آنچه باید از "استیون ‌هاوکینگ" بدانیم؟ + سوابق علمی و بیوگرافی

به گزارش سرویس علم و فناوری جی پلاس؛ استیون‌ هاوکینگ به عنوان یک انسان معروف در حوزه علوم فیزیک شناخته می‌شود که عده‌ای به دانستن زوایای مختلف زندگی و کار او علاقه‌مندند.

** در ادامه به بیان حقایق علمی در مورد این فیزیکدان می‌پردازیم:

در 21 سالگی مبتلا به بیماری ALS شد

هاوکینگ 21 ساله بود که پزشکان تشخیص دادند مبتلا به بیماری ALS است. این بیماری باعث شد تا او تمام عمر ویلچرنشین شود و از صدایی کامپیوتری و مصنوعی برای برقراری ارتباط استفاده کند. امید به زندگی در این بیماران پس از تشخیص بیماری، 3 سال است و تنها 5 درصد از مبتلایان تا 20 سالگی یا بیشتر عمر می‌کنند. علم ژنتیک نقش موثری در طول عمر‌ هاوکینگ داشته است. محققان بر این باورند بیمارانی که بیماری آنها در جوانی تشخیص داده می‌شود، بیشتر عمر می‌کنند.

سیاه‌چاله‌ها یکی از بزرگترین اکتشافات‌ هاوکینگ بود

هاوکینگ با همکاری دانشمند دیگری نشان داد که تئوری نسبیت آلبرت انیشتین بیان می‌کند که زمان و فضا، شروع و پایانی قطعی دارد. این کشف منجر به آن شد که بفهمند سیاه‌چاله‌ها کاملا سیاه نیستند اما تشعشعاتی از خود ساطع می‌کنند و در نهایت ناپدید می‌شوند.

12  درجه افتخار کسب کرد

از جمله افتخاراتی که استیون‌ هاوکینگ در طول عمر موفق به کسب آنها شد می‌توان به این موارد اشاره کرد: او در سال 1982 مقام فرماندهی ارتش امپراتوری بریتانیا و در سال 2009 مدال آزادی ریاست جمهوری را کسب کرد. او «عضو جامعه سلطنتی» نام گرفت که مشهورترین دانشمندان، مهندسان و فناوران انگلیس و کشورهای مشترک المنافع را دربرمی‌گیرد.

هاوکینگ همیشه نگران این مساله بود که مردم جهان با  مقدار انرژی‌ای که مصرف می‌کنند تا 600 سال آینده زمین را به گلوله‌ای آتشین تبدیل می‌کنند.

زندگی فیزیکدان بزرگ

استیون هاوکینگ در ۸ ژانویه ۱۹۴۲ در شهر دانشگاهی آکسفورد به دنیا آمد. فرانک و ایزابل هاوکینگ، برای اطمینان یافتن از تولد بدون خطر و سالم نخستین فرزندشان تصمیم گرفتند پیش از به دنیا آمدن او موقتا به آکسفورد بروند. ایزابل در آکسفورد پسرش را به سلامت به دنیا آورد. این روز مصادف بود با سالروز مرگ گالیله، که دقیقا 300 سال پیش از آن، در ۱۶۴۲ اتفاق افتاده بود؛ همینطور بنابر تصادفی دیگر، نیوتون حدود همان روزها در همان سال ۱۶۴۲ به دنیا آمده بود.

 وی از همان زمان به علم ریاضیات علاقه داشت و آرزوی دانشمند شدن را در سر می‌پروراند، اما در مدرسه یک شاگرد خودسر شناخته می‌شد. او هرگز خود را در محدوده کتاب‌های درسی مقید نمی‌کرد، بلکه چون با مطالعات آزاد سطح معلوماتش از کلاس بالاتر بود همیشه سعی داشت در کتاب‌های درسی اشتباهاتی را بیابد و با معلمان به جروبحث بپردازد.

شاگردی با خط خرچنگ قورباغه

استیون هاوکینگ حدود 2 سال پیش توضیح داد که چگونه یکی از معلمانش چشم‌های او را به واسطه ریاضیات به سوی عالم هستی باز کرده است؛ در حالی که بقیه معلمان از آموزش وی خسته و دلسرد شده بودند. هاوکینگ گفت که «دیکران تهتا» کسی بود که به او کمک کرد نخستین کامپیوترش را زمانی که فقط یک دانش‌آموز در مدرسه سنت‌آلبانز در هرات‌فوردشایر بود، بسازد.

این فیزیکدان نظری خودش را یک دانش‌آموز تنبل با دست‌خط بسیار بد تعریف می‌کند که به یک‌باره با آشنایی با معلم ریاضیاتش زندگی‌اش از این رو به آن رو می‌شود و از همان موقع‌ها زمینه آن فراهم می‌شود که وی نهایتا پروفسورای ریاضیات از دانشگاه کمبریج بگیرد.

در این عکس شخصی که به تازگی منتشر شده، استیون هاوکینگ در سمت چپ قرار دارد. استیون در مراسم اهدای جوایز به معلمان جهانی «بنیاد وارکی» گفت: همه چیز از زمان آشنایی با معلم ریاضی‌ام شروع شد... عشق به موسیقی... عشق به تاریخ و بیشتر از بچه‌های دیگر عشق به علوم در من پایه‌گذاری شد.

عکس استیون هاوکینگ وقتی مدرسه می‌رفت

عکس معلم استیون هاوکینگ

وی افزود: در مدرسه، من اصلا دانش‌آموزی خوبی نبودم. خیلی تنبل بودم و دست‌خطم خیلی بد بود و بسیاری از معلم‌ها از دستم خسته شده بودند. در این شرایط بود که یک معلم، الهام‌بخش زندگی‌ام شد. کلاس او بسیار هیجان‌انگیز بود و در مورد خیلی مسائل با هم بحث می‌کردیم. به لطف اوست که من توانستم تا مقطع پروفسورای ریاضی در کمبریج پیش بروم و بعد از آن زندگی‌ام را صرف رمزگشایی از اسرار عالم هستی کردم.

آزمایشگاه علمی در خانه

استیون خیلی زود به علوم طبیعی علاقه‌مند شد و حتی یک آزمایشگاه علمی در خانه دایر کرد. استعداد پنهان وی به یک تکان و ضربه نیاز داشت تا خود را آشکار کند. این اتفاق در 16 سالگی او افتاد.

پدرش از وی خواسته بود به مطالعه زیست‌شناسی بپردازد، تا حرفه او را از حوزه پزشکی تعقیب کند. استیون بیشتر به ریاضیات گرایش و علاقه داشت، که در این درس از همه بهتر بود، اما پدرش ریاضی خواندن را راه پیمودن به سوی بن‌بست می‌دانست که فقط به تدریس ختم می‌شود.

سرانجام آنها به سازش رسیدند و قرار شد استیون ریاضیات، فیزیک و شیمی را مطالعه کند. وی تمام تلاش و دقت خود را وقف درس‌هایش برای امتحان A Level کرد. یک امتحان اولیه هم برای آزمون ورودی آکسفورد در پیش داشت که هدف آن شرکت در آزمون واقعی سال بعد بود. در اتفاقی نامنتظره، استیون از پس امتحان آکسفورد چنان خوب برآمد که یک کمک هزینه تحصیلی به او اعطا شد.

بیماری‌ای که او را از پا درآورد!

چند ترم بیشتر از حضور استیون در دانشگاه آکسفورد نگذشته بود که متوجه تغییرات عجیبی در وضعیت جسمانی خود شد. گاهی اوقات وقتی در حال راه رفتن بود، بی‌دلیل به زمین می‌خورد. تکلم او نیز دچار مشکل شده بود. با این حال سعی کرد مشکلاتش را پنهان نگه دارد، ولی بالاخره پدر او متوجه شد و استیون ۲۱ ساله را نزد پزشک متخصص برد.

هاوکینگ می‌گوید: آنها از ماهیچه‌ ی بازوی من نمونه‌برداری و الکترودهایی در بدن من فرو کردند. سپس مایع رادیو-اوپاک به ستون مهره‌های من تزریق کردند. تخت را مرتب کج و با پرتوی ایکس بالا و پایین رفتن مایع را تماشا می‌کردند.

ولی باز هم پزشک‌ها نتوانستند مشکل استیون را بفهمند و فقط به او گفتند که به بیماری MS مبتلا نیست. در نهایت پس از معاینات بسیار، پزشکان به پدر و مادرش می‌گویند که پسر شما در مراحل اولیه‌ بیماری «اسلکروز جانبی آمیوتروفیک»یا ALS  است. به این معنی که به مرور فلج کامل می‌شود و تا حدود دو سال دیگر می‌میرد.

ظاهرا برخلاف پیش‌بینی پزشکان، زمان مرگ هاوکینگ آنقدرها هم نزدیک نبود. او برای تحصیل در مقطع دکترای کیهان‌شناسی وارد کمبریج شد و در سال ۱۹۶۵ با نامزد خود، «جین وایلد» ازدواج کرد.

تئوری سیاه‌چاله‌

تصور دائم از اینکه اندکی بیشتر زنده نخواهد بود، باعث شد تلاش و تمرکز او روی پژوهش و تحقیقاتش بیشتر شود. تمرکزی که باعث شد او به استیون هاوکینگ مشهور امروزی تبدیل شود. استیون در سال ۱۹۶۸ به عضویت انستیتوی نجوم کمبریج در آمد. در همین سال‌ها پسر و دخترش به نام رابرت و لوسی به دنیا آمدند. ۱۰ سال بعد هم صاحب پسری به نام تیموتی شد.

او با همکاری راجر پنروز مطالعات خود روی سیاه‌چاله‌ها را شروع کرد و در حالی که کاملا توانایی حرکت خود را از دست داده بود و از ویلچر استفاده می‌کرد، توانست در سال ۱۹۷۴ دستاوردی بزرگ کسب کند. هاوکینگ و پنروز نشان دادند که برخلاف تصور پیشین، ماده می‌تواند به شکل تابش از سیاه‌چاله فرار کند. این کشف تاثیری عمیق روی فهم دانشمندان از سیاه‌چاله‌ها گذاشت و باعث شد که هاوکینگ در دنیای علم به یک سوپراستار تبدیل شود.

او در سن ۳۲ سالگی به عضویت انجمن سلطنتی بریتانیا درآمد و بعدا جایزه‌ی آلبرت انشتین و جوایز زیاد دیگری دریافت کرد. هرچند که هاوکینگ هیچ‌ وقت جایزه‌ نوبل نگرفت، ولی تا به حال مدال‌ها و افتخارات زیادی کسب کرده است.

او در سال ۱۹۷۹ به مسند کرسی لوکازین در دانشگاه کمبریج منصوب شد. همان کرسی که سال‌ها ایزاک نیوتون آن را در اختیار داشت. در سال ۲۰۰۹ نیز از باراک اوباما، مدال آزادی ریاست جمهوری را گرفت. این بالاترین مدال افتخار غیرنظامی در آمریکا است.

صدای رباتی!

وی که به دلیل ابتلا بیماری‌اش امکان تحرک ندارد، از سیستم جدیدی که با استفاده از هوش مصنوعی تولید شده برای صحبت کردن استفاده می‌کرد. بیماری ALS باعث تخریب پیشرونده و غیرقابل ترمیم دستگاه عصبی مرکزی فرد می‌شود. به همین دلیل صدای او آهنگی رباتیک دارد.

پروفسور هاوکینگ می‌گفت که صدایش هنوز کمی رباتی است اما تاکید می‌کرد که به دنبال صدایی «طبیعی‌تر» نیست. او می‌افزود: این صدا حالا به نشانه من تبدیل شده و حاضر نیستم آن را با یک صدای طبیعی با لهجه بریتانیایی عوض کنم!

او همچنین می‌گفت شنیده کودکانی که به صدای کامپیوتری نیاز دارند ترجیح می‌دهند صدایی شبیه به او داشته باشند. شرکت بریتانیایی سویفت کی در ساخت این دستگاه مشارکت داشته‌ است. تکنولوژی هوش مصنوعی این شرکت (که در حال حاضر به عنوان اپلیکیشن صفحه کلید در تلفن‌های هوشمند به کار گرفته می‌شود)، یاد می‌گیرد که پروفسور هاوکینگ چطور می‌اندیشد و بر این اساس واژه‌ای را پیشنهاد می‌دهد که این دانشمند قصد استفاده از آن را دارد.

به گزارش جی پلاس؛ هاوکینگ در سال‌های گذشته مثل ستاره‌های سینما، حواشی زیادی داشته است و شاید به دلیل مختلفی از جمله برخی نظریه های عجیب و البته کاملا غیرقابل پذیرش از سوی او، بعضی خبرنگاران و روزنامه‌نگاران، درباره او زیاد نوشتند. از طلاق همسر دوم و ازدواج مجدد با همسر قبلی گرفته تا پرداختن به همان نظریه هایی مثل امکان حمله‌ فضایی‌ها به زمین! و خطرهایی که هوش مصنوعی می‌تواند برای ما داشته باشد. او در ضمن در فیلم‌، سریال و برنامه‌های تلویزیونی مختلف هم شرکت کرده است و یک بار در قسمتی از سریال «بیگ‌بنگ تئوری» نیز بازی کرد. در سال ۲۰۱۴ نیز فیلمی به نام «نظریه‌ همه‌ چیز» از زندگی او ساخته شد.