با اینکه شهر گور در فهرست جهانی به ثبت رسیده اما اطلاعات باستان شناسان از این شهر کامل نیست و ازسویی دیگر شهر از نبود راه دسترسی آسان و مسیر گردشگری مناسب رنج می برد. دیگر این که، گور هنوز به عنوان یک جاذبه شاخص گردشگری در بسته سفر گردشگران قرار نگرفته است؛ آن هم شهری که اولین شهر دایرهای در ایران و یکی از نخستین شهرهای دایره ای در جهان به شمار می رود؛ در نزدیکی شهر فیروز آباد واقع شده است و قطر آن به 2 کیلومترمی رسد. این شهر دارای چهار دروازه اصلی بوده و بناهای حکومتی و محل اقامت درباریان در آن قرار داشته است.
دیتریش هوف، باستان شناس آلمانی نخستین کسی بود که در سال 1385 کاوشهای باستان شناسی در این شهر ساسانی را انجام داد. از جمله یافته های او، کشف دروازه تخت نشین بوده است که شباهت زیادی به سر درهای تخت جمشید دارد. یکی از ویژگی های بارز این بنا، این است که رنگهای به کار رفته در کف آن همچنان سالم هستند؛ چیزی که بیانگر علاقه و توجه ساسانیان به رنگ های متنوع در معماری است.
در میانه شهر گور، مناری 4 گوش با مصالح لاشه سنگ و ملاط گچ به ارتفاع 30 متر ساخته شده است.درباره ساخت این مُنار نظریه های مختلفی ارائه شده است؛ برخی از کارشناسان معتقدند منار محل ارتباط با قلعه دختر برای اطلاع از حملات دشمن بوده؛ برخی هم گمان می کنند، از منار، برای نیایش استفاده می شده است.
ویژگی های باستان شناختی شهر گور به همین ها خلاصه نمی شود؛ قدیمیترین رصدخانه ایران، در کنار نقوش رنگی شاهزادگان ساسانی در این شهر قرار دارد که نشان دهنده اوج پیشرفت دانش در آن دوره بوده است.
46
