یک کهکشان در کیهان نسبتا اولیه به نام 3C 297 به طور اسرارآمیزی کاملا تنها است، در حالی که محیط اطراف آن نشان می‌دهد باید بخشی از خوشه‌ای متشکل از دست‌کم ۱۰۰ کهکشان باشد که برخی از آنها باید اندازه‌ای مشابه کهکشان راه شیری ما داشته باشند.
جی پلاس، به نقل از ساینس آلرت، تنها بودن کهکشان 3C 297 نشان می‌دهد که باید اتفاقی برای همه کهکشان‌های دیگر رخ داده باشد.
دانشمندان می‌گویند که به نظر می‌رسد ۹.۲ میلیارد سال قبل این کهکشان تمام دوستانش را خورده باشد.
والنتینا میساگلیا (Valentina Missaglia)، ستاره‌شناس از دانشگاه تورینو در ایتالیا می‌گوید: به نظر می‌رسد که ما یک خوشه کهکشانی داریم که تقریبا همه کهکشان‌هایش را از دست داده است. ما انتظار داشتیم دست‌کم ۱۲ کهکشان به اندازه کهکشان راه شیری ببینیم، اما فقط یک کهکشان می‌بینیم.
داده‌های مربوط به محیط اطراف 3C 297 از رصدخانه پرتو ایکس چاندرا به دست آمده است که تابش پرانرژی از منابع قدرتمند در سراسر کیهان را مطالعه می‌کند. این کهکشان خود منبع این تابش و میزبان یک اختروش است. اختروش یک هسته کهکشانی فعال است که حاوی یک سیاهچاله بسیار پرجرم بوده که مواد را با سرعت زیادی می‌بلعد.
اختروش‌ها به طور معمول پرتوهای پلاسمایی از نواحی قطبی ابرسیاهچاله هسته خود ساطع می‌کنند و فواره‌هایی از ماده را با سرعتی نزدیک به سرعت نور، به فضا می‌فرستند. این مواد از آنچه در اطراف افق رویداد سیاهچاله می‌چرخند، ایجاد می‌شوند.
3C 297 چنین جت‌هایی از انرژی ساطع می‌کند. داده‌های چاندرا و آرایه بسیار بزرگ، نشانه‌های متعددی را دریافت کردند که نشان می‌دهد این جت‌ها درون یک محیط بین‌کهکشانی مرتبط با یک خوشه کهکشانی سفر می‌کنند.
یکی از جت‌ها به گونه‌ای خم شده است که نشان می‌دهد در حال تعامل با گاز در یک میان‌خوشه کهکشانی (Intracluster medium) است. جت دیگر یک منبع پرتو ایکس در فاصله ۱۴۰ هزار سال نوری از کهکشان ایجاد کرده است که نشان می‌دهد به گاز برخورد کرده و باعث گرم شدن آن و انتشار اشعه ایکس شده است. علاوه بر این، داده‌های چاندرا نشان می‌دهد که مقادیر زیادی گاز داغ در فضای اطراف 3C 297 وجود دارد.
هر سه مشخصه در کنار هم نشان می‌دهند که کهکشان‌های دیگری باید از نظر گرانشی با 3C 297 به عنوان یک میان خوشه کهکشانی تعامل داشته باشند.
در واقع، به نظر می‌رسد کهکشان‌های دیگری در همان بخش از آسمان باید وجود داشته باشند. بنابراین میساگلیا و همکارانش برای درک بهتر فضای اطراف 3C 297 به داده‌های رصدخانه نوری و فروسرخ جمنای (Gemini) در هاوایی روی آوردند.
این داده‌ها نشان داد که ۱۹ کهکشان، تنها در دو بُعد به 3C 297 نزدیک هستند. فاصله آنها از ما بسیار متفاوت از فاصله 3C 297 از ما است و به یک منطقه از فضا تعلق ندارند. بنابراین کهکشان عجیب و غریب 3C 297 در واقع کاملا تنها است.
این سرنخ‌ها نشان می‌دهند که کهکشان 3C 297 نتیجه ادغام خوشه‌های کهکشانی غول‌پیکر است که با عنوان «گروه فسیلی» شناخته می‌شوند.
خوان مادرید (Juan Madrid)، ستاره‌شناس دانشگاه تگزاس، توضیح می‌دهد: ما فکر می‌کنیم کشش گرانشی یک کهکشان بزرگ همراه با فعل و انفعالات بین کهکشان‌ها بسیار قوی بوده و آنها با کهکشان بزرگ ادغام شده‌اند و مقاومت کارساز نبوده است.
3C 297 اولین گروه فسیلی است که ستاره‌شناسان تاکنون شناسایی کرده‌اند، این بدان معناست که چنین ادغام‌هایی ممکن است خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد، در طول عمر کیهان رخ داده باشند و ممکن است لازم باشد در چگونگی ادغام کامل خوشه‌های کهکشانی تجدیدنظر کنیم.
این تحقیق در مجله Astrophysical منتشر شده است.
