جستجوی حیات در ۷ سیاره تازه کشف شده

به گزارش جی پلاس، تلسکوپ جیمز وب بزرگترین و قوی‌ترین تلسکوپ فضایی است که در سال 2018 ماموریت خود را آغاز می‌کند و می‌تواند اطلاعات بسیار خوبی در رابطه با سیارات تازه کشف شده که ناسا در نشست خبری اخیر خود اعلام کرد به دست بیاورد. 

کشف هفت سیاره‌ی قابل سکونتی که فقط ۴۰ سال نوری با ما فاصله دارند، کشفی تاریخی و شگفت‌انگیز است؛ اما واقعیت این است که آن‌ها هنوز ۴۰ سال نوری با ما فاصله دارند و این مقدار کمی نیست.

تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) تقریبا برای دو دهه در مرحله‌ ساخت بوده و بزرگی آن به اندازه‌ یک زمین تنیس است و با قرارگیری در مدار زمین در سال آینده، به عنوان بزرگ‌ترین تلسکوپ فضایی به شمار خواهد آمد که تاکنون ساخته شده است. این تلسکوپ در حال آماده‌‌سازی به منظور جایگزین شدن با تلسکوپ فضایی هابل در سال ۲۰۱۸ است و با  این جایگزینی، ظرفیت جمع‌آوری نوری تلسکوپ جدید ناسا نسبت به مدل پیش از خود تا هفت برابر بیشتر خواهد شد و همچنین حساسیت لازم را برای شناسایی یک کرم شب‌تاب در فاصله‌ یک میلیون کیلومتر دورتر از خود به دست خواهد آورد.



به کمک تلسکوپ فضایی اسپیتزرِ ناسا که در نور فروسرخ فعالیت می‌کند، محققان موفق شدند ۷ سیاره در حد و اندازه‌های زمین که به دور یک ستاره دوران می‌کنند را کشف کنند. سه سیاره از این از این سیا‌ره‌ها به طور یقین در کمربند حیات ستاره قرار دارند. کمربند حیات یک ستاره به این معنی‌ است که سیارات در فاصله‌ای از ستاره‌ قرار گرفته‌اند که احتمال وجود آب به صورت مایع در آن‌ها وجود دارد.

به گفته محققان ناسا با این کشف اما و اگرها درباره امکان کشف زمین دوم از بین رفته و تنها مسئله زمان این کشف مطرح است.

این ستاره‌ کوتوله TRAPPIST1 نام گرفته در فاصله‌ی ۳۹ سال نوری از زمین قرار دارد. این ستاره فقط هشت درصد جرم خورشید زمین را دارد و هفت سیاره‌اش هم به صورت حروف انگلیسی از b تا h شناخته می‌شوند؛ برای مثال TRAPPIST-1f، هفتمین سیاره در این منظومه به حساب می‌آید. این هفت سیاره بسیار به یکدیگر نزدیک‌اند؛ به طوری که اگر در سطح یکی از سیارات قرار داشته باشید، به راحتی سیاره‌‌های دیگر را خواهید دید!

تلسکوپ فضایی جیمز وب یکی از ابزارهای تعیین‌کننده در زمینه‌ی پژوهش سیاره‌های فراخورشیدی خواهد بود و به دانشمندان کمک خواهد کرد تا به طور بهتری به جستجوی نشانه‌های حیات در سایر سیارات بپردازند. اما باید توجه داشت که تلسکوپ فضایی وب تنها یکی از ابزارهای مورد استفاده برای این هدف خواهد بود. تلسکوپ بزرگ ماژلان، به عنوان مثال، دارای یک دیافراگم به اندازه‌ی ۱۵ برابر تلسکوپ جیمز وب خواهد بود و از میانه‌های دهه‌ی ۲۰۲۰ میلادی کار خود را در صحرای آتاکامای شیلی آغاز خواهد کرد. این ابزارها به علاوه‌ی سایر تلسکوپ‌های بزرگ‌تر و سایر فناوری‌های در حال توسعه‌ای که در سال‌های آینده خواهند آمد، همگی ما را با یک پرسش روبرو می‌کنند؛ اینکه ما در نهایت تا چه حد می‌توانیم بدون سفر به تراپیست ۱، درباره‌ی آن اطلاعات به دست آوریم.