گجتی که چشم نابینایان می‌شود

به نقل از نیو اطلس، گجت AiSee که طی پنج سال گذشته توسط تیمی از دانشمندان دانشگاه ملی سنگاپور توسعه یافته است، به نظر می‌رسد مجموعه‌ای از گوشی‌های رسانای استخوانی معمولی است که توسط نواری که در پشت گردن کاربر می‌چرخد، به یکدیگر متصل شده‌اند.

هدف این فناوری این است که به کاربران احساس خودآگاهی بیشتری دهد، همانطور که در صورت استفاده از چیزی قابل توجه‌تر مانند «عینک‌های هوشمند» دیده می‌شود.

یکی از این هدفون‌ها دارای یک دوربین ۱۳ مگاپیکسلی رو به جلو است که میدان دید کاربر را پوشش می‌دهد، در حالی که دیگری یک رابط لمسی روی سطح بیرونی خود دارد. همچنین یک ریزپردازنده و یک باتری لیتیومی در پشت دستگاه قرار دارد که به صورت بی‌سیم به اینترنت متصل است.

هنگامی که کاربر یک چیز را برمی‌دارد، مثلا زمانی که در حال خرید مواد غذایی است، این دستگاه با دوربین داخلی خود از آن چیز عکس می‌گیرد و آن تصویر در لحظه از طریق الگوریتم‌های هوش مصنوعی مبتنی بر ابر پردازش می‌شود که داده‌هایی مانند شکل، اندازه و رنگ را به همراه هر متن چاپ شده احتمالی روی برچسب‌های آن تجزیه و تحلیل می‌کند.

سپس اگر مطابقت با یک شیء شناخته شده پیدا شود، از طریق صدا در هدفون به کاربر گفته می‌شود که چیزی که در دست گرفته چیست. اگر کاربر به اطلاعات بیشتری نیاز داشته باشد، کافی است تا به صورت شفاهی از هوش مصنوعی بپرسد و هوش مصنوعی احتمالا پاسخ را می‌داند و به کاربر ارائه می‌دهد.

نکته مهم این است که AiSee نیازی به اتصال به تلفن هوشمند یا هر دستگاه دیگری ندارد و همه چیز را بسیار ساده برگزار می‌کند. علاوه بر این، از آنجایی که هدفون‌های رسانای استخوانی در واقع گوش‌های کاربر را نمی‌پوشانند، کاربران همچنان می‌توانند صداهای دنیای اطراف خود را بشنوند.

دانشمندان اکنون در حال کار بر روی مقرون ‌به ‌صرفه‌تر کردن و ارگونومیک‌تر کردن این فناوری هستند. ضمن اینکه امیدوارند سرعت پردازش آن را افزایش دهند و الگوریتم‌های تشخیص اشیا را بهبود بخشند.

پروفسور سورانگا نانایاکارا دانشمند سرپرست این مطالعه می‌گوید: در حال حاضر، افراد کم‌بینا در سنگاپور به فناوری هوش مصنوعی کمکی با این سطح از پیچیدگی دسترسی ندارند. بنابراین ما معتقدیم که AiSee این پتانسیل را دارد که افراد کم‌بینا را برای انجام مستقل وظایفی که در حال حاضر نیاز به کمک دارند، توانمند کند.