ناسا به تازگی پروژه تحقیقاتی جدیدی را در دستور کار قرار داده که براساس آن زنبورهای رباتیک با پرواز بالای سطح مریخ، کارهای اکتشافی را در شبکه‌ای گسترده‌تر انجام می‌دهند.
به گزارش سرویس علم و فناوری جی‌پلاس؛ محققان زنبورهای رباتیک ساخته‌اند و مهم‌ترین مساله در این میان توجه به چگونگی انجام گرده‌افشانی مانند همسانان خود است اما این پروژه تنها به اینجا محدود نمی‌شود بلکه ناسا پروژه‌ای را در دستور کار دارد به طوری که در نظر دارد با استفاده از این زنبورهای رباتیک، چراغ سبزی را پیش روی اکتشافات در سیاره مریخ روشن کند.
این زنبورهای رباتیک با پرواز بالای سطح مریخ، زوایای مختلف این سیاره را بررسی می‌کنند.
دانشمندان به دنبال استفاده از رمز و راز پرواز طبیعی زنبورها هستند تا با کمک به گرده‌افشانی آنها، مانع از کاهش جمعیت زنبورها شوند و از سوی دیگر، روی عملیات‌های تحقیق و نجارت، نظارت بر محصول و حتی انجام مأموریت‌های جاسوسی کار کنند. اما وظیفه زنبورهای رباتیک در سیاره سرخ چگونه است؟
براساس مطالعات اولیه‌ای که دانشمندان در ژاپن و دانشگاه آلاباما روی این پروژه انجام داده‌اند، این محیط خارجی برای این حشرات بین سیاره‌ای بیگانه نیست. نتایج اولیه بیانگر آن است که بال‌های زنبورهای عسل قدرت لازم را برای پرواز تا فراز جو سیاره مریخ را که حدود 100 برابر رقیق‌تر از سیاره ماست، دارند.
محققان، این ربات‌ها را زنبورهای مریخی نامیده‌اند و از چرخنده‌ای زمینی که پایه‌ای متحرک دارد، به مریخ پرتاب می‌شوند. این پایه، زنبورهای رباتیک را شارژ نگه داشته و ارتباط آنها را با زمین برقرار نگه می‌دارد. گروهی از زنبورهای مریخی شروع به پرواز کرده و از حسگرهای تعبیه شده و دستگاه‌های ارتباط بی‌سیم برای جمع‌آوری اطلاعات درباره مریخ استفاده می‌کنند. این چرخنده نیز مانند سایر چرخنده‌ها عمل می‌کند با این تفاوت که منطقه گسترده‌تری را از نقطه هوایی که مستقر می‌شوند، پوشش می‌دهند.
پروژه زنبور مریخی هنوز در مراحل ابتدایی قرار دارد و یکی از 25 پروژه انتخابی آژانس فضایی است که زیر نظر مؤسسه مفاهیم پیشرفته نوآوری ناسا انجام می‌گیرد. محققان محققان در این پروژه، چرخش بال‌های این زنبورهای رباتیک را در جو مریخ مورد تجزیه و تحلیل قرار می‌دهند.
این زنبورها از معدود حشرات رباتیک زمینی هستند که قادر به پروازند. آنها طی چند سال آینده عملکرد آنها را در محفظه‌های خلاء آزمایش خواهند کرد که داخل آنها، چگالی هوابه حدی کاهش یافته تا به چگالی هوای مریخ برسد. دانشمندان در چنین شرایطی بال‌ها، حرکت و وزن زنبورها را به منظور مأموریت در مریخ طراحی می‌کنند.
