خودروهای خودران، امروزه جزئی از سیستم حمل و نقل را در دنیا به خود اختصاص داده‌اند که با توجه به محدود بودن دامنه کاری آنها، جای پیشرفت زیادی دارند.
به گزارش سرویس علم و فناوری جی‌پلاس، خودروهای خودران، در حالی صنعت خودرو را احاطه کرده‌اند که با سرعت لاک‌پشتی تغییر می‌کنند اما سعی دارند خود را به خط مقدم فناوری برسانند. صنعت خودروهای خودران برای پیشرفت به کاتالیزوری نیاز دارد که مستلزم ابداع در بسیاری از زمینه‌ها از جمله فناوری پردازشگرها و حسگرها در هوش مصنوعی است.
صنعت خودروهای خودران نیز مانند دیگر فناوری‌های جدید، بیش از هر چیز روی مشتریان خود تمرکز می‌کنند. اکنون صنعت خودرو روی مفهوم خودروهای خودران متمرکز می شود در حالی که با گسترده‌تر شدن طبقه‌بندی انواع سیستم‌های حمل و نقل و کنترل خودکار، فرصت‌ها فراتر از خودکار کردن خودروها می‌رود و سیستم‌های مختلفی را دربرمی‌گیرد.
در واقع، بسیاری از پیش‌بینی‌های صورت‌گرفته روی تقاضای خودرو و وسایل نقلیه سبک، تنها چند درصد رشد فروش را شامل میشود به طوری که این صنعت به دنبال رسیدن به 100 میلیون واحد در سال طی سال‌های آینده است.این بدان معنا است که تولید سالیانه حدود 100 میلیون واحد خودرو و انتقال این بخش به خودروهای خودران فرصت بزرگی را پیش پای صنعت خودروسازی قرار می‌دهد.
زمان تصرف بازار توسط خودروهای خودران؟
هر چه وسایل نقلیه هوشمندتر می‌شوند، به وسایل الکترونیک بیشتر نیاز پیدا می‌کنند و در نتیجه بازار خوبی را برای وسایل الکترونیک خودران فراهم می‌آورد. با وجود این، اما تا رسیدن به مرحله‌ای که بخش اعظم خودروهای به فروش رسیده در بازار را خودروهای خودران تشکیل دهند، چند دهه زمان لازم است و این مدت، مستلزم کاهش هزینه‌های وسایل الکترونیک به کار رفته در آنهاست.
فرصت‌های ایجاد شده در حمل و نقل انبوه، حمل و نقل مورد نیاز و نیز باربری، ترابری و دیگر انواع حمل و نقل صنعتی به کار می‌روند. اگرچه پیشرفت در این حوزه‌ها اغلب به صورت علنی در نیامده است، بسیاری از کمپانی‌ها پیشرفت‌های خوبی در این حوزه‌ها داشته‌اند.
فناوری حمل و نقل خودکار، طیف وسیعی از کمپانی‌های فناورانه چون NXP گرفته تا تولیدکنندگان صنعتی مانند رولز رویس و شرکت‌های باربری و حمل و نقلی را شامل میشود. حمل و نقل خودکار خودروهای سنگینی چون دایملر و ولوو را نیز در کنار تسلا و امبارک دربر می‌گیرد.
حتی شرکت حمل و نقل و کرایه «اوبر» نیز به تازگی از سیستم‌های حمل و نقل در سیستم سرویس‌دهی خود استفاده می‌کند. در کنار سایر فناوری‌های جدیدی که ظهور می‌کنند، مانند واقعیت افزوده، فناوری خودکار به دنبال کاربردهای صنعتی است.
مانند هر فناوری جدید دیگری، دو تا سه نسل باید بگذرد تا اکوسیستم به بلوغ لازم برسد. این اکوسیستم شامل فناوری، پلتفرم‌ها، کاربردها، مدل‌های استفاده و حتی مدل‌های تجاری است که باید ایجاد شوند. برنامه‌های کاربردی صنعتی، فناوری جدیدی را به مشتریانی عرضه می‌کنند که در فرآیند توسعه تمایل به کار از خود نشان می‌دهند و از آنجایی که چشم‌انتظار بازگشت پس‌انداز هزینه‌ها یا افزایش بهره‌وری هستند، مایل به پرداخت حق بیمه این فناوری‌ها هستند.
در حمل و نقل صنعتی، هزینه بالاتری که به تجهیزات تعلق می‌گیرد را باید از طریق بهره‌وری تجهیزات و میزان استفاده از آنها و نیز حوادث کم‌تر و نرخ بیمه کم‌تر جبران کرد.
ارزش خرابی زنجیره‌ای
سیستم‌های حمل و نقل خودکار نیز مهم‌ترین عامل را در حوادث که همان عامل انسانی‌است، حذف می‌کند. این بدان معنا نیست که راه‌حل‌های خودکار خیلی خوب هستند. هر پلتفرم هوشمندی اعم از انسان یا هوش مصنوعی، باید موقعیت‌های جدید را فراگیرد، اما قابلیت شکست در هوش مصنوعی کم‌تر اتفاق می‌افتد.
شورای امنیت ملی آمریکا اعلام کرده است که این نکته از آنجایی مورد تأکید است که افراد کمی در ماه‌های اخیر با استفاده از خودروهای خودران جان خود را از دست داده‌اند و این در حالی است که مرگ و میر ناشی از تصادفات خودرو سالانه در آمریکا طی دو سال گذشته از 40 هزار نفر فراتر رفته است.
به علاوه، مدل‌های تجاری صنعت خودرو با حرکت این صنعت به سمت تولید خودروهای خودران، به طور چشمگیری تغییر یافته است. در واقع، این صنعت دچار تغییر و تحول شده و با راه‌اندازی سرویس‌های خدماتی و کرایه خودرو از قبیل «اوبر» و «زیپ‌کار»، خدمات عرضه مستقیم مدل تسلا را به مشتریان انجام می‌دهد.
همچنین، وسایل نقلیه از نظر فنی پیچیده‌تر شده و سیستم‌های کم‌راننده در آنها به کار رفته است و به طور کلی، بخش فنی این خودروها بیشتر به سمت الکترونیکی شدن پیش رفته است. از این رو، بسیاری از سیستم‌های مکانیکی خودروهای صنعتی قادر به کار به شکل هیبریدی، برقی و خودکار نیستند.
این دسته تغییرات، تمام ارزش زنجیره صنعت خودرو را دچار تحول می‌کند. به عنوان مثال، تویوتا یک سرویس خودروی کرایه را با نام «Hai» در هاوایی آزمایش کرده است.
اگر شما یک خودروی برقی OEM داشته باشید که آن را به طور مستقیم به مشتریان خودرو عرضه کنید، شما می‌توانید نیاز به حضور دلال را در این معامله از بین ببرید و خودتان به طور مستقیم وارد معامله شوید.
فناوری خودرو همچنین باعث پیشرفت در سیستم حمل و نقل میشود. انسان از دهه 1950 در رؤیای ساخت خودروهای پرنده است اما تاکنون تنها توانسته یک هواپیمای کوچک پرنده را به پرواز درآورد که کار با آن به مهارت و دانش تخصصی احتیاج دارد. افزودن کنترل خودکار به آن هم مستلزم وجود برنامه‌های کاربردی پرواز است.
پروازهای خودکار هم با استفاده از فناوری پهپادها به واقعیت نزدیک شده است. در نتیجه، می توان امیدوار بود که روزی بتوانیم خودروی پرنده را در آسمان ببینیم اما خودروها بیشتر از آن که شبیه وسایل نقلیه مسافربری داشته باشند، به پهپادهای بدون سرنشین شباهت زیادی دارند.
آیروموبیل، ایرباس، آستین‌مارتین، ای‌هنگ، ای‌وولو، کیتی‌هاوک، رولزرویس، ترافوگیا و اوبر تنها شماری از کمپانی‌هایی هستند که روی وسایل نقلیه پرنده کار می‌کنند.
