مغز بزرگ‌تر به معنای داشتن توان عضلانی کم‌تر است

به گزارش سرویس علم و فناوری جی‌پلاس؛ محققان در تحقیقات جدیدی که روی اندازه مغز در ده گونه از حیوانات نخستین انجام داده‌اند، دریافتند موجوداتی که مغز بزرگ‌تری دارند، از توده عضلانی کم‌تری برخوردارند. این نتایج به دست آمده، تحقیقاتی را که در اواسط دههه 1990 صورت گرفت، تأیید می‌کند. بنابراین تحقیقات، مغز‌هایی که بیشتر رشد می‌کنند و بزرگ‌تر هستند، منابعی را از سایر بخش‌های بدن به سرقت می‌برد.

محققان دانشگاه نورث تگزاس مطالعات خود را روی اجساد گونه‌های حیوانات نخستین که با عوامل طبیعی مرده بودند، انجام دادند. این حیوانات نخستین در مقایسه با سایر حیوانات، حجم عضلانی کم‌تری داشتند. آنها در نهایت به این نتیجه رسیدند موجوداتی که مغز بزرگ‌تری دارند، از توده عضلانی کم‌تری برخوردارند.

دانشمندان مطالعات خود را روی یک شبگرد فیلیپینی 130 گرمی و ماکاک (نوعی میمون) گوشتخوار با چند کیلوگرم وزن انجام دادند. باف مغز یک کیلوگرمی روزانه به حدود 240 کیلوکالری انرژی نیاز دارد تا بتواند از ظرفیت کامل خود استفاده کند.

آنها اطلاعاتی از توده بدنی، توده عضلانی و نمونه‌هایی از چهار ماهیچه از هر گونه مورد آزمایش را مورد بررسی قرار دادند. نتایج به دست آمده نشان داده که آن گروه از حیوانات نخستین که مغز بزرگ‌تری داشتند، حجم عضلانی کم‌تری نسبت به موجوداتی داشتند که از مغز بزرگ‌تری برخوردار بودند. این تحقیقات در مراحل ابتدایی قرار دارد و متخصصان باید تجزیه و تحلیل‌های تکمیلی را روی شامپانزه‌ها، گوریل‌ها و انسان‌ها انجام دهند که نتایج آن سال آینده منتشر خواهد شد.

محققان در مطالعات خود به تئوری «مغز خودخواه» رسیده‌اند. آنها دریافتند که «مغز خودخواه» همواره بر سایر بخش‌های بدن اولویت دارد. طبق این تئوری، انسان‌ها در گذشته از سرباز به دیپلمات ارتقا یافته‌اند؛ به این معنا که در گذشته بیشتر به ماهیچه‌های خود وابسته بوده‌اند و از آن وابستگی عضلانی به وابستگی مغزی تبدیل شده‌اند.

انسان‌ها طی این مدت از منابع کم‌تری برای رشد و حفظ توده‌های عضلانی خود استفاده کرده‌اند و در عوض، تلاش بیشتری برای بهبود و ارتقاء مهارت‌های اجتماعی به خرج داده‌اند. در واقع، انسان‌ها بیشتر به جای این که ‌به لحاظ فیزیکی قوی‌تر شوند، از نظر شناختی خود را تقویت کرده‌اند.

محققان با تحقیقاتی که روی قدرت حافظه و قدرت بدنی انسان‌ها انجام دادند، دریافتند که هر دوی آنها نسبت به قبل کاهش یافته‌اند اما کاهش توان ذهنی نسبت به قدرت و توان بدنی به طور چشمگیری کم‌تر است؛ به طوری که توان ذهنی تا 9/7 درصد و توان ماهیچه‌های بدن تا 12/6 درصد کاهش یافت.