نتایج یک مطالعه جدید یک معمای دیرینه را حل می کند: چرا ابتلا به زونا خطر سکته را افزایش می دهد؟
جی پلاس، به نقل از مدیکال نیوز، به نظر می‌رسد که اگزوزوم های کوچک مکانیزم پشت این ارتباط هستند. آنها حاوی پروتئین‌های دخیل در لخته شدن و فعال شدن پلاکت‌ها هستند که به نوبه خود می‌تواند منجر به سکته شود.
افزایش خطر سکته مغزی در افراد می‌تواند تا ۱ سال پس از بهبودی از زونا ادامه یابد.
زونا و افزایش خطر سکته مغزی در افراد بالای ۵۰ سال با واکسیناسیون زونا به راحتی قابل پیشگیری است.
هنگامی که یک فرد در دوران کودکی مبتلا به آبله مرغان می‌شود، ویروس عامل آن موسوم به «واریسلا زوستر» (VZV) در بدن باقی می‌ماند.
برای یک نفر از هر سه نفر، ویروس در مراحل بعدی زندگی به صورت زونا دوباره فعال می‌شود. نام دیگر زونا هرپس زوستر است، زیرا VZV نوعی ویروس هرپس است.
زونا ممکن است به صورت بثورات یا تاول در یک طرف صورت ظاهر شود، یا معمولاً به صورت نواری کشیده در اطراف سمت چپ یا راست بدن آشکار می‌شود.
در حالی که برخی خارش خفیف یا سوزن سوزن شدن ناشی از زونا را تجربه می‌کنند، برای برخی دیگر، درد می‌تواند آزاردهنده باشد.
مطالعات قبلی نشان داده است که افزایش خطر سکته مغزی تا ۱ سال پس از علائم زونا که معمولاً چند هفته طول می‌کشد، ادامه دارد. مطالعه حاضر نشان می‌دهد که چگونه این افزایش خطر رخ می‌دهد.
دکتر «اندرو بوباک»، محقق ارشد از دانشگاه کلرادو، می‌گوید: «ما اکنون باید کمی متفاوت به بیماری‌های عفونی فکر کنیم چراکه بعد از بهبودی از عفونت، بیماری هنوز تمام نشده است. اگزوزوم‌های پایدار ممکن است همچنان پاتولوژی‌هایی را ایجاد کنند که تصور می‌شود با محل عفونت اصلی نامرتبط هستند.»
مؤسسه ملی سرطان اگزوزوم را به عنوان "ساختار کوچک کیسه مانندی که در داخل یک سلول تشکیل می‌شود و حاوی برخی از پروتئین‌های سلول، DNA و RNA است" تعریف می‌کند.
سلول‌ها اگزوزوم‌ها را در جریان خون و سایر مایعات بدن آزاد می‌کنند و به آنها اجازه می‌دهند به نقاط دیگر بدن بروند. آنها به ارتباط درون سلولی کمک می‌کنند زیرا محتویات خود را از یک سلول به سلول دیگر منتقل می‌کنند.
در مطالعه کنونی، محققان پروتئین‌های پروترومبوتیک - ترومبوز لخته‌کننده خون - و پروتئین‌های التهابی را شناسایی کردند که از طریق اگزوزوم حرکت می‌کنند. آنها با ایجاد لخته خون موجب سکته مغزی می‌شوند.
