بررسی جدیدترین بازی Need For Speed

به گزارش جی پلاس ، از یک سو فیلم سازان تلاش می کنند که با سرمایه گذاری روی بازی های ویدیویی، موفقیت فیلم خود را تضمین کنند و از سوی دیگر، بازیسازان نیز در پی آن اند که با خلق گرافیک واقع گرایانه و بهره گیری از عناصر سینمایی، اثر خود را چیزی فراتر از یک بازی ویدیویی ساده نشان دهند؛ اما حیقیقت امر اینجاست که با وجود و برخلاف تمام تلاش فعالان حوزه بازی و سینما، هنوز راهی دراز باقی مانده تا حقیقتا شاهد ادغام این دو باشیم. الکترونیک آرتز به عنوان یکی از سردمداران صنعت بازی های ویدیویی، هیچگاه از هیچ تلاشی برای مطرح کردن فرنچایزهای خود در حوزه های دیگر سرگرمی دریغ نکرده است. یکی از واضح ترین مثال های آن، عرضه فیلم Need For Speed در سال ۲۰۱۴ میلادی بود که اگرچه رضایت برخی از طرفداران را جلب نکرد اما در مجموع، فیلمی قابل قبول به شمار می رفت که استفاده از بازیگران مطرح هالیوودی به آن کمک شایانی کرد.

اما این تنها گام نخست برای الکترونیک آرتز به شمار می رفت و کمپانی غول بازیسازی، چشم اندازهای بیش تری برای فرنچایز قدیمی و محبوب خود در نظر دارد؛ فرنچایزی که در چند سال اخیر، فراز و نشیب بسیاری را پشت سر گذاشته است و حالا می خواهد که بار دیگر قلب طرفداران جدید و قدیمی را برباید. الکترونیک آرتز در ساخت نسخه ریبوت نید فور اسپید، دست به گریبان برخی از المان های رایج هالیوود شده است و خواسته که با نزدیک کردن حس و حال بازی جدید خود به فیلم آن و سایر فیلم های مطرح نظیر Fast and Furious حقیقتا تغییری شگرف در ساختار نید فور اسپید پدید آورد. این ساختارشکنی اگرچه به صورت کلی، تغییری مثبت به شمار رفته اما طبیعتا نقص هایی را نیز به همراه آورده است؛ نقص هایی که می توانند به قیمت نابودی ماهیت نید فور اسپید و صد البته نارضایتی هواداران دوآتشه آن تمام شوند.

استودیوی Ghost Games، که تجربه ساخت Need For Speed: Rivals را در کارنامه خود دارد، یک بار دیگر مسئولیت ساخت نسخه ریبوت نید فور اسپید را بر عهده گرفته است و باید گفت که سرعت پیشرفت شان در بازسازی المان های تاریخ مصرف گذشته نید فور اسپید ستودنی است. استودیوی Ghost Games در سال ۲۰۱۱ توسط الکترونیک آرتز شکل گرفت و افراد مشغول در آن، سابقه کار روی عناوینی چون فورتزا هورایزن، Need For Speed: The Run و Race Pro را پیش از این داشته اند. بنابراین در سال ۲۰۱۳ و با عرضه Rivals، شاهد تغییراتی نسبتا بنیادین در نید فور اسپید بودیم. استودیوی گوست گیمز توانست با اعمال تغییرات دلخواه خود و نیز الهام از آثار قبلی استودیوی Criterion Games تجربه ای خوشایند از نید فور اسپید پدید آورد که امید به آینده این فرنچایز را در دل روشن می کند. اما مشخصا نید فور اسپید نیازمند یک تغییر اساسی بود و گوست گیمز ظرفیت تحقق این امر را داشت. نید فور اسپید در چند سال اخیر با مشکلات زیادی نظیر تکراری بودن مواجه بوده است و نیاز داشت که به ریشه های خود بازگردد. بنابراین بازی Need For Speed به عنوان یک ریبوت و بدون هیچ پسوند یا پیشوندی به عرضه رسیده است. داستان بازی درباره ۵ شخصیت مختلف است که در قالب گروهی از راننده های حرفه ای عمل می کنند و در تلاش اند تا توجه ۵ راننده بزرگ خیابانی (که براساس شخصیت هایشان در دنیای واقعی ساخته شده است) را به خود جلب کنند. هر یک از این ۵ راننده دنیای واقعی، مهارت خاصی در یک بخش از رانندگی دارند و در طول بازی، گیمر باید با انجام حرکات مختلف، توجه آن ها را به خود جلب کند.

المان رانندگی در نید فور اسپید مجموعا به ۵ شکل مختلف سرعت، استایل، شخصی سازی، تجربه گروهی و بی قانونی تقسیم شده است. در واقع گیمر با ۵ عمل مختلف شامل رانندگی پرسرعت، دریفت، ساخت اتومبیل، همراهی دوستان و ایجاد دردسر برای پلیس، امتیاز تجربه کسب خواهد کرد. با دریافت امتیاز تجربه، لول کاراکتر اصلی ارتقا می یابد و جواز ورود به مسابقات غیرقانونی و خیابانی بیشتر صادر می شود. در این راه، گیمر از طریق میان پرده های مختلف، با شخصیت های دیگر ارتباط برقرار می کند و داستان پیش می رود. تمام میان پرده ها به صورت فول موشن ضبط شده اند و جلوه های بصری نیز در داخل موتور رندر شده اند. جدا از دستاورد فنی سازندگان در میان پرده ها، شخصی سازی تمام اتومبیل ها نیز به صورت سینمایی و لایواکشن صورت می گیرد و تجربه بصری بی نظیری پدید می آورد. علی رغم واقع گرایانگی بیش از حد میان پرده ها، ضعف های داستانی و طراحی مرحله سبب می شود که ارتباط چندانی با شخصیت های جانبی برقرار نکنید و حتی گیم پلی بازی نیز (حداقل در اوایل بازی) تحت تاثیر این مشکل قرار می گیرد. بازی برای ایجاد حس ارتباط با کاراکترهای جانبی، مجموعه ای از مسابقات و چالش های مختلف را در نظر گرفته که با عبور از آن ها، به مراحل حرفه ای تر دست پیدا می کنید.

اما مشکل اینجاست که این مراحل، چیزهایی از قبیل رسیدن به مقصدی خاص در زمان محدود یا دست یابی به امتیازی خاص به وسیله دریفت محدود می شود و در نهایت هیچ هدفی پشت مراحل بازی نیست. گیمر صرفا از نقطه ای به نقطه دیگر می رود، کات سین تماشا می کند، از چالش خواسته عبور می شود و این چرخه، دائما تکرار می شود. البته خوش بختانه بهره گیری از شخصیت های واقعی Magnus Walker، Akira Nakai، Risky Devil، Ken Block و Shinichi Morohoshi در روند داستان، جذابیت زیادی به مسابقات بخشیده و هیجان مراحل در اواخر بازی به اوج خود می رسد. این کاراکترها هم چنین در برخی از کات سین های بازی نیز حضور دارند و به برخی از پیروزی های گیمر واکنش نشان می دهند؛ واکنش های این شخصیت های جانبی، اگرچه بار منفی زیادی به بازی منتقل کرده اما جذابیت خاص خود را دارد. هوش مصنوعی نید فور اسپید، یکی از معدود المان های بازی است که به بدترین شکل ممکن از آب درآمده است. عملکرد گروهی که به کمک هوش مصنوعی گیمر را در مسابقات همراهی می کند، چیزی فراتر از ضعیف است و به هیچ وجه با اهداف بازی هم خوانی ندارد. از سوی دیگر، گوست گیمز ایده های جدیدی در نید فور اسپید پیاده کرده که لزوما همه آن ها چندان جذاب نیستند.

برای مثال ایده ایجاد چالش «Train Drift - دریفت یکسره» به صورت تئوری عالی به نظر می رسد. اما طراحی محیط و البته هوش مصنوعی ناکارآمد، به راحتی تمام تلاش های سازندگان را از بین برده است. در واقع توسعه دهندگان به دنبال آن بوده اند که گیمر را مجبور به همکاری با گروه خود کند اما نتیجه آن این است که در بهترین حالت، دائما به اعضای دیگر تیم برخورد کرده و یا به دلیل اشتباهات آنان شکست می خورید؛ به صورت خلاصه، اصلی ترین مشکل هوش مصنوعی آن است که توانایی تمیز دادن چالش های مختلف را از یک دیگر ندارد و صرفا در هر چالش به شکلی یکسان عمل می کند. سیاست الکترونیک آرتز در قبال نید فور اسپید و اجبار به آنلاین بودن همیشگی بازی، کمکی به ماجرا نکرده است و تجربه نید فور اسپید را ناخوشایندتر از پیش می کند. الکترونیک آرتز از تمام بازیکنان خواسته که به صورت همیشگی هنگام تجربه بازی به اینترنت متصل باشند و این خود دردسرساز است. هنگام ورود به جهان نید فور اسپید، به صورت اتفاقی در سروری خاص قرار خواهید گرفت که چند بازیکن دیگر را نیز شامل می شود؛ بازیکنانی که لزوما چندان خوش برخورد هم نیستند! در همین حال، گاهی ممکن است هنگام عبور از یکی از چالش های بخش تک نفره، ناگهان با یکی از این بازیکنان برخورد کنید و مرحله ای که قرار بود در مدتی کوتاه به پایان برسد، به تعقیب و گریزی خسته کننده با پلیس بدل می شود.

البته گیمر هر زمان که بخواهد می تواند از سرورهای متشکل از چند بازیکن دیگر جدا شود و کار را به تنهایی پیش ببرد اما در هر صورت نیاز به اتصال به اینترنت سر جای خود باقی می ماند. اما جنبه مثبت ماجرا اینجاست که سرورهای الکترونیک آرتز مثل همیشه به خوبی عمل می کنند و با مشکل چندانی در اتصال به سرورها پیدا نخواهید کرد. البته طبیعی است که اینترنت کشور ایران با مشکلات بیش تری نسبت به سایر نقاط جهان روبرو خواهد بود اما با این حال اتصال به سرورها با کمترین مشکل ممکن صورت می گیرد هرچند که وقت زیادی می طلبد.

گذشته از همه این ها، تجربه رقابت با سایر بازیکنان داخل محیط چندان لذت بخش نیست. گوست گیمز به صورت تمام و کمال حالت رقابت با بازیکنان دیگر به صورت سنتی را کنا گذاشته و باید برای هر مسابقه آنلاین، گیمرهای مختلف را به لابی بازی دعوت کنید. مسابقات تک به تک البته نیازی به ایجاد لابی ندارند و در همان داخل محیط، قابل انجام اند. با این حال برای ایجاد مسابقات چندنفره، مجبور به دعوت چندین بازیکن مختلف برای تکمیل تیم خود و تیم حریف خواهید بود. چنین عملکردی البته به شکل ساده تر در بازی DriveClub پلی استیشن ۴ نیز به چشم می خورد و موجب انتقاد بسیاری از گیمرها شد؛ اما حداقل در DriveClub گیمر می توانست به راحتی هرچه تمام تر وارد مسابقات شود و نیازی به چنین اعمال پیچیده ای نبود. فراموش نکنیم که سرعت بارگذاری نید فور اسپید نیز بسیار کم است و به راحتی هر گیمری را عاصی می کند.

محیط بازی کاملا جهان باز است و انصافا وسعت فوق العاده ای دارد. به لطف دستاوردهای فنی موتور فراست بایت ۳ در زمینه نورپردازی، با محیطی زیبا و چشم نواز طرف هستیم که چشم هر بیننده ای را به خود می دوزد. خیابان های بازی به زیبایی هرچه تمام تر با لامپ های نئون و تیرهای چراغ برق تزیین شده اند و افکت بازتاب نور روی قطرات باران، جلوه هایی کم نظیر پدید می آورد. اما مسئله اینجاست که محیط Ventura Bay هیچ شاخصه به یاد ماندنی و جذابی ندارد و با گذشت تنها چند ساعت از گیم پلی، لوکیشن های تکراری بازی جذابیت چندانی ندارند. البته سازندگان حتی قابلیت هایی مانند تغییر داینامیک نور با گذشت زمان و در شرایط های آب و هوایی مختلف را در بازی خود جای داده اند اما با این حال Ventura Bay به هیچ وجه به عنوان محیطی به یادماندنی برشمرده نمی شود.

بافت لوکیشن Ventura Bay بسیار ضعیف است و نمی تواند گیمرها را به خود جذب کند. بازی های ریسنسگ جهان باز دیگر مانند Bornout Paradise و یا The Crew و حتی نسخه های پیشین نید فور اسپید، معمولا بافت های مختلفی در خود جای داده اند و گیمر می تواند علاوه بر مناطق شهری، در لوکیشن هایی مانند کوهستان نیز به رقابت بپردازد. اما در Ventura Bay با محیطی یک دست و یک نواخت مواجه اید که به ندرت تفاوتی را در بخش های مختلف آن می توان مشاهده کرد.

اما گذشته از همه این ها، سیستم شخصی سازی و ساخت و ساز اتومبیل ها به زیبایی هرچه تمام تر از آب درآمده و دقیقا حس و حال نید فور اسپیدهای قدیمی را منتقل می کند. تقریبا تمام بخش های هر اتومبیل از گلگیر و رینگ ها گرفته تا سقف قابل شخصی سازی اند و هر یک، جلوه ای بی نظیر به ماشین تان می بخشند. تنوع قطعات در نظر گرفته شده برای هر اتومبیل واقعا بی نظیر است و می توانید میلیون ها اتومبیل مختلف با ویژگی های مختلف پدید آورید. هم چنین گزینه هایی برای اعمال تغییرات در هندلینگ اتومبیل ها نیز وجود دارد و می توانید با تعیین فاصله اتومبیل با زمین، فشار لاستیک ها و چیزهایی از این دست، عملکرد اتومبیل را در دو زمینه سرعت یا دریفت تقویت کنید.

رابط کاربری فراهم شده برای بخش شخصی سازی بسیار راحت است و به لطف رندر داخل بازی، تمامی تغییرات اعمال شده در کسری از ثانیه به نمایش در می آیند. اما شاید تنها ضعف بخش شخصی سازی را بتوان آن دانست که قطعات مختلف، هیچ تاثیر خاصی در هندلینگ اتومبیل ندارند و صرفا به صورتی فانتزی گونه به گیمر اجازه می دهد که اتومبیل را به شکل دلخواه اش در بیاورد. لازم به ذکر است که خرید قطعات مختلف برای اتومبیل، با استفاده از امتیازات تجربه کسب شده میسر است و باید وقت زیادی به گیم پلی اختصاص دهید تا جواز شخصی سازی بیش تر و دقیق تر را دریافت کنید.

جمع بندی

نسخه ریبوت نید فور اسپید بدون شک پیشرفت های زیادی نسبت به چند نسخه اخیر داشته است و گوست گیمز آینده روشنی در بازسازی این فرنچایز بی نظیر دارد. اما بزرگ ترین و فاحش ترین مشکل نید فور اسپید آن است که نمی تواند گیمر را درگیر خود کند و پس از به پایان رساندن بخش کمپین یا داستانی بازی، دیگر رغبتی به ادامه بازی ندارید. بازی های ریسینگ معمولا باید با بخش آنلاین درگیرکننده و ویژگی های بی نظیر خود، گیمرها را صدها ساعت پای خود نگه دارند اما نید فور اسپید دقیقا با عدم وجود چنین قابلیت هایی مواجه است و بعد از گذشت ۱۰ الی ۱۲ ساعت، نید فور اسپید نیز در ذهن مخاطب به تاریخ می پیوندد.

گیم پلی قابل قبول و گرافیک ستودنی، دلایلی منطقی برای خرید نید فور اسپید به شمار می روند اما به احتمال زیاد تنها برای چند ساعت در بازی غرق می شوید و بعد از آن، کنارش می گذارید. با این همه، تجربه حاصل شده از نید فور اسپید جدید، تا حد زیادی به خود طرفداران نیز بستگی دارد. طرفداران دوآتشه نید فور اسپید بدون شک از این نسخه هم لذت خواهند برد و بی صبرانه منتظر نسخه بعدی خواهند نشست. اما سایر بازیکنان با عدم تجربه آخرین عنوان گوست گیمز، چندان ضرر نخواهند کرد و احتمالا گزینه های بهتری در این بازه زمانی شلوغ در اختیار دارند.

منبع: دیجیاتو