یک سیاره بیگانه در لبه منظومه شمسی پنهان شده؟!

وجود سیاره بیگانه در اطراف مرزهای منظومه شمسی و ابر اورت

فاصله ابر اورت از خورشید

هرچند دانشمندان بعدها متوجه شدند این سیاره کوتوله بسیار کوچکتر از آن است که بخواهد تاثیر گرانشی روی مدار نپتون بگذارد. طبیعتا چنین چیزی برای سیاره اورانوس نیز صدق نمی‌کرد. امروزه دانشمندان تا حد زیادی نظریه سیاره ایکس را بی‌اعتبار قلمداد می‌کنند. هرچند این موضوع باعث نشده که کسی به‌دنبال سیاره‌های دیگر در مرزهای منظومه شمسی نباشد.

اخیرا نیز مقاله جدیدی منتشر شده است که به احتمال وجود یک سیاره بیگانه در بیرون مرزهای منظومه شمسی می‌پردازد. در واقع Lowell باید کمی دورتر به‌دنبال سیاره مورد نظر خود می‌گشت. مقاله جدید نتیجه تلاش‌های یک تیم بین‌المللی است که شرایط ناپایدار روزهای ابتدایی شکل‌گیری منظومه شمسی را شبیه‌سازی کرده‌ است.

آنها به‌این نتیجه رسیدند که احتمال دارد یک یا چند جرم آسمانی در ابعاد سیاره در ابر اورت وجود داشته باشد. این ابر متشکل از اجرام یخی است و از فاصله چند صد میلیارد کیلومتری خورشید تا چند ترلیون کیلومتری از آن را در بر می‌گیرد. تقریبا ۴.۵ میلیارد سال پیش منظومه شمسی در حال شکل‌گیری بود و شرایط فوق‌العاده ناپایداری داشت.

گرد و غبار پیش‌سیاره‌ای در حال خنک شدن بود و گرانش نیز گرد و غبار باقیمانده را به‌صورت توپ‌های کیهانی به اطراف پرتاب می‌کرد. پژوهشگران بر این باورند که شاید اجرامی در ابعاد سیاره آنچنان به بیرون پرتاب شده‌اند که دیگر حتی اسیر گرانش خورشید نیستند. اخترشناسان اینگونه ستاره‌های بیگانه را در دیگر منظومه های شمسی بررسی کرده‌اند.

تقریبا ۰.۵ درصد احتمال دارد یکی از این سیاره های بیگانه درون منظومه شمسی ما شکل گرفته باشند: اما به تدریج از گرانش خورشید خارج شده و اکنون در ابر اورت حضور دارند. هرچند یک احتمال دیگر نیز وجود دارد. شاید خورشید توانسته است یک سیاره‌ بیگانه مشابه نپتون را از منظومه شمسی دیگری تسخیر کند و به ابر اورت بکشاند. احتمال چنین موضوعی ۷ درصد است.

با همه اینها اخترشناسان بیشتر گمان می‌کنند که ابر اورت مملو از اجرام یخی کوچک باشد و نمی‌توان در آن یک سیاره نسبتا بزرگ را پیدا کرد. با توجه به ابعاد و فاصله‌ای که ابر اورت از زمین دارد، بعید به‌نظر می‌رسد که دانشمندان بتوانند اطلاعات قطعی در مورد وجود یک سیاره بیگانه به‌دست آورند.