استاد دانشگاه شیراز با بیان اینکه طراحیهای شهری عمدتاً براساس سیلاب صدساله است، علل بروز خسارت سیل در ایران را کاهش مقطع عبور سیل، احداث سازههای شهری مانند پل و بند، جاده، راهآهن و ساختمان، از بین بردن جنگل و مراتع و ایجاد شیار در جهت شیب عنوان کرد.
به گزارش ایلنا، پروفسور عزتالله رئیسی در میزگرد تخصصی سیلآباد با اشاره به اینکه سیل پدیدهای طبیعی است، گفت: سیلاب در طبیعت نیز رخ میدهد و براساس اطلاعات موجود در شیراز هر هزار سال یک بار سیلی با مقیاس بزرگ رخ داده است.
وی با اشاره به اینکه دوره بازگشت سیل صدساله است، خاطرنشان کرد: هرچه قدر این دوره طولانیتر شود بر مدتزمان و شدت سیل افزوده میشود.
رئیسی با اشاره به اینکه سیل منافعی نیز دارد، این منافع را شامل پر شدن درریاچهها، تأمین مواد غذایی برای گیاهان و جانوران در دریاچه، دریا و اقیانوس، حاصلخیزی زمینهای تحت پوشش، ایجاد دلتاهای حاصلخیز، انتقال بذر، حفظ اکوسیستم، کاهش ارتفاع زمین، سرریز در بیابانها و شستن آلودگیهای مسیر عنوان کرد.
وی با اشاره به تحقیقات صورتگرفته درباره سیلهای بزرگ شیراز در هزارسال گذشته، تعداد این سیلابها از 329 هجری تا 1329 هجری در شیراز را 6 سیل عنوان کرد.
پدر علم هیدروژئولوژی ایران با اشاره به اینکه با احداث شهر ضریب نفوذ بارندگی در زمین کاهش مییابد، افزود: آبخیزداری به معنای برگرداندن جنگل و مرتع به حالت اولیه است و نه طراحی جدید، و از این رو منابع طبیعی باید به حالت ابتدایی بازگردد.
رئیسی با مثالی از دروازه قرآن و شهرک سعدی (که در فروردین امسال با سیل مواجه شدند)، خاطرنشان کرد: دستگاهی برای اندازهگیری دبی آب در این مناطق وجو ندارد.
استاد دانشگاه شیراز با ذکر مثال از عرض رودخانه خشک شیراز که سال 1340 در منطقه قصردشت 250 متر بوده و امروز به 60 متر کاهش یافته، خاطرنشان کرد: کاهش عرض رودخانههای شهری در سرتاسر ایران به جز کرمانشاه اتفاق افتاده است و نکته جالب آنجاست که فروردینماه امسال، کرمانشاه از جمله معدود استانهای ایران بود که با پدیده سیل مواجه نشد.
استاد دانشگاه شیراز ادامه داد: برای جلوگیری از تکرار وقایع سیل سالجاری ضروری است ایجاد این منحنی را مطالبه کنیم.
وی با انتقاد از موازیکاری و درگیر بودن دستگاههای بیشمار و مختلف در موضوع سیل، عنوان کرد: باید مدیریت واحد درباره سیل وجود داشته باشد تا مانند سیل اخیر ارکان مدیریت سرزمینی غافلگیر نشوند.