.
وی چهار شنبه در گفت و گو با ایرنا اظهارداشت: کودکی ام توام با فقر و تنگدستی سپری شد،دومین فرزند خانواده بودم و پیشه پدرم خیاطی بود.
محمدرضا آل ابراهیم تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان جلوه استهبان سپری کرد و در خرداد ماه 1349 دیپلم خود را از دبیرستان امیرکبیر شهر خود دریافت کرد.
وی 16 دی ماه سال 1351 به استخدام آموزش و پرورش درآمد و در روستاهای شهرستان فسا از توابع استان فارس پیشه معلمی را برگزید. پیشه ای که به ذوق و علاقه مندی هایش نزدیک است.
وی سال 1354 وارد دانشگاه تبریز شد و به دلیل فعالیت های سیاسی 6 ماه حبس و از دانشگاه اخراج شد.
محمدرضای جوان در مهرماه سال 1356 مجدداً وارد دانشگاه و این بار دانشگاه تهران شد و دی ماه همان سال در پایتخت ازدواج کرد. وی همزمان فارغ التحصیل کارشناسی علوم تربیتی گرایش مدیریت و روانشناسی و لیسانس زبان و ادبیات فارسی است.
اولین داستان وی در همان سال با نام دماسنج در مجله فردوسی چاپ شد و این سرآغاز ورود محمدرضا آل ابراهیم به عرصه داستان نویسی است و ازجمله حاضرین در شب شعر گوته پس از اعلام فضای باز سیاسی سال 56 است.
محمدرضا آل ابراهیم تا به امروز بیش از 800 داستان و نقد چاپ شده در نشریات و روزنامه های سراسری دارد.
وی اصلی ترین دلیل حضور خود را در عرصه نویسندگی و پژوهش را اعتلای سطح فرهنگ شهرستان استهبان می داند و اعتقاد دارد:ادبیات بومی ( فولکلور ) بخشی از تفکرات نیاکان ماست و بدین وسیله می توان قدری در اندیشه و تعلمات گذشتگان کاوش کرد.
انجمن داستان نویسان اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استهبان از تیر ماه سال 1376 زیر نظر وی آغاز بکار کرده و امروز با سپری شدن بیش از 19 سال نویسندگان و پژوهشگران زیادی از جمله فاطمه محمدعلی پور، بهاء الدین مرشدی، درویش کشاورزیان، فاطمه پنجعلی؛ الهه الهیاری و....را به این عرصه داستان نویسی استان و حتی کشور معرفی کرده است.
محمدرضا آل ابراهیم سه فرزند دختر به نام های نسیم، پویا و ماندانا دارد که هرسه دستی در نویسندگی دارند و دارای تالیفاتی چند در حوزه داستان نویسی هستند.
جالب تر آنکه نوه های وی نیز صاحب اثر چاپ شده هستند، مضافاً همسر آل ابراهیم ( فاطمه خراشادی زاده ) هم در حوزه داستان نویسی فعال است و کتاب چرخ روزگار تالیف اوست.
وی در مورد افرادی که نقش زیادی در تشویق و ترغیبش به نویسندگی داشته اند می گوید: استادانی چون علی اشرف درویشیان،ابوالقاسم و امین فقیری تاثیر بسزایی در ورود من به عرصه پژوهش و ادبیات داشته اند و تا ابد مدیون لطف این بزرگواران هستم.
این نویسنده استهبانی اولین کتاب مستقل خود را در سال 1383 با عنایت و همکاری علی اشرف درویشیان با عنوان شورش که شامل خاطرات و مبارزات امیرمختار کریم پور شیرازی است از سوی انتشارات چشمه منتشر کرد، کتابی که به اذعان دکترعلی اکبر ولایتی منبعی مهم و قابل استناد در شناخت دوران قبل و بعد از کودتای 28 مرداد سال 1332 است.
آل ابراهیم جایگاه شهرستان خود را درسطح کشور بسیار والا می داند و می افزاید: استهبان در این حوزه حرف های زیادی برای گفتن دارداستهبان زادگاه بزرگانی چون میمنت میرصادقی؛ امیرمختارکریم پور شیرازی،حبیب الله آموزگار، سید جعفر کشفی، میرزا محمدعلی دانشی به عنوان اولین روزنامه نگار استهبانی الاصل ساکن شیراز و ... در دوره معاصر است و بزرگانی چون؛ اردشیر بابکان؛ شیخ مغربی؛ قاضی عضدالدین ( استاد حافظ ) آیت اله اصطهباناتی ( شهید رابع ) و .... را در درون خود پرورانده است که این خود گواهی از جایگاه رفیع استهبان در سطح کشور است.
وی با اشاره به نقش خانواده خود در موفقیت هایش می گوید: نقش خانواده در موفقیت هر فردی غیر قابل انکار است؛ همکاری و زحمات همسر و فرزندانم را می ستایم.
این پیشکسوت عرصه نویسندگی اصلی ترین چالش های خود را مشکلات مالی می داند و می گوید:هفت جلد از افسانه های مردم استهبان مشتمل بر 2040 صفحه دارای مجوز نشر در انتظار تامین هزینه چاپ به سر می برد.
این نویسنده با سابقه کتاب هایی چون بهارستان ( معرفی مشاهیر استهبان)؛ آداب و رسوم مردم استهبان، اشعار شمس اصطهباناتی؛ تاریخ و جغرافیای استهبان؛ بازیهای محلی استهبان؛ داستان های سته بان، ارشیر بابکان و ..را در کارنامه کاری خود دارد.
این پژوهشگر در شناساندن و معرفی آثار جوانان و نوآمدگان به عرصه ادبیات، تلاش بسیاری دارد و کتاب های تازه منتشر شده اهالی استهبان و فارس و ایران را به نقد می کشد و مشوق پدیدآورندگان نویسندگان جوان و تازه کار است.
1876/ 2027
انتهای پیام محمدرضا آل ابراهیم پژوهشگر،نویسنده، ادیب ومنتقد با سابقه استهبانی برپایه این اعتقاد که ادبیات هرمنطقه ایران نمایانگر اصالت و هویت تاریخی خود منطقه و کشور است، عمر و زندگی خود را در راه فرهنگ استهبان، فارس و ایران سپری کرده است.
او معتقد است:یکی ازاصلی ترین شاخصه های معرفی یک سرزمین علاوه بر ویژگی های خاص اقلیمی،جغرافیایی و تاریخی، ادبیات آن دیار است که سازنده فرهنگ و باورهای آن منطقه است و گنجینه ای است که سینه به سینه و نسل به نسل به ما رسیده و دربردارنده هویت و اصالت تاریخی ماست.
آل ابراهیم ادبیات شفاهی را مجموعه ای از آداب و رسوم، متل ها، مثل ها، افسانه ها، عزاداری، بازی های محلی، دوبیتی ها و ... می داند و می گوید: با در نظر داشتن علاقه ای که به گذشتگان دارم تلاش می کنم تا در بحبوحه هجوم تکنولوژی و ماشینی شدن زندگی روزمره مردم، در حد توانم یادآور ادبیات ریشه دار کهن دیار استهبان به نسل جوان باشم.
محمدرضا آل ابراهیم را می توان از پیشاهنگان و زنده کنندگان این باورها در شهرستان استهبان دانست.
شهرستانی در 160 کیلومتری شرق شیراز که قدمتی دیرینه دارد و به شهادت تاریخ و اماکن تاریخی، پیشینه اش به قبل از اسلام می رسد.
این پژوهشگر 66 ساله استهبانی تا به امروز 52 اثر در این مسیر به نگارش درآورده و تاثیر شگرفی در تشویق جوانان، میانسالان و حتی کهنسالان به سمت و سوی نوشتن و خلق کردن ایفا کرده است.
آل ابراهیم که متولد یکم آبان ماه سال 1330 در محله ی پنار استهبان است در کودکی به واسطه یکی از همسایگان خود( مرحوم میرزا علی اکبر میرزایی ) که داستان های قدیمی را می خوانده جذب ادبیات شده است.
وی چهار شنبه در گفت و گو با ایرنا اظهارداشت: کودکی ام توام با فقر و تنگدستی سپری شد،دومین فرزند خانواده بودم و پیشه پدرم خیاطی بود.
محمدرضا آل ابراهیم تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان جلوه استهبان سپری کرد و در خرداد ماه 1349 دیپلم خود را از دبیرستان امیرکبیر شهر خود دریافت کرد.
وی 16 دی ماه سال 1351 به استخدام آموزش و پرورش درآمد و در روستاهای شهرستان فسا از توابع استان فارس پیشه معلمی را برگزید. پیشه ای که به ذوق و علاقه مندی هایش نزدیک است.
وی سال 1354 وارد دانشگاه تبریز شد و به دلیل فعالیت های سیاسی 6 ماه حبس و از دانشگاه اخراج شد.
محمدرضای جوان در مهرماه سال 1356 مجدداً وارد دانشگاه و این بار دانشگاه تهران شد و دی ماه همان سال در پایتخت ازدواج کرد. وی همزمان فارغ التحصیل کارشناسی علوم تربیتی گرایش مدیریت و روانشناسی و لیسانس زبان و ادبیات فارسی است.
اولین داستان وی در همان سال با نام دماسنج در مجله فردوسی چاپ شد و این سرآغاز ورود محمدرضا آل ابراهیم به عرصه داستان نویسی است و ازجمله حاضرین در شب شعر گوته پس از اعلام فضای باز سیاسی سال 56 است.
محمدرضا آل ابراهیم تا به امروز بیش از 800 داستان و نقد چاپ شده در نشریات و روزنامه های سراسری دارد.
وی اصلی ترین دلیل حضور خود را در عرصه نویسندگی و پژوهش را اعتلای سطح فرهنگ شهرستان استهبان می داند و اعتقاد دارد:ادبیات بومی ( فولکلور ) بخشی از تفکرات نیاکان ماست و بدین وسیله می توان قدری در اندیشه و تعلمات گذشتگان کاوش کرد.
انجمن داستان نویسان اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی استهبان از تیر ماه سال 1376 زیر نظر وی آغاز بکار کرده و امروز با سپری شدن بیش از 19 سال نویسندگان و پژوهشگران زیادی از جمله فاطمه محمدعلی پور، بهاء الدین مرشدی، درویش کشاورزیان، فاطمه پنجعلی؛ الهه الهیاری و....را به این عرصه داستان نویسی استان و حتی کشور معرفی کرده است.
محمدرضا آل ابراهیم سه فرزند دختر به نام های نسیم، پویا و ماندانا دارد که هرسه دستی در نویسندگی دارند و دارای تالیفاتی چند در حوزه داستان نویسی هستند.
جالب تر آنکه نوه های وی نیز صاحب اثر چاپ شده هستند، مضافاً همسر آل ابراهیم ( فاطمه خراشادی زاده ) هم در حوزه داستان نویسی فعال است و کتاب چرخ روزگار تالیف اوست.
وی در مورد افرادی که نقش زیادی در تشویق و ترغیبش به نویسندگی داشته اند می گوید: استادانی چون علی اشرف درویشیان،ابوالقاسم و امین فقیری تاثیر بسزایی در ورود من به عرصه پژوهش و ادبیات داشته اند و تا ابد مدیون لطف این بزرگواران هستم.
این نویسنده استهبانی اولین کتاب مستقل خود را در سال 1383 با عنایت و همکاری علی اشرف درویشیان با عنوان شورش که شامل خاطرات و مبارزات امیرمختار کریم پور شیرازی است از سوی انتشارات چشمه منتشر کرد، کتابی که به اذعان دکترعلی اکبر ولایتی منبعی مهم و قابل استناد در شناخت دوران قبل و بعد از کودتای 28 مرداد سال 1332 است.
آل ابراهیم جایگاه شهرستان خود را درسطح کشور بسیار والا می داند و می افزاید: استهبان در این حوزه حرف های زیادی برای گفتن دارداستهبان زادگاه بزرگانی چون میمنت میرصادقی؛ امیرمختارکریم پور شیرازی،حبیب الله آموزگار، سید جعفر کشفی، میرزا محمدعلی دانشی به عنوان اولین روزنامه نگار استهبانی الاصل ساکن شیراز و ... در دوره معاصر است و بزرگانی چون؛ اردشیر بابکان؛ شیخ مغربی؛ قاضی عضدالدین ( استاد حافظ ) آیت اله اصطهباناتی ( شهید رابع ) و .... را در درون خود پرورانده است که این خود گواهی از جایگاه رفیع استهبان در سطح کشور است.
وی با اشاره به نقش خانواده خود در موفقیت هایش می گوید: نقش خانواده در موفقیت هر فردی غیر قابل انکار است؛ همکاری و زحمات همسر و فرزندانم را می ستایم.
این پیشکسوت عرصه نویسندگی اصلی ترین چالش های خود را مشکلات مالی می داند و می گوید:هفت جلد از افسانه های مردم استهبان مشتمل بر 2040 صفحه دارای مجوز نشر در انتظار تامین هزینه چاپ به سر می برد.
این نویسنده با سابقه کتاب هایی چون بهارستان ( معرفی مشاهیر استهبان)؛ آداب و رسوم مردم استهبان، اشعار شمس اصطهباناتی؛ تاریخ و جغرافیای استهبان؛ بازیهای محلی استهبان؛ داستان های سته بان، ارشیر بابکان و ..را در کارنامه کاری خود دارد.
این پژوهشگر در شناساندن و معرفی آثار جوانان و نوآمدگان به عرصه ادبیات، تلاش بسیاری دارد و کتاب های تازه منتشر شده اهالی استهبان و فارس و ایران را به نقد می کشد و مشوق پدیدآورندگان نویسندگان جوان و تازه کار است.
1876/ 2027
کپی شد
