با اطمینان می‌توان گفت بعد از فردوسی، بزرگترین شاعری که آسمان ادب فارسی را روشن کرده است سعدی است.
همو که با حسن سلیقه، طبع لطیف و ذوق سلیم چنان شاهکارهایی خلق کرده است که اشعار سحرانگیزش در بوستان شوری وصف ناپذیر در عارفان و عاشقان برمی‌انگیزد.
در گلستان، پندهای حکیمانه‌اش پس از گذشت هفت قرن نه تنها بوی کهنگی نگرفته بلکه تلالو و درخشندگی آن بیش از پیش چشمان جهانیان را خیره کرده است.
آن جا که در شعر معروف خود می‌گوید:
بنی آدم اعضای یکدیگرند
که در آفرینش ز یک گوهرند
این بیت و معنای زیبای آن در شرایط بیماری همه‌گیر کرونا بیش از پیش معنی و مفهوم پیدا می‌کند و تفسیر وضعیت کنونی جامعه ماست و انگار دیروز سروده شده است.
شرق و غرب عالم همچون پیکری واحد از یکدیگر تاثیر و تاثر می‌پذیرند، اکنون در می‌یابیم که برای بهبودی حال فرد فرد جامعه، باید حال همه افراد و در نگاهی کلی‌تر حال همه خوب باشد تا ما نیز خوب باشیم.
سعدی با ارایه آثاری بی بدیل، سفیر انسانیت، همبستگی و همزیستی است.
سعدی تنها یک شاعر و یا یک مصلح اجتماعی نیست، بلکه جان‌مایه یک فرهنگ غنی و روح یک ملت بزرگ است.
در زادروز این شاعر بزرگ و به احترام اندیشه‌های ناب این بزرگمرد، تمام قد می‌ایستیم و عظمت، ادب و فرهنگ او را که نماینده مردمی با فرهنگ و با فضیلت است را می‌ستاییم.
بر همگان وظیفه است تا در نشر اندیشه های سعدی تلاش کنند، آموزه‌های او باید در مدارس و دانشگاهها به بحث گذاشته شود، آثار سعدی از قفسه کتابخانه‌ها باید به روح و جان آدمیان نقل مکان کند.
گرچه در حرکتی بزرگ و ستودنی در سال‌های اخیر، آموزش و پرورش فارس با برنامه گلستان خوانی، تلاشی تحسین برانگیز برای شناسایی سعدی و آثار فاخر او در سطح مدارس انجام داد ولی این حرکت ارزشمند در سال گذشته کم رنگ و در سال جاری نیز به دلیل شیوع بیماری کرونا تعطیل شد.
ولی انتظار می‌رود مسوولان و به ویژه نهادهای آموزشی و تربیتی ، کماکان با ارایه مدل‌های بومی و متناسب با شرایط و همچنین با مخاطب‌شناسی دقیق، جامعه را با اندیشه‌های زیبا و متعالی سعدی آشنا کنند.
به قلم: علی عسکر جمشیدی، معاون سیاسی، امنیتی و اجتماعی فرمانداری شیراز
