مغز خاطرات ترسناک را کجا ذخیره می‌کند؟
دانشمندان توانسته‌اند ناحیه‌ای از مغز را شناسایی کنند که تجربیات مربوط به ترس را ثبت می‌کند که به ما امکان می‌دهد بین تهدید و ایمنی در زندگی روزمره تمایز قائل شویم.
به گزارش جماران؛ آزمایشگاه دکتر استیون سیگلبام در مؤسسه زاکرمن دانشگاه کلمبیا برای تعیین این که خاطرات مربوط به ترس از کجا در مغز منشا می‌گیرند، از یک تکنیک قدرتمند برای انجام یک سری آزمایش بر روی موش‌ها استفاده کرد.
باشگاه خبرنگاران جوان نوشت؛ در طول این مطالعه، دانشمندان هیپوکامپ، ناحیه‌ای از مغز که نقش مهمی در حافظه انسان و موش دارد، بررسی کردند. آن ها به ویژه بر روی ناحیه CA2 که برای حافظه اجتماعی مهم است، توانایی به خاطر سپردن افراد دیگر و منطقه CA1 که برای به خاطر سپردن مکان‌ها مهم است، تمرکز کردند.
این تیم برای اولین بار کشف کرد که CA1 و CA2 به ترتیب مکان‌ها و افراد مرتبط با یک تجربه تهدید آمیز را رمزگذاری می‌کنند.
نتایج نشان می‌دهد که فراتر از شناخت افراد، ناحیه CA2 به ثبت جنبه‌های پیچیده تری از حافظه اجتماعی کمک می‌کند: در این مورد، این که آیا فرد دیگری ایمن است یا خطرناک.
پگاه کسرایان، دکترای تخصصی، پژوهشگر فوق دکتری در آزمایشگاه سیگلبام و نویسنده ارشد این مقاله گفت: برای همه گونه‌هایی که در محافل اجتماعی زندگی می‌کنند، از جمله موش‌ها و انسان‌ها، داشتن خاطرات اجتماعی که به آن ها کمک می‌کند از تجربیات آینده اجتناب کنند، ضروری است. مطالعه جدید با دیگرانی که ممکن است مضر باشند و در عین حال باز بودن ما را نسبت به افرادی که ممکن است مفید باشند، حفظ کنیم، خاطرات ترسناک برای بقا مهم هستند و به ما کمک می‌کنند.
دکتر کسرایان و همکارانش برای بررسی این که از کجا خاطرات اجتماعی ترسناک در مغز منشا می‌گیرند، به موش‌ها این امکان را دادند که در جایی بدوند، با موش دیگری که برایشان ناشناخته است ملاقات کنند و یک شوک خفیف به پا دریافت کنند (مثل شوک الکتریکی ساکن که ممکن است مردم تجربه کنند. پس از راه رفتن روی فرش و دست زدن به یک در). دویدن در جهت مخالف برای ملاقات با غریبه دیگری بی خطر بود.
موش‌ها به سرعت یاد گرفتند که از غریبه‌ها و مکان‌های مرتبط با تروما دوری کنند و این خاطرات حداقل ۲۴ ساعت باقی ماند.
برای تعیین محل ذخیره این خاطرات در هیپوکامپ، تیم موش‌ها را اصلاح ژنتیکی کردند تا آن ها را قادر به سرکوب انتخابی مناطق CA1 یا CA2 کند. با کمال تعجب، خاموش کردن هر منطقه اثرات بسیار متفاوتی داشت.
وقتی دانشمندان CA1 را ساکت کردند، موش‌ها دیگر نمی‌توانستند به یاد بیاورند که کجا شوکه شده‌اند، اما هنوز به یاد می‌آوردند که کدام غریبه با تهدید مرتبط است. هنگامی که آن ها CA2 را ساکت کردند، موش‌ها به یاد مکانی افتادند که در آن شوکه شده بودند، اما به طور تصادفی از غریبه‌هایی که ملاقات کردند ترسیدند.
این یافته‌های جدید نشان می‌دهد که ناحیه CA2 به موش‌ها کمک می‌کند تا به یاد بیاورند که آیا برخورد قبلی با دیگران تهدیدکننده یا بی‌خطر بوده است. این یافته‌ها همچنین با تحقیقات قبلی در مورد نحوه قرار دادن سلول‌ها که مکان‌ها را رمزگذاری می‌کنند، CA1 مطابقت دارد.
تحقیقات قبلی CA2 را در چندین بیماری عصبی روانی مانند اسکیزوفرنی و اوتیسم دخیل دانسته است. بر اساس مطالعه جدید، تحقیقات بیشتر در مورد CA2 ممکن است به درک بهتر اضطراب اجتماعی، اختلال استرس پس از سانحه و سایر شرایطی که ممکن است منجر به کناره گیری اجتماعی شود، کمک کند.
جزئیات این یافته‌ها در ۱۵ اکتبر در مجله Nature Neuroscience منتشر شد.
دیدگاه تان را بنویسید