محققان در مطالعات خود طی تاریخ دریافتند که انسان‌ها بیشترین نقش مؤثر را در فرآیند انقراض پستانداران داشته‌اند.
به گزارش سرویس علم و فناوری جی‌پلاس؛ حدود 13 هزار سال پیش، در آمریکای شمالی گروه متمایزی از پستانداران نسبت به آفریقای امروزی وجود داشتند. چند گونه اسب، شتر، لاما و جانوری موسوم به «شیار دندان» که در حال حاضر رو به انقراض است، گربه دندان‌شمشیری که امروزه به اندازه شیر آفریقایی شده و سمورهای آبی غول‌پیکر 2 متری در میان درختان عظیم از جمله پستانداران این منطقه هستند.
تمام این موجودات تنها در آمریکای شمالی یافت نمی‌شوند. در هر قاره‌ای در اواخر دوران پلیستوکن، در حدود 2/5 میلیون سال پیش تا 11 هزار و 700 سال پیش، پستانداران به طور متوسط بزرگ‌ترین موجودات بوده‌اند. دانشمندان به دنبال کشف این موضوع هستند که چه عاملی باعث شده تا این پستانداران بزرگ جثه به سوی انقراض پیش بروند در حالی که انواع موجودات کوچک‌تر زنده مانده‌اند.
گروهی از محققان دانشگاه نیومکزیکو مدارک به دست آمده از میلیون‌ها سال انقراض پستانداران را مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند و دریافتند که در هر قاره‌ای، با ظهور انسان‌ها، پستانداران عظیم‌الجثه و بزرگ شروع به انقراض کردند. اگر این روند انقراض ادامه می‌یافت، فیل‌های امروزی، کرگدن‌ها، زرافه‌ها، گاومیش‌ها، ببرها و بسیاری از پستانداران بزرگ‌جثه نیز منقرض شده بودند.
این تهدیدها از سوی انسان‌ها و از طریق شکار بیش از حد و سایر انواع کشتار پستانداران باعث کاهش چشمگیر شمار این جانوران شده به طوری که برخی گونه‌ها را به سمت انقراض پیش برده است. دانشمندان بر این باورند که بزرگ‌ترین پستاندار زمینی حدود 200 سال پیش، در حال حاضر حیوانی اهلی و خانگی محسوب می‌شود و در عین حال پیش بینی می کنند تا 200 سال دیگر، گاو تنها حیوان پستاندار روی زمین خواهد بود.
برخی دانشمندان مقصر این حجم بالای انقراض پستانداران را انسان‌ها می‌دانند. بعد از این که اجداد اولیه ما انسان‌ها یعنی «انسان‌های راست‌قامت» حدود 2 میلیون سال پیش از آفریقا به سمت اوراسیا حرکت کردند، گونه انسان هوشمند حدود 60 تا 80 هزار سال پیش در اوراسیا گسترش یافت.
برخی معتقدند که این انسان‌ها بین 50 تا 60 هزار سال پیش به استرالیا رسیدند و در نهایت بین 13 تا 15 هزار سال پیش آمریکا را شکل دادند. در مسیر انقراض پستانداران، جانوران بزرگ جثه بعد از پیدایش انسان‌ها یکی پس از دیگری منقرض شدند.
محققان اطلاعات کاملی از پستاندارانی به دست آوردند که از 65 میلیون سال پیش تاکنون زندگی می‌کردند. آنها این اطلاعات را از نظر زمانی به بازه‌های یک میلیون ساله تقسیم‌بندی کردند و روند انقراض را برای هر دسته مورد تجزیه و تحلیل قرار دادند. محققان در این مدت، هیچ اثری از تأثیر شرایط آب و هوایی روی انقراض پستانداران در بیش از 65 میلیون سال پیش نیافتند.
اما از 125 هزار سال پیش تاکنون، پستانداران بزرگ‌جثه نسبت به انواع کوچک‌تر بیشتر منقرض شده‌اند. اندازه جثه پستانداران نیز طی این سال‌ها کاهش یافته است. در آمریکای شمالی، تا پیش از پیدایش انسان‌ها، متوسط وزن یک پستاندار حدود 98 کیلوگرم بود. اما امروزه، متوسط اندازه آنها به 8 کیلوگرم رسیده است. طبق تاریخچه تحول پستانداران، اندازه یک جانور شاخصی برای خطر انقراض آنها نیست.
به گزارش جی پلاس؛ به طور کلی، یافته‌ها حاکی از آن است که بیشترین عامل انقراض پستانداران به فعالیت‌های انسانی مرتبط است. محققان انتشار پستانداران را در آفریقا و پیش از مهاجرت انسان‌ها به اوراسیا بررسی کردند و دریافتند پستانداران آفریقایی به طور متوسط در آن زمان کوچک‌تر بودند.
