روزنامه‌های خبرجنوب، عصرمردم، سبحان، تماشا، طلوع، افسانه، نیم نگاه و شیرازنوین نشریات روزانه شهر شیراز هستند.
در این مطلب، مروری بر برگزیده تحلیل‌ها و یادداشت‌های این نشریات خواهیم داشت.
همسایگان مرزی ما
روزنامه عصرمردم در شماره ۶۶۸۸ سرمقاله‌ای با عنوان همسایگان مرزی ما " منتشر کرد. این مطلب به قلم محمد عسلی مدیرمسئول این روزنامه بدین شرح است:
"مرزهای ایران با کشورهای همسایه به لحاظ سیاسی، اقتصادی، فرهنگی و نظامی و امنیتی از اهمیت فوق‌العاده‌ای برخوردار است زیرا هر نوع جنگ اعم از نظامی و اقتصادی و جنگ‌های رسانه‌ای در کشورهای همسایه می‌تواند مرزهای ما را ناامن کند و برای امنیت مرزها، دولت ایران سالانه میلیاردها دلار هزینه می‌کند.
ایران بیش از ۶۰۰۰ کیلومتر با کشورهای افغانستان، پاکستان، ترکمنستان، ترکیه، ارمنستان، جمهوری آذربایجان و عراق مرز مشترک در خشکی دارد و همچنین دارای ۲۷۰۰ کیلومتر مرز آبی در دریای خزر، خلیج فارس و دریای عمان با کشورهای ترکمنستان، ارمنستان، جمهوری آذربایجان، امارات، بحرین، قطر و عمان دارد.
و اما بعد: متأسفانه اکثر کشورهای همسایه ما به ویژه در شرق و غرب درگیر جنگ و مسایل امنیتی هستند. افغانستان یکی از کشورهای همسایه شرقی ما چندین دهه هست که هم درگیر جنگ داخلی و هم خارجی است.
آنچه در افغانستان و عراق به لحاظ جنگ‌های ظالمانه آمریکا اتفاق افتاد و جنگ تحمیلی ۸ سالهای که ایران را درگیر دفاع نمود موجب گردید ایران با سیل مهاجران افغانی و عراقی روبه‌رو شود و مرزهای شرقی و غربی ما برای مدت‌ها ناامن گردد. حضور مهاجران افغان و عراقی به لحاظ سیاسی و اقتصادی و فرهنگی برای اقتصاد ایران و همچنین مسایل فرهنگی و ارتباطی ضررها و هزینه‌های بسیاری داشته است.
بعد از جنگ تحمیلی، «ایران» به لحاظ نظامی و انتظامی و مسایل امنیتی برای امن کردن مرزهایش هزینه‌های بسیاری را متحمل شده که مهمترین آن مقابله با قاچاقچیان مواد مخدر از طریق افغانستان به ایران بوده است و چه بسیار عزیزی که در این راه تقدیم انقلاب کرده است.
و اما بعدتر: کشور امارات همسایه قطر و عربستان با ورود به جنگ یمن نیز به نوعی دشمنی خود را با ایران پنهان نکرده هر چند هنوز روابط سیاسی و دیپلماتیک خود را با ایران قطع نکرده است و این امر به اضافه ادعای مالکیت جزایر سه‌گانه که هر چند وقت با تحریک آمریکا و انگلیس خبرهای آن داغ می‌شود به نوعی چالش‌های سیاسی را به دنبال داشته است لذا عربستان به لحاظ ترس از اقتدار نظامی ایران در خلیج فارس با امارات و بحرین هم‌پیمان شده به تصور اینکه می‌تواند برنده جنگ با حوثی‌های یمن شود و در این راه میلیاردها دلار به جیب آمریکایی‌ها، انگلیسی‌ها، فرانسوی‌ها، آلمان‌ها و صهیونیست‌ها ریخته تا از حمایت تسلیحاتی و سیاسی آنها برخوردار شود.
دیگر همسایه جنوبی ایران در آب‌های خلیج فارس کشور بحرین است که در زمان محمدرضا شاه با ترفند انگلیسی‌ها از ایران جدا شد و به پایگاه ناوگان نظامی آمریکا و انگلیس تبدیل گردید. متأسفانه کشورهای بحرین، امارات، قطر و حتی عمان به پایگاه نظامی و جاسوسی آمریکایی‌ها تبدیل شده‌اند که اگر چنین نمی‌بود و استقلال خود را حفظ می‌کردند آمریکایی‌ها شرایطی برای حضور در دریای عمان و خلیج فارس نمی‌داشتند همان داستان کهنه تفرقه بیانداز و حکومت کن انگلیسی‌ها از قرن‌ها قبل موجب شده ما نفع و سودی از همسایگان خود نداشته باشیم و آنها به کشورهای تهدیدکننده بر علیه ما تبدیل شده‌اند و مدام در رسانه‌های وابسته خود به غرب، بر طبل اختلاف می‌کوبند و ایران را موی دماغ خود می‌دانند زیرا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی که غربی‌ها به ویژه آمریکایی‌ها منافع خود را در ایران از دست دادند صف‌آرایی دشمنانه‌ای را توسط همین همسایگان بر علیه ایران تدارک دیدند و ایران‌هراسی را روش دایمی خود برای تحریک همسایگان و ناامن کردن منطقه قرار داده‌اند تا بدانجا که انقلاب مردم بحرین را به ایران نسبت دادند و به عربستان چراغ سبز دادند تا به کمک امیر بحرین که دستش به خون هزاران بحرینی آلوده است بیاید و مقابل مردم مظلوم این کشور بایستند.
ترکیه همسایه غربی ما هر چند از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی روابط سیاسی و اقتصادی خود را با ایران قوت بخشیده اما از واردات کالاهای صادراتی به کشور ما و توریست‌پذیری سودهای کلان برد و از تورم ۴۰ درصد در سالهای ۶۰ به بعد رهایی جست.
خلاصه کلام اینکه همسایگان ما یا برای ما تهدید نظامی و امنیتی بوده‌اند و یا تهدید اقتصادی در چنین شرایطی حفظ امنیت مرزها توسط نیروهای امنیتی، نظامی، انتظامی زور فیل می‌خواسته و دل شیر که بحمدالله ارتش، سپاه و نیروهای انتظامی و اقوام غیور ایرانی به خوبی از پس آن برآمده و توانسته‌اند تحریکات دشمنان خارجی و سرسپردگان آنها را خنثی نمایند. خوشبختانه ملت شریف و شجاع ایران به این دلاوری‌ها عادت دارند و به خوبی می‌دانند که تمامی همسایگان ما جز به منافع خویش نمی‌اندیشند و اگر دستشان می‌رسید و شرایط را به نحوی برای تجاوز و سوءاستفاده مناسب و مطلوب می‌دیدند لحظه‌ای درنگ نمی‌کردند.
مثل اصفهان
روزنامه شیرازنوین چاپ شیراز نیز در شماره ۷۶۴ یادداشتی با عنوان مثل اصفهان منتشر کرد که این یادداشت به قلم فرزاد وثوقی بدین شرح است:
"اصفهانی‌ها هیچ‌گاه فرصت را از دست نداده‌اند. همیشه اصفهان از جمله استان‌هایی بود که مدیران فارس وقتی در سخنان خود می‌خواستند اشاره‌ای به توسعه و بلوغ صنعتی داشته‌باشند مورد مثال قرار می‌گرفت. هرچند اصفهان هم هدف گردشگری کشور است وهم استانی صنعتی است. قصد آن‌را ندارم که بگویم فارس از قافله توسعه صنعتی عقب مانده است چرا که به اندازه توان مدیرانش طعم توسعه راچشیده است.
چندروز پیش همین‌طورکه بخش‌های خبری کشور را مرور می‌کردم وارد بخش‌های خبری استان اصفهان شدم وسخنان استاندار اصفهان را مطالعه نمودم. تاکنون شعارهای اندکی از تریبون‌های مدیران اصفهان منتشر شده و بیشتر درحوزه عمل تلاش می‌کنند، استانی صنعتی و نه سیاسی...
استاندار اصفهان اخیراً مدیرعامل بانک رفاه کشور را دعوت کرده تا دریک تعامل مثبت، این بانک اقدام به سرمایه‌گذاری در چند پروژه اقتصادی را تقبل کند از جمله انتقال آب از خلیج فارس به اصفهان را. استاندار اصفهان از مدیرعامل بانک رفاه کشور خواستار سرمایه‌گذاری در یکی از طرح‌های تأمین آب شرب استان، پروژه انتقال آب اصفهان - خلیج فارس و همچنین اجرای خط راه‌آهن اصفهان- شاهین‌شهر شده است. هم‌زمان نیز از مدیران بانک‌مرکزی کشور خواسته تا اختیارات این بانک را افزایش دهند تا این افزایش اختیارات را در پروژه‌های مطرح اصفهان به‌کارگیرند.
ما برای طرح یک مسئله ابتدا باید موضوع را مورد بررسی وکارشناسی دقیق قرار بدهیم و به‌قول گفتنی موضوع را مهندسی کنیم. اگر نیازی درحوزه‌ای وجود دارد باید قبلاً در کارگروه‌های اقتصادی آن موضوع را کارشناسی وتاسرحد اجرا مورد مطالعه دقیق قرار دهیم وباید امضای چند تن از خبرگان دانشگاه درآن حوزه را نیز ذیل موضوع داشته‌باشیم تا اگر خواستیم آن موضوع را مطرح کنیم، مقامات ارشد ملی با توجه خاص وعلم به اینکه این طرح دارای توجیه و امضای اسایتد اهل فن است به آن نگاه کنند نه اینکه یک نماینده ویا یک مسئول به تنهایی قصد انجام یک کاربخشی با صرف اعتبارات ملی را داشته‌باشد.
اینکه در بسیاری بخش‌ها از جمله راه دچار مشکلات عدیده‌ای هستیم، می‌توان همین مثال فوق را درآن صادق بدانیم. بخشی پرتنش که کشته‌های بسیار دارد هم به لحاظ تلفات انسانی وهم به لحاظ نصب مدیریت ارشدش، این بدان معناست که سیاست بیش از تخصص در امور مربوطه دخالت و یا حاکمیت دارد. یا اگر درحوزه تبادلات اقتصادی و ایجاد مناطق ویژه اقتصادی دچار ضعف هستیم باید به همین مثال رجوع کنیم. داستان منطقه ویژه اقتصادی شیراز و ایجاد بندر خشک وسایر تصمیمات بدون نظرات کارشناسی وپیگیری دریک واکاوی ما را به یک کوچه بن‌بست هدایت می‌کند. اینکه موضوعی طرح می‌شود، اما پیگیری نمی‌شود.
اینکه تکلیف یک فرودگاه در مرکز استان به لحاظ اقتصادی روشن نیست ودنبال فرودگاه درشهرستان‌های دیگر باشیم خوب است، اما کافی نیست. درموضع راه‌های استان نیز داستان از همین قرار است. دروازه‌های شیراز پرخطر وهنوز ساماندهی نشده‌اند. تکلیف آزادراه‌ها مشخص نیست و دایم از اعتبارات نداشته می‌گویند و موضوع فروش اوراق را وسط می‌کشند. داستان سرمایه‌گذاری درپروژه‌های مهم و اقتصاد شهری و استانی معطل مانده است و اشتغال وضعیت خوبی ندارد و ما همچنان سخنرانی می‌کنیم. واقعیت قضیه این است که ماهم به عنوان روزنامه‌نگار وعوامل پیگیر اخبار مربوط با توسعه استان بیشتر احساس می‌کنیم کارها به نوعی سیاسی است تا جدیت در امور عمران وحصول نتیجه، چرا که اگر به پیشینه انتقال آب از سد درودزن به شیراز نگاهی گذرا داشته‌باشیم درخواهیم یافت که این خط سبقه‌ای طولانی دربین بسیاری از استانداران داشته است. موضوع فرودگاه وپروازهای خارجی ویا داستان حمل بار ازاین مبدا نیز همین‌طور است. موضوع اشتغال و داستان تسهیلات بانکی نیز به‌صورت مدور تکرارپذیر است و هر وقت درمورد هرکدام صحبت می‌شود انگار سرخط گفتار تازه‌ای از مدیران قرار داریم. یکی از ضعف‌های بزرگ ما دراستان، نبود اراده است. ما اراده‌ای برای پیشرفت نداریم. ما اگر دنبال توسعه بودیم به تعداد استانداران بعد انقلاب یک اثر فاخر و ماندگار به‌نام همان استاندار داشتیم. مدیران فارس به دلیل تحولات سیاسی اکثراً مؤید یکدیگر نبودند بلکه درتکذیب عملکرد دوران کوتاه مدیریتی هم کوشیده‌اند و این یک بلای بزرگ وآسیب جدی است. درهر صورت امید داریم دست دردست هم به مهر میهن خود را کنیم آباد و این انتظار بزرگی نیست بلکه یک وظیفه است."
مالیات؛ همه جا و همه وقت
روزنامه تماشا دیگر روزنامه چاپ شیراز نیز در شماره ۱۸۷۴ یادداشتی با عنوان " مالیات؛ همه جا و همه وقت " منتشر کرده است. این یادداشت به قلم سیدمحی الدین حسینی ارسنجانی بدین شرح است:
" پرداخت مالیات از سوی مردم به دولت به نوعی ایجاد نوعی عدالت است اما عدالت مالیاتی هم باید در تمام ارکان جامعه هویدا گردد. مالیات دادن باعث شکوفایی اقتصاد ملی و توسعه و رشد همه جانبه کشور می شود.امروز کمتر کسی مخالف پرداختن مالیات است.
اگر در سطوح ملی و استانی عدالت مالیاتی رعایت شود، جای جای کشور آباد می شود و امور کسب و کار مردم رونق می گیرد. بسیاری از کارکنان دولت که حقوق های ناچیزی می گیرند نگران از دریافت مالیات بر حقوق و مزایایشان هستند و گله مند از این که چرا برخی افراد و دستگاه ها و شرکت های دولتی و خصوصی فرار مالیاتی دارند.
فعالان عمده اقتصادی باید مالیات های خود را همه جا و همه وقت به دولت بدهند تا دولت نیز مبالغ مالیاتی را صرف امور بهسازی و نوسازی کشور کند.
سازمان های مالیاتی و دارایی نیز باید سازوکارهای تجمیع و دریافت مالیات از تمام افراد و مؤسسات مشمول و عدالت مالیاتی را در دستور کار خود قرار دهند و وجوه مصرفی حاصل از درآمدهای مالیاتی نیز به مردم اطلاع رسانی شود. خوشبختانه در دوران گذار از نظام مالیاتی سنتی به مدرن تمام ابزارهای دریافت مالیات الکترونیکی شده و قریب به یک دهه است که مالیات کشور به صورت الکترونیکی دریافت می گردد اما هنوز روح حاکم بر محاسبات و دادرسی‌ها همان نگاه سنتی و سابق است بنابراین به‌هیچ عنوان این سیستم مالیاتی نمی تواند پاسخگوی نظام اقتصادی رو به‌تعالی مورد نظرمان در اسناد بالادست باشد.
برای جلوگیری از فرار مالیاتی باید به‌سمت مالیات هوشمند رفت تا کلیه ریزداده‌های مالیاتی در اختیار نظام مالیاتی باشد. نکته پایانی افزایش مالیات بر درآمد مراکز تولیدی و کاهش مالیات بر درآمد حقوق های پایین و امور مصرفی است که به عدالت نزدیک تر است.
مردم نگران از فرار مالیاتی عده ای اخلالگر نظام پولی و ارزی اند و می گویند چرا سرمایه گذاران هنگفت مالی و دارندگان اموال بسیار از پرداخت حداقل مالیات ها معافند اما عده ای افراد با کمترین حقوق و مزایا موظف به پرداخت مستمر مالیات بر درآمد دریافتی های ناچیز خود هستند."
فرصت آبی
روزنامه افسانه در شماره ۳۹۲۷ یادداشتی با عنوان "فرصت آبی" منتشر کرده است. در این مطلب به قلم حمید مقدس‌فرد آمده است: مصرف آب افزایش سالانه‌ای از ۱۲ تا ۱۵ درصد دارد در حالی که تولید هر متر مکعب آن با هزینه‌ای دو برابری ممکن می‌شود. از سوی دیگر سهم پردرآمدها از مصرف آب چند برابر کم درآمدهاست ولی این مورد را در افزایش قیمت آب که از ۱۰ تا ۳۰ درصد افزایش سالانه دارد در محاسبه‌ها نمی آورند و این یعنی پرمصرف‌ها را از جریمه معاف می‌کنند.
وی نوشت: این کار هیچ نسبتی با عدالت ندارد و گروه‌های پردرآمد همچنان مانند همیشه از بیشترین یارانه برخوردار و سخاوتمندانه از آنها استفاده می کنند.
مخالفت رهبری با تشکیل دولت پنهان
روزنامه طلوع نیز در شماره ۲۵۷۵ خود با انتشار تیتر"مخالفت رهبری با تشکیل دولت پنهان" به تحلیل این خبر پرداخت.
در این مطلب آمده است: اگر قرار است در کشور دولتی وجود داشته باشد باید یک دولت باشد، آن هم به صورت آشکار. دولت پنهان و در سایه وجودش برای کشور سم مهلک است چرا که آن موقع معلوم نیست کشور در دست کدام دولت می‌چرخد. هر شکست و ناکامی رخ دهد این دو به هم پاس کاری می‌کنند و هر موفقیتی را به خود می‌چسبانند. اصولا حتی اگر دولت ضعیف و نارکارآمد باشد راه‌حلش این نیست که یواشکی دولت دیگری در تاریکی تشکیل شود و در اداره کشور دو دولت حضور داشته باشند بلکه راه‌حل اساسی و قانونی این است که اگر دولتی ناکارآمد و ضعیف است توسط نمایندگان مجلس استیضاح و رای بر ناکارآمدی و عدم کفایت آن دهند و زمینه برای انتخابات زودرس جهت انتخاب رئیس‌جمهوری دیگر و به دنبال آن دولت جدید را فراهم کنند.
۹۲۵۴/ ۱۸۷۶
