یکی از کهن ترین آیین هایی که در ایران اجرا می شود و در جهان نیز شناخته شده و قدمت آن چندان زیاد است که به واقع نمی توان تاریخ دقیقی برای آن درنظر گرفت، جشن شب یلدا است که تاریخدانان این جشن را به دو سابقه مربوط می دانند که یکی از سوابق به آیین مهرپرستی یا میترایی بازمی گردد و دیگری براساس تحقیقات اخیر به تولد شخصی به نام مهر که این آیین را از او دانسته اند، منتسب است.
این مراسم از دورترین ایام مورد توجه ایرانیان بوده و در فرهنگ ایرانی به عنوان شب سیاهی که پایان آن سپید است، پیوسته مورد توجه بوده است.
یلدا یکی از نمادی ترین آیین های ایرانی است که مثل نوروز و دیگر جشن های ایرانی مورد توجه همه کسانی است که نه تنها در محدوده جغرافیایی کنونی ایران بلکه در عرصه سرزمین هایی که فرهنگ ایرانی در آن جریان دارد جشن گرفته می شود و مانند دیگر جشن های ایرانی عامل مهمی است که افراد خانواده، دوستان و نزدیکان را به گردهم جمع می آورد و موجب مودت و صمیمیت بیشتر در میان افراد یک جامعه می شود.
حافظ هم با اشاره به این رسم کهن می گوید:
«صحبت حکام ظلمت شب یلداست
نور ز خورشید جوی بو که برآید
بر در ارباب بی مروت دنیا
چند نشینی که خواجه کی به درآید »
این روحیه در ادب فارسی نیز به خوبی انعکاس یافته است. بسیاری از شاعران، یلدا را از منظر شادی و امید نگریسته اند؛ برای مثال منوچهری در بیتی می گوید: «تو جان لطیفی و جهان جسم کثیف است/ تو شمع فروزنده و گیتی شب یلدا. »
به هرحال چنان که گفته شد، یلدا در فرهنگ ایرانی انگیزه ای شده است برای شاد زیستن و امید بستن به اینکه «پایان شب سیه سپید است » و به خلاف آنچه می گویند بالاتر از سیاهی رنگی نیست؛ رنگ دیگری هم ورای سیاهی هست و آن سپیدی است. یلدا بی گمان یکی از این آیین هاست که در کنار نوروز، سده، مهرگان، چهارشنبه سوری، سیزده بدر و دیگر آیین های ایرانی برگزار می شود و در این شب همه به گرد هم جمع می آیند و با شعرخوانی فال حافظ لحظاتی را بیشتر از شب های دیگر در کنار هم سپری می کنند و این جشن بهانه ای است برای مهرورزی و مهربانی کردن به افرادی که در طول سال کمتر فرصت می کنیم لحظاتمان را با آنان به مهربانی تقسیم کنیم هرچند طولانی بودن این شب تنها واژه ایست که به واسطه یک دقیقه طولانی تر بودن به کار برده می شود اما باید گفت یلدا یعنی زمانی برای مهربان تر بودن، یلدا یعنی یک دقیقه بیشتر مهربان باشیم.
منبع: روزنامه سبحان
7375/ 2027
انتهای پیام این مراسم از دورترین ایام مورد توجه ایرانیان بوده و در فرهنگ ایرانی به عنوان شب سیاهی که پایان آن سپید است، پیوسته مورد توجه بوده است.
یلدا یکی از نمادی ترین آیین های ایرانی است که مثل نوروز و دیگر جشن های ایرانی مورد توجه همه کسانی است که نه تنها در محدوده جغرافیایی کنونی ایران بلکه در عرصه سرزمین هایی که فرهنگ ایرانی در آن جریان دارد جشن گرفته می شود و مانند دیگر جشن های ایرانی عامل مهمی است که افراد خانواده، دوستان و نزدیکان را به گردهم جمع می آورد و موجب مودت و صمیمیت بیشتر در میان افراد یک جامعه می شود.
حافظ هم با اشاره به این رسم کهن می گوید:
«صحبت حکام ظلمت شب یلداست
نور ز خورشید جوی بو که برآید
بر در ارباب بی مروت دنیا
چند نشینی که خواجه کی به درآید »
این روحیه در ادب فارسی نیز به خوبی انعکاس یافته است. بسیاری از شاعران، یلدا را از منظر شادی و امید نگریسته اند؛ برای مثال منوچهری در بیتی می گوید: «تو جان لطیفی و جهان جسم کثیف است/ تو شمع فروزنده و گیتی شب یلدا. »
به هرحال چنان که گفته شد، یلدا در فرهنگ ایرانی انگیزه ای شده است برای شاد زیستن و امید بستن به اینکه «پایان شب سیه سپید است » و به خلاف آنچه می گویند بالاتر از سیاهی رنگی نیست؛ رنگ دیگری هم ورای سیاهی هست و آن سپیدی است. یلدا بی گمان یکی از این آیین هاست که در کنار نوروز، سده، مهرگان، چهارشنبه سوری، سیزده بدر و دیگر آیین های ایرانی برگزار می شود و در این شب همه به گرد هم جمع می آیند و با شعرخوانی فال حافظ لحظاتی را بیشتر از شب های دیگر در کنار هم سپری می کنند و این جشن بهانه ای است برای مهرورزی و مهربانی کردن به افرادی که در طول سال کمتر فرصت می کنیم لحظاتمان را با آنان به مهربانی تقسیم کنیم هرچند طولانی بودن این شب تنها واژه ایست که به واسطه یک دقیقه طولانی تر بودن به کار برده می شود اما باید گفت یلدا یعنی زمانی برای مهربان تر بودن، یلدا یعنی یک دقیقه بیشتر مهربان باشیم.
منبع: روزنامه سبحان
7375/ 2027
کپی شد
