محققان دانشگاه استنفورد یک مولکول مصنوعی جدید ساخته‌اند که یک عامل هدف‌گیرنده تومور را با مولکول دیگری ترکیب کرده و با فعال سازی سیستم ایمنی باعث نابودی تومورهای سرطانی می‌شود.
جی پلاس، به نقل از مدیکال اکسپرس، فعال کردن سیستم ایمنی در محل تومور می‌تواند سلول‌های ایمنی را برای تخریب سلول‌های تومور جذب و تحریک کند. یک استراتژی شامل تزریق مولکول‌های محرک سیستم ایمنی به طور مستقیم به تومور است، اما این روش می‌تواند برای سرطان‌هایی که به راحتی در دسترس نیستند چالش برانگیز باشد.
اکنون، محققان دانشگاه استنفورد یک مولکول مصنوعی جدید ساخته‌اند که یک عامل هدف‌گیرنده تومور را با مولکول دیگری ترکیب می‌کند که باعث فعال شدن سیستم ایمنی می‌شود. این ایمونوتراپی هدفمند تومور را می‌توان به صورت داخل وریدی انجام داد و راه خود را به یک یا چند محل تومور در بدن باز می‌کند، جایی که سلول‌های ایمنی را برای مبارزه با سرطان به خدمت می‌گیرد.
سه دوز از این ایمونوتراپی جدید بقای شش موش از ۹ موش آزمایشگاهی مبتلا به سرطان سینه منفی سه گانه تهاجمی را طولانی کرد. از این شش نفر، سه نفر در طول مدت مطالعه چند ماهه از سرطان خود درمان شدند. یک دوز واحد از این مولکول باعث رگرسیون کامل تومور در پنج موش از ۱۰ موش شد. مولکول مصنوعی نتایج مشابهی را در مدل موشی سرطان پانکراس نشان داد.
جنیفر کوکران، دکترای مهندسی زیستی، گفت: ما اساسا برخی از حیوانات را تنها با چند تزریق درمان کردیم. بسیار شگفت‌انگیز بود. وقتی به درون تومورها نگاه کردیم، دیدیم که آن‌ها از یک ریزمحیط بسیار سرکوب‌کننده سیستم ایمنی به محیطی پر از سلول‌های B و T فعال شده‌اند، مشابه آنچه وقتی مولکول محرک سیستم ایمنی مستقیما به تومور تزریق می‌شود اتفاق می‌افتد. بنابراین. ما در حال دستیابی به نتایج تزریق داخل توموری هستیم، اما با زایمان IV.
این درمان بر اساس یک مطالعه قبلی که توسط Levy و Sagiv-Barfi انجام شده بود، ساخته شده است که در آن یک عامل فعال کننده سیستم ایمنی مشابه و یک عامل دیگر به طور مستقیم به محل تومور تزریق شده است. آن مطالعه نشان داد که این ترکیب می‌تواند تومورها را در موش‌ها و همچنین متاستاز‌های دور از بین ببرد. همچنین مانع از توسعه تومورها در موش‌هایی شد که با مهندسی ژنتیکی برای ایجاد تومورهای پستانی خود به خودی ساخته شده بودند. این یافته یک کارآزمایی بالینی در حال انجام را بر روی افراد مبتلا به لنفوم غیر هوچکین آغاز کرد.
لوی می‌گوید: «نتیجه شگفت‌انگیز تحقیق جدید این بود که مجسمه‌سازی ریزمحیط تومور توسط این مولکول تزریقی داخل وریدی با آنچه با تزریق عوامل محرک سیستم ایمنی به طور مستقیم به تومور به دست می‌آمد، یکسان بود. این یک مزیت بزرگ است، زیرا دیگر نیازی به داشتن یک محل تومور قابل تزریق آسان یا ایمن نیست.
تحقیقات بیشتری برای تعیین اینکه آیا و چه زمانی این مولکول به نام PIP-CpG برای آزمایش روی انسان آماده خواهد شد، مورد نیاز است، اما از آنجایی که بخش هدف‌گیری تومور مولکول - PIP - پروتئین‌های خاصی به نام اینتگرین را می‌شناسد که در سطوح بالایی در سطح بسیاری از انواع سلول‌های سرطانی یافت می‌شوند، این تحقیق احتمال درمان غیرمجاز را در آینده برای بیماران مبتلا به سرطان نشان می‌دهد.
میلر می‌گوید: PIP یک عامل هدف‌گیری تومور همه کاره است، زیرا می‌تواند در انواع مختلفی از تومورها موضعی بگیرد. همچنین همین مولکول از نظر بیولوژیکی در موش‌ها، نخستی‌های غیرانسانی و انسان‌ها فعال است.
برای جستجو و اتصال به اینتگرین‌ها در سطح سلول‌های سرطانی، جفت شدن این مولکول‌ها با کاوشگر‌هایی که می‌توانند از طریق تصویربرداری مادون قرمز نزدیک یا توموگرافی گسیل پوزیترون قابل مشاهده باشند، به محققان اجازه می‌دهد تا محل سرطان‌های سخت‌توان را در بدن ردیابی کنند. در کار دیگر در آزمایشگاه کوکران، محققان با همکاری مرکز دانش شیمی دارویی استانفورد ChEM-H، ترکیباتی تولید کردند که سلول‌های سرطانی را جستجو می‌کنند و محموله‌ای از سموم شیمی‌درمانی را به تومور می‌رسانند.
کوکران گفت: این مولکول‌های هدف گیری اینتگرین مانند موشک‌های هدایت شونده عمل می‌کنند. آن‌ها می‌توانند دارو‌های سمی یا عوامل تصویربرداری را ارائه دهند. اکنون ما از آن‌ها برای ارسال سیگنالی استفاده می‌کنیم که سلول‌های ایمنی را برای مبارزه با تومور تحریک می‌کند. این سیگنال، CpG، الگوی DNA رایج در باکتری‌ها و ویروس‌ها را تقلید می‌کند، اما به ندرت در مهره داران یافت می‌شود.
انواع خاصی از تومورها، از جمله برخی سرطان‌های سینه، از مسیر‌های تنظیمی طبیعی برای کاهش فعالیت سلول‌های ایمنی کشنده سرطان که به تومور نفوذ کرده‌اند، استفاده و از نظر ایمنی آن‌ها را «سرد» می‌کنند. میلر و ساگیو-بارفی دریافتند درمان PIP-CpG آن تومورهای سرطان سینه را در موش‌ها به تومورهای «گرم» مملو از سلول‌های T و B فعال تبدیل می‌کند. این درمان همچنین شیوع نوع دیگری از سلول‌های سرکوب کننده سیستم ایمنی به نام سلول‌های سرکوبگر مشتق از میلوئید را در تومور کاهش داد.
محققان همچنین نشان دادند که این درمان می‌تواند تومورهای متعدد را در یک حیوان نیز هدف قرار دهد.
کوکران گفت: پس از بیش از ۱۰ سال کار روی PIP، تجربه این همگرایی تخصص از آزمایشگاه‌های اطراف استنفورد که به ما امکان داد یک استراتژی جدید درمان سرطان بسیار امیدوارکننده را توسعه دهیم، ارزشمند است.
محققان اکنون در حال مطالعه درمان انواع دیگر سرطان و در ترکیب با سایر روش‌های ایمنی هستند.
