در این مطلب به قلم پارسا بهمنی آمده است: اگر در ارتفاعی پایین از جنوب تا شمال فارس پرواز کنید، زیر پایتان یک چنین تصاویری میبینید؛ زمینهای فرونشسته، دریاچههایی با بستر تفتیده و ترک برداشته، انبوه زمینهای کشاورزی که آب را از عمق زمین بیرون میکشند، روستاهای سوت و کور و خالی شده از جمعیت و سرانجام کارخانههای متروکه.
شاید وحشت برتان دارد که حتی بنایی مانند تختجمشید را در محاصره شکافهای زمین ببینید و مردمی که احتمالا کولهبار را بسته، بار وانت میکنند و راهی شهرها میشوند. اصلا مگر نه اینکه هم اکنون نزدیک به 4 هزار روستای فارس، یعنی نیمی از روستاهای استان، از سکنه خالی شدهاند؟ با این حال خبرها همگی بد نیستند و هنوز فرصت هست؛ این را برخی فعالان و کارشناسان اقتصادی میگویند منتهی آیا فرصتها ماندگار هستند و کسی دغدغه شکار کردنشان را دارد؟
هفته پیش هر 18 نماینده اصفهان در مجلس استعفا دادند؛ در اعتراض به اینکه دولت در بودجه 98 اعتبارات مالی مدنظرشان را برای انتقال آب از خوزستان به اصفهان در نظر نگرفته. 500 کیلومتر دورتر از مرزهای غربی استان اصفهان، در خوزستان، مردم زیاد از اینکه منابع آب کارون به استانهای دیگر منتقل شود راضی به نظر نمیرسند. در گفت و گو با مردم اهواز از آنها بارها شنیدهام که میگویند: «کارون پیشتر غرور و خروشی داشت اما اکنون بیشتر به یک جوی آب میماند».
هر دو استان اصفهان و خوزستان متأثر از توسعه صنعتی گستردهای بودهاند که البته در شکلگیری آنها وضعیت اقلیمی را در نظر نگرفتهاند. در مورد اصفهان، راهاندازی صنایع بزرگ و آببر ذوب آهن و فولاد، اگرچه روزی اصفهانیها را بسیار خرسند کرد اما اکنون باعث سرخوردگی آنها شده است. این صنایع اگرچه ثروت آوردهاند ولی زیستبوم استان را به هم ریخته و آلایندگی بسیاری را هم وارد هوای شهر و استان اصفهان میکنند.
با این نمونه یا به عبارت دیگر درس عبرتی که پیش چشم ما است، آیا فارس هنوز باید برای صنایع سنگین مطالبه کند؟ آن هم استانی که گفته میشود بیش از 85 درصد منابع آب زیرزمینیاش را به خاطر کشاورزی از دست داده و همین الان هم از مجموع آب مصرفی، 95 درصد صرف کشاورزی میشود. همین یکی دو روز پیش رئیس سازمان جهاد کشاورزی فارس گفت که هر سال 600 میلیون مترمکعب از تراز آب فارس کمتر میشود. این است که دست کم به نظر روحا... شهنازی، عضو هیئت علمی بخش اقتصاد دانشگاه شیراز، استان فارس، جانی برای صنایع بزرگی مانند سیمان ندارد.
به نظر او فارس با اینکه زمانی ظرفیت کشاورزی بالایی داشته اما روی صنایع تبدیلی کار نکرده؛ به عبارتی، همان گونه که کشور در نفت خامفروشی کرده، فارس هم در کشاورزی دست به خامفروشی زده است. سودش البته به جیب استانهایی رفته که صنایع تبدیلی ایجاد کرده و از آن بهره بردهاند.
منتهی دکتر شهنازی تأکید میکند که هنوز دیر نشده و میتوان کارهایی کرد؛ مانند جایگزین کردن کشت محصولاتی مثل زعفران به جای برنج که ارزش افزوده بیشتری دارد و آببری کمتری. او به «خبر جنوب» میگوید: «بحران آب به این معنا نیست که کشاورزی باید تعطیل شود. ما پس از تغییر ترکیب تولید و کشت محصولات کم آببر باید به سمت ایجاد صنایع تبدیلی برویم».
آنچه دکتر شهنازی به آن اشاره میکند دو وجه دارد. یکی خود کشاورزان و دیگری دولت. کشاورزان کم پیش میآید با روشهای نوین کشاورزی یا تغییر الگوی کشت همراهی کنند، هرچند دولت برای قانع کردن آنها موفقیتهایی به دست آورده است. بحث دیگر، ایجاد صنایع تبدیلی است. به ویژه که صنایع را سرمایهگذار باید ایجاد کند و نه دولت. منتهی هرچه هست، به نظر این اقتصاددان، فارس نباید سراغ سیمان و فولاد برود چون در این صورت با پیامدهای اقلیمی و به ویژه آلایندگیهایش باید بسازد.
همین نظر را نماینده اقلید در مجلس هم دارد؛ حسین افضلی به «خبر جنوب» میگوید که در کوتاهمدت باید روی صنایع کوچک حساب کرد: «صنایع بزرگ، سرمایه بزرگ میخواهد و اشتغالشان هم کم است اما در صنایع کوچک با سرمایه حداقلی میتوان اشتغال زیادی ایجاد کرد که ظرفیتهای منطقهای هم میتواند در آنها اثرگذار باشد».
این نماینده مجلس در عین حال بر این باور است که به خاطر داشتن منابع نفتی، باید صنایع نفتی و پتروشیمی در استان توسعه پیدا کند البته پیش از این کلنگ ساخت 11 پتروشیمی در فارس به زمین زده شده که خیلیها بر سرش مناقشه دارند. یکی از بحثها، مربوط به انتقال برخی پتروشیمیهاست. در مجموع بحث بر سر آب است؛ اینکه پتروشیمیها آببر هستند و فارس آبی برای آنها ندارد حتی اگر ارزش افزودهشان دندانگیر باشد.
هنوز هم به صنایع الکترونیک امیدی هست
یکی از نوستالژیهای ایرانیان «صاایران، هر روز بهتر از دیروز» است. بخش بزرگی از صنایع الکترونیک ایران در شیراز قرار دارد؛ هرچند بخشهایی از آن خیلی وقت است که تعطیل شده.
صنایع الکترونیکی که قرار بود روی دست غولهای الکترونیک جهان بلند شود. با این که غبار رکود تعطیلی خیلی وقت است روی ساختمانهای آن در بولوار صنایع شیراز نشسته اما اگر قرار باشد در فارس صنایع سنگین شکل بگیرد، هنوز باید چشم امید به همین صنایع الکترونیک بست.
هفته پیش، فارس میزبان نمایشگاه الکامپ بود؛ نمایشگاهی که به باور رئیس اتاق بازرگانی شیراز، نور امید زندهسازی صنایع الکترونیک فارس را دوباره روشن کرده است. جمال رازقی به «خبر جنوب» میگوید: «مگر فارس خاستگاه صنایع الکترونیک ایران نبوده است؟
این صنایع که به آب نیاز ندارد. حتما دیدهاید که در نمایشگاه الکامپ چه کار بزرگی انجام شد؛ پس تواناییاش را داریم».
به باور این کنشگر اقتصادی، چنانچه با روشهای نوین، مصرف آب در بخش کشاورزی در فارس 15 درصد کمتر شود، میتوان از دل آن صنایع را توسعه داد؛ به ویژه صنایع تبدیلی که ارزش افزوده چشمگیری دارند.
توسعه صنایع الکترونیک، توصیه عضو هیات علمی بخش اقتصاد دانشگاه شیراز هم هست. دکتر شهنازی و رئیس اتاق بازرگانی بر سر این نکته که میتوان به سراغ فناوریهای با دانش بالا رفت، هم باور هستند.
این اقتصاددان میگوید: «به نظر من تمرکز اصلی باید بر صنایعی گذاشته شود که آلایندگی کم و آببری پایینی دارند مانند صنایع دارای فناوری بالا. در فارس هم سرمایه انسانی زیادی داریم، هم دانشگاهها و نیروهای خلاق. پس میتوان صنایع الکترونیک را توسعه داد».
البته کسی در فکر صنایع الکترونیک نیست. برخی نمایندگان مجلس به ساخت صنایع آببری مانند پتروشیمی اصرار میکنند. برای آب هم پیشنهاد میکنند طرح های بزرگ و سرمایهبری مانند انتقال آب از خلیج فارس اجرا شود؛ چیزی که کارشناسان حوزه آب آن را «ناشدنی، پرهزینه و پردردسر» توصیف می کنند.
عدهای دیگر هم افتادهاند به فکر معدنها. مانند بحثهایی که بر سر بهرهبرداری از معدنهای منطقه بهرام گور وجود دارد. دوستداران محیط زیست میگویند: «از میان رفتن منطقه بکر بهرام گور همان و بیابانیتر شدن فارس، همان». به نظر دوستداران محیط زیست، اگر در کرمان و یزد بهرهبرداری معدنی زیادی انجام میشود، با اقلیم بیابانی آنجا هماهنگی وجود دارد ولی برای فارس، این گونه نیست. اما از بهرام گور، از راه های دیگری هم میتوان درآمدزایی کرد.
گوشه چشمی به گردشگری
امروز نمایشگاه گردشگری پارس در شیراز شروع به کار میکند. چند شرکت خارجی هم آمدهاند. احتمالا بیش از همه سیاه چادرهای عشایری و آیینهای سنتی در این جشنواره چشم نوازی کند. به نظر برخی کنشگران اقتصادی، گردشگری، کلید قفل مشکلات اقتصاد فارس است.
آن هم در شرایطی که نه تنها سفر به ایران بسیار ارزان شده، بلکه به خاطر روادید الکترونیک، گردشگران خارجی بیهیچ دغدغهای میتوانند به ایران بیایند. نزدیکی شیراز به کشورهای عربی خلیج پارس هم که خود یک امتیاز دیگر است. دکتر شهنازی میگوید: «فارس در زمینه توسعه خدمات مانند خدمات مالی و گردشگری، بهداشتی، درمانی و آموزشی توان زیادی دارد که میتوان به سراغ آنها رفت». گردشگری در فارس هم منحصر شده به تماشای بناهای باستانی و تاریخی. گردشگران این روزها اما تنها برای دیدن بناهای تاریخی که به سفر نمیروند. اصلا مگر نه اینکه باید در گردشگری هم تنوع ایجاد کرد و خدمات مختلفی ارائه داد؟ شاید طبیعتگردی یکی دیگر از تواناییهای فارس باشد و منطقه بکر بهرام گور، چشم گردشگران خارجی را بنوازد.
خلاصه اینکه، بحث از این است که توسعه اقتصاد فارس دشوار نیست؛ اصلا دلیلی ندارد که اقتصاد فارس درگیر بحران شود. منتهی شاید بسیاری از مدیران، این تواناییها را نمیبینند؛ همین چند هفته پیش اعلام شد که نرخ بیکاری در فارس 9.9 درصد است.
افتخاری برای مسئولان که بگویند نرخ بیکاری را تک رقمی کردهاند؛ منتهی در اقتصادی که متأثر از کشاورزی و شرایط جوی است، آیا میتوان به پایدار ماندن «نرخ تک رقمی» بیکاری امیدوار بود؟ پاسخش با شما.
منبع: روزنامه خبرجنوب
7368/ 2027
شاید وحشت برتان دارد که حتی بنایی مانند تختجمشید را در محاصره شکافهای زمین ببینید و مردمی که احتمالا کولهبار را بسته، بار وانت میکنند و راهی شهرها میشوند. اصلا مگر نه اینکه هم اکنون نزدیک به 4 هزار روستای فارس، یعنی نیمی از روستاهای استان، از سکنه خالی شدهاند؟ با این حال خبرها همگی بد نیستند و هنوز فرصت هست؛ این را برخی فعالان و کارشناسان اقتصادی میگویند منتهی آیا فرصتها ماندگار هستند و کسی دغدغه شکار کردنشان را دارد؟
هفته پیش هر 18 نماینده اصفهان در مجلس استعفا دادند؛ در اعتراض به اینکه دولت در بودجه 98 اعتبارات مالی مدنظرشان را برای انتقال آب از خوزستان به اصفهان در نظر نگرفته. 500 کیلومتر دورتر از مرزهای غربی استان اصفهان، در خوزستان، مردم زیاد از اینکه منابع آب کارون به استانهای دیگر منتقل شود راضی به نظر نمیرسند. در گفت و گو با مردم اهواز از آنها بارها شنیدهام که میگویند: «کارون پیشتر غرور و خروشی داشت اما اکنون بیشتر به یک جوی آب میماند».
هر دو استان اصفهان و خوزستان متأثر از توسعه صنعتی گستردهای بودهاند که البته در شکلگیری آنها وضعیت اقلیمی را در نظر نگرفتهاند. در مورد اصفهان، راهاندازی صنایع بزرگ و آببر ذوب آهن و فولاد، اگرچه روزی اصفهانیها را بسیار خرسند کرد اما اکنون باعث سرخوردگی آنها شده است. این صنایع اگرچه ثروت آوردهاند ولی زیستبوم استان را به هم ریخته و آلایندگی بسیاری را هم وارد هوای شهر و استان اصفهان میکنند.
با این نمونه یا به عبارت دیگر درس عبرتی که پیش چشم ما است، آیا فارس هنوز باید برای صنایع سنگین مطالبه کند؟ آن هم استانی که گفته میشود بیش از 85 درصد منابع آب زیرزمینیاش را به خاطر کشاورزی از دست داده و همین الان هم از مجموع آب مصرفی، 95 درصد صرف کشاورزی میشود. همین یکی دو روز پیش رئیس سازمان جهاد کشاورزی فارس گفت که هر سال 600 میلیون مترمکعب از تراز آب فارس کمتر میشود. این است که دست کم به نظر روحا... شهنازی، عضو هیئت علمی بخش اقتصاد دانشگاه شیراز، استان فارس، جانی برای صنایع بزرگی مانند سیمان ندارد.
به نظر او فارس با اینکه زمانی ظرفیت کشاورزی بالایی داشته اما روی صنایع تبدیلی کار نکرده؛ به عبارتی، همان گونه که کشور در نفت خامفروشی کرده، فارس هم در کشاورزی دست به خامفروشی زده است. سودش البته به جیب استانهایی رفته که صنایع تبدیلی ایجاد کرده و از آن بهره بردهاند.
منتهی دکتر شهنازی تأکید میکند که هنوز دیر نشده و میتوان کارهایی کرد؛ مانند جایگزین کردن کشت محصولاتی مثل زعفران به جای برنج که ارزش افزوده بیشتری دارد و آببری کمتری. او به «خبر جنوب» میگوید: «بحران آب به این معنا نیست که کشاورزی باید تعطیل شود. ما پس از تغییر ترکیب تولید و کشت محصولات کم آببر باید به سمت ایجاد صنایع تبدیلی برویم».
آنچه دکتر شهنازی به آن اشاره میکند دو وجه دارد. یکی خود کشاورزان و دیگری دولت. کشاورزان کم پیش میآید با روشهای نوین کشاورزی یا تغییر الگوی کشت همراهی کنند، هرچند دولت برای قانع کردن آنها موفقیتهایی به دست آورده است. بحث دیگر، ایجاد صنایع تبدیلی است. به ویژه که صنایع را سرمایهگذار باید ایجاد کند و نه دولت. منتهی هرچه هست، به نظر این اقتصاددان، فارس نباید سراغ سیمان و فولاد برود چون در این صورت با پیامدهای اقلیمی و به ویژه آلایندگیهایش باید بسازد.
همین نظر را نماینده اقلید در مجلس هم دارد؛ حسین افضلی به «خبر جنوب» میگوید که در کوتاهمدت باید روی صنایع کوچک حساب کرد: «صنایع بزرگ، سرمایه بزرگ میخواهد و اشتغالشان هم کم است اما در صنایع کوچک با سرمایه حداقلی میتوان اشتغال زیادی ایجاد کرد که ظرفیتهای منطقهای هم میتواند در آنها اثرگذار باشد».
این نماینده مجلس در عین حال بر این باور است که به خاطر داشتن منابع نفتی، باید صنایع نفتی و پتروشیمی در استان توسعه پیدا کند البته پیش از این کلنگ ساخت 11 پتروشیمی در فارس به زمین زده شده که خیلیها بر سرش مناقشه دارند. یکی از بحثها، مربوط به انتقال برخی پتروشیمیهاست. در مجموع بحث بر سر آب است؛ اینکه پتروشیمیها آببر هستند و فارس آبی برای آنها ندارد حتی اگر ارزش افزودهشان دندانگیر باشد.
هنوز هم به صنایع الکترونیک امیدی هست
یکی از نوستالژیهای ایرانیان «صاایران، هر روز بهتر از دیروز» است. بخش بزرگی از صنایع الکترونیک ایران در شیراز قرار دارد؛ هرچند بخشهایی از آن خیلی وقت است که تعطیل شده.
صنایع الکترونیکی که قرار بود روی دست غولهای الکترونیک جهان بلند شود. با این که غبار رکود تعطیلی خیلی وقت است روی ساختمانهای آن در بولوار صنایع شیراز نشسته اما اگر قرار باشد در فارس صنایع سنگین شکل بگیرد، هنوز باید چشم امید به همین صنایع الکترونیک بست.
هفته پیش، فارس میزبان نمایشگاه الکامپ بود؛ نمایشگاهی که به باور رئیس اتاق بازرگانی شیراز، نور امید زندهسازی صنایع الکترونیک فارس را دوباره روشن کرده است. جمال رازقی به «خبر جنوب» میگوید: «مگر فارس خاستگاه صنایع الکترونیک ایران نبوده است؟
این صنایع که به آب نیاز ندارد. حتما دیدهاید که در نمایشگاه الکامپ چه کار بزرگی انجام شد؛ پس تواناییاش را داریم».
به باور این کنشگر اقتصادی، چنانچه با روشهای نوین، مصرف آب در بخش کشاورزی در فارس 15 درصد کمتر شود، میتوان از دل آن صنایع را توسعه داد؛ به ویژه صنایع تبدیلی که ارزش افزوده چشمگیری دارند.
توسعه صنایع الکترونیک، توصیه عضو هیات علمی بخش اقتصاد دانشگاه شیراز هم هست. دکتر شهنازی و رئیس اتاق بازرگانی بر سر این نکته که میتوان به سراغ فناوریهای با دانش بالا رفت، هم باور هستند.
این اقتصاددان میگوید: «به نظر من تمرکز اصلی باید بر صنایعی گذاشته شود که آلایندگی کم و آببری پایینی دارند مانند صنایع دارای فناوری بالا. در فارس هم سرمایه انسانی زیادی داریم، هم دانشگاهها و نیروهای خلاق. پس میتوان صنایع الکترونیک را توسعه داد».
البته کسی در فکر صنایع الکترونیک نیست. برخی نمایندگان مجلس به ساخت صنایع آببری مانند پتروشیمی اصرار میکنند. برای آب هم پیشنهاد میکنند طرح های بزرگ و سرمایهبری مانند انتقال آب از خلیج فارس اجرا شود؛ چیزی که کارشناسان حوزه آب آن را «ناشدنی، پرهزینه و پردردسر» توصیف می کنند.
عدهای دیگر هم افتادهاند به فکر معدنها. مانند بحثهایی که بر سر بهرهبرداری از معدنهای منطقه بهرام گور وجود دارد. دوستداران محیط زیست میگویند: «از میان رفتن منطقه بکر بهرام گور همان و بیابانیتر شدن فارس، همان». به نظر دوستداران محیط زیست، اگر در کرمان و یزد بهرهبرداری معدنی زیادی انجام میشود، با اقلیم بیابانی آنجا هماهنگی وجود دارد ولی برای فارس، این گونه نیست. اما از بهرام گور، از راه های دیگری هم میتوان درآمدزایی کرد.
گوشه چشمی به گردشگری
امروز نمایشگاه گردشگری پارس در شیراز شروع به کار میکند. چند شرکت خارجی هم آمدهاند. احتمالا بیش از همه سیاه چادرهای عشایری و آیینهای سنتی در این جشنواره چشم نوازی کند. به نظر برخی کنشگران اقتصادی، گردشگری، کلید قفل مشکلات اقتصاد فارس است.
آن هم در شرایطی که نه تنها سفر به ایران بسیار ارزان شده، بلکه به خاطر روادید الکترونیک، گردشگران خارجی بیهیچ دغدغهای میتوانند به ایران بیایند. نزدیکی شیراز به کشورهای عربی خلیج پارس هم که خود یک امتیاز دیگر است. دکتر شهنازی میگوید: «فارس در زمینه توسعه خدمات مانند خدمات مالی و گردشگری، بهداشتی، درمانی و آموزشی توان زیادی دارد که میتوان به سراغ آنها رفت». گردشگری در فارس هم منحصر شده به تماشای بناهای باستانی و تاریخی. گردشگران این روزها اما تنها برای دیدن بناهای تاریخی که به سفر نمیروند. اصلا مگر نه اینکه باید در گردشگری هم تنوع ایجاد کرد و خدمات مختلفی ارائه داد؟ شاید طبیعتگردی یکی دیگر از تواناییهای فارس باشد و منطقه بکر بهرام گور، چشم گردشگران خارجی را بنوازد.
خلاصه اینکه، بحث از این است که توسعه اقتصاد فارس دشوار نیست؛ اصلا دلیلی ندارد که اقتصاد فارس درگیر بحران شود. منتهی شاید بسیاری از مدیران، این تواناییها را نمیبینند؛ همین چند هفته پیش اعلام شد که نرخ بیکاری در فارس 9.9 درصد است.
افتخاری برای مسئولان که بگویند نرخ بیکاری را تک رقمی کردهاند؛ منتهی در اقتصادی که متأثر از کشاورزی و شرایط جوی است، آیا میتوان به پایدار ماندن «نرخ تک رقمی» بیکاری امیدوار بود؟ پاسخش با شما.
منبع: روزنامه خبرجنوب
7368/ 2027
کپی شد