در این یادداشت به قلم سعیدرضا امیرآبادی آمده است:
شیراز همیشه از بحران تکدی‌گری در عذاب بوده است. قرار گرفتن سومین حرم اهل بیت و مراکز پررونق پزشکی در قلب شهرراز، سبب شده بحران تکدی‌گری به یکی از معضلات همیشگی شهر بدل شود و اختصاص بودجه به همراه تلاش شبانه‌روزی دستگاه‌ها و نهادهای مسئول در مبارزه با این پدیده مذموم، تأثیر چندانی در کاهش نیازمندان دروغین نداشته باشد. حجم روزافزون متکدیان در اطراف اماکن متبرکه و مراکز پزشکی به حدی رو به فزونی گذاشته که جمع‌آوری و ساماندهی آنان، نیروی انسانی و سرمایه‌گذاری مضاعفی طلب می‌کند و هر سال میلیاردها تومان از بودجه‌های شهر و کشور، صرف مقابله مستقیم و غیرمستقیم با این پدیده مذموم می‌شود.
به همین دلیل، پیش از هر کار اجرایی توسط دستگاه‌های دولتی و ارگان‌های شهری، باید فرهنگ‌سازی مؤثری در میان شهروندان انجام شود و مردم در زمینه کمک به افراد نیازمند با دقت نظر و وسواس بیشتری رفتار کنند. بسیاری از افرادی که در پوشش متکدیان به فعالیت نامشروع اقتصادی می‌پردازند، در حقیقت از حس دلسوزی جامعه سوءاستفاده کرده و زمینه گسترش فسادهای فراگیر را فراهم می‌سازند.
در همین زمینه با بسیاری از افراد آلوده به موادمخدر روبرو هستیم که برای تهیه هزینه افیون، به تکدی‌گری روی می‌آورند و کمک‌های مردم به آنها نیز به جیب سوداگران مرگ واریز شده و بنیه مالی سوداگران مرگ را برای گسترش قلمرو اعتیاد بین جوانان و نوجوانان افزایش خواهد داد. از کودکان نیز در باندهای تکدی‌گری سوءاستفاده و تعدی‌های زیادی می‌شود. در چهارراه‌های اصلی شهر، گروهی از کودکان نحیف و رنجور دیده می‌شوند که با ظاهری مندرس و چهره‌ای رنگ‌پریده، در پی بهره‌برداری از دلسوزی رهگذران بوده و در ساعات انتهایی شب، تمامی وجوه جمع‌آوری شده به جیب سرکرده باندهای تبهکاری روانه می‌شود.
البته این پدیده مذموم در سالیان اخیر به‌روزرسانی نیز شده و در کنار عابربانک‌های شهر، با جوانان خوش‌پوش و مؤدبی روبرو می‌شویم که برای تهیه کرایه سفر و خرید دارو اقدام به عوام‌فریبی کرده و شیوه‌های نوینی از کسب درآمد نامشروع را به نمایش می‌گذارند. این در حالی است که آوازه مردم شیراز در پرورش پدیده تکدی‌گری، سبب شده در اطراف مکان‌های مذهبی و مراکز درمانی شهر با متکدیان بین‌المللی از کشورهای دور و نزدیک نیز روبرو شویم. متأسفانه این گروه از افراد سودجو ناقل بیماری‌های عفونی و ویروسی بسیاری هستند و موجب گسترش امراضی مانند فلج اطفال، سرخک، سالک و بیماری‌هایی می‌شوند که پیش از این ریشه‌کن شده بود.
به همین دلیل، عموم جامعه باید دلسوزی‌های رقیق را کنار گذاشته و با هوشمندی و درایت با این پدیده شوم مقابله کنند و یقین بدانند تا زمانی که صدقه و اعانه‌های آنها به متکدیان دروغین پرداخت شود، اقدامات دستگاه‌های اجرایی برای جمع‌آوری و ساماندهی آنان چندان مؤثر واقع نمی‌شود و آنها تصمیمی برای ترک تکدی‌گری و مهاجرت از شیراز نخواهند گرفت. این در حالی است که بسیاری از افراد نیازمند و مستضعف در محله‌های فقیرنشین و حاشیه‌ای شهر با دشواری‌های زیادی روز را به شب می‌رسانند و با وجود تمام مشکلات اقتصادی، به دلیل مناعت طبع حاضر به تکدی‌گری در انظار عمومی نیستند. به همین دلیل، فرهنگ صدقه و دستگیری از مستمندان در شهر شیراز و جامعه ایران باید با تغییرات بنیادین مواجه شود و همشهریان به راحتی فریب بزهکاران، معتادان، باندهای تکدی‌گری و افراد سودجو از دلسوزی جامعه را نخورند. به یاد داشته باشیم که متکدیان دروغین باعث پلشتی چهره شهر، شیوع بیماری‌های واگیردار، فراگیری اعتیاد، سوءاستفاده از کودکان، فراموشی نیازمندان حقیقی و آسیب‌های زیادی از این دست خواهند شد.
شاید با ارتقای آگاهی مردم، بتوان اندکی از حجم درآمد و نقدینگی متکدیان دروغین کاست و برای اقشار بی‌بضاعت و آبرودار، امکانات حداقلی زندگی را مهیا ساخت. برای خروج شیراز از فهرست پایتخت‌های متکدیان، بسیج همگانی لازم است.
پی‌نوشت:
بر اساس پژوهشی که در سال‌های اخیر انجام شده، درآمد 90درصد گدایان و متکدیان از کارمندان اداره‌ها بیشتر بوده و این در حالی است که بیش از 75درصد متکدیان، توان کار کردن دارند.
منبع: روزنامه شیرازنوین
2027
انتهای پیام شیراز همیشه از بحران تکدی‌گری در عذاب بوده است. قرار گرفتن سومین حرم اهل بیت و مراکز پررونق پزشکی در قلب شهرراز، سبب شده بحران تکدی‌گری به یکی از معضلات همیشگی شهر بدل شود و اختصاص بودجه به همراه تلاش شبانه‌روزی دستگاه‌ها و نهادهای مسئول در مبارزه با این پدیده مذموم، تأثیر چندانی در کاهش نیازمندان دروغین نداشته باشد. حجم روزافزون متکدیان در اطراف اماکن متبرکه و مراکز پزشکی به حدی رو به فزونی گذاشته که جمع‌آوری و ساماندهی آنان، نیروی انسانی و سرمایه‌گذاری مضاعفی طلب می‌کند و هر سال میلیاردها تومان از بودجه‌های شهر و کشور، صرف مقابله مستقیم و غیرمستقیم با این پدیده مذموم می‌شود.
به همین دلیل، پیش از هر کار اجرایی توسط دستگاه‌های دولتی و ارگان‌های شهری، باید فرهنگ‌سازی مؤثری در میان شهروندان انجام شود و مردم در زمینه کمک به افراد نیازمند با دقت نظر و وسواس بیشتری رفتار کنند. بسیاری از افرادی که در پوشش متکدیان به فعالیت نامشروع اقتصادی می‌پردازند، در حقیقت از حس دلسوزی جامعه سوءاستفاده کرده و زمینه گسترش فسادهای فراگیر را فراهم می‌سازند.
در همین زمینه با بسیاری از افراد آلوده به موادمخدر روبرو هستیم که برای تهیه هزینه افیون، به تکدی‌گری روی می‌آورند و کمک‌های مردم به آنها نیز به جیب سوداگران مرگ واریز شده و بنیه مالی سوداگران مرگ را برای گسترش قلمرو اعتیاد بین جوانان و نوجوانان افزایش خواهد داد. از کودکان نیز در باندهای تکدی‌گری سوءاستفاده و تعدی‌های زیادی می‌شود. در چهارراه‌های اصلی شهر، گروهی از کودکان نحیف و رنجور دیده می‌شوند که با ظاهری مندرس و چهره‌ای رنگ‌پریده، در پی بهره‌برداری از دلسوزی رهگذران بوده و در ساعات انتهایی شب، تمامی وجوه جمع‌آوری شده به جیب سرکرده باندهای تبهکاری روانه می‌شود.
البته این پدیده مذموم در سالیان اخیر به‌روزرسانی نیز شده و در کنار عابربانک‌های شهر، با جوانان خوش‌پوش و مؤدبی روبرو می‌شویم که برای تهیه کرایه سفر و خرید دارو اقدام به عوام‌فریبی کرده و شیوه‌های نوینی از کسب درآمد نامشروع را به نمایش می‌گذارند. این در حالی است که آوازه مردم شیراز در پرورش پدیده تکدی‌گری، سبب شده در اطراف مکان‌های مذهبی و مراکز درمانی شهر با متکدیان بین‌المللی از کشورهای دور و نزدیک نیز روبرو شویم. متأسفانه این گروه از افراد سودجو ناقل بیماری‌های عفونی و ویروسی بسیاری هستند و موجب گسترش امراضی مانند فلج اطفال، سرخک، سالک و بیماری‌هایی می‌شوند که پیش از این ریشه‌کن شده بود.
به همین دلیل، عموم جامعه باید دلسوزی‌های رقیق را کنار گذاشته و با هوشمندی و درایت با این پدیده شوم مقابله کنند و یقین بدانند تا زمانی که صدقه و اعانه‌های آنها به متکدیان دروغین پرداخت شود، اقدامات دستگاه‌های اجرایی برای جمع‌آوری و ساماندهی آنان چندان مؤثر واقع نمی‌شود و آنها تصمیمی برای ترک تکدی‌گری و مهاجرت از شیراز نخواهند گرفت. این در حالی است که بسیاری از افراد نیازمند و مستضعف در محله‌های فقیرنشین و حاشیه‌ای شهر با دشواری‌های زیادی روز را به شب می‌رسانند و با وجود تمام مشکلات اقتصادی، به دلیل مناعت طبع حاضر به تکدی‌گری در انظار عمومی نیستند. به همین دلیل، فرهنگ صدقه و دستگیری از مستمندان در شهر شیراز و جامعه ایران باید با تغییرات بنیادین مواجه شود و همشهریان به راحتی فریب بزهکاران، معتادان، باندهای تکدی‌گری و افراد سودجو از دلسوزی جامعه را نخورند. به یاد داشته باشیم که متکدیان دروغین باعث پلشتی چهره شهر، شیوع بیماری‌های واگیردار، فراگیری اعتیاد، سوءاستفاده از کودکان، فراموشی نیازمندان حقیقی و آسیب‌های زیادی از این دست خواهند شد.
شاید با ارتقای آگاهی مردم، بتوان اندکی از حجم درآمد و نقدینگی متکدیان دروغین کاست و برای اقشار بی‌بضاعت و آبرودار، امکانات حداقلی زندگی را مهیا ساخت. برای خروج شیراز از فهرست پایتخت‌های متکدیان، بسیج همگانی لازم است.
پی‌نوشت:
بر اساس پژوهشی که در سال‌های اخیر انجام شده، درآمد 90درصد گدایان و متکدیان از کارمندان اداره‌ها بیشتر بوده و این در حالی است که بیش از 75درصد متکدیان، توان کار کردن دارند.
منبع: روزنامه شیرازنوین
2027
کپی شد
