درمان بیماری صرع با کمک اثر برجسته پیانیست مشهور جهان

جی پلاس، به نقل از مدیکال اکسپرس، بر اساس تحقیقات جدیدی که امروز در هفتمین کنگره آکادمی عصب شناسی اروپا (EAN) ارائه شد، اثبات شده است که موسیقی موتزارت اثر ضد صرع بر روی مغز دارد و ممکن است یک درمان احتمالی برای جلوگیری از صرع باشد. محققان بر این باورند که خصوصیات صوتی (فیزیکی) موجود در موسیقی عامل این اثر است.

گوش دادن به آهنگ مشهور آهنگساز قرن ۱۸،  Two Pianos K۴۴۸ منجر به کاهش ۳۲ درصدی تخلیه‌های صرع (EDs) شد. این‌ها امواج الکتریکی مغزی هستند که با صرع مرتبط هستند و می‌توانند باعث تشنج یا انفجار فعالیت الکتریکی شوند که به طور موقت بر عملکرد مغز تاثیر می‌گذارد.

تیمی به سرپرستی پروفسور ایوان رکتور از مرکز صرع در بیمارستان St. Anne و دانشگاه CEITEC Masaryk برنو در جمهوری چک، تاثیرات گوش دادن به سونات موتزارت برای دو پیانو K۴۴۸ را با سمفونی شماره ۹۴ هایدن مقایسه کردند. نتیجه توسط الکترود‌های مغزی که قبل از عمل در مغز بیماران صرع کاشته شده بود، اندازه گیری شد.

به گفته پروفسور رکتور در کمال تعجب بین تاثیرات گوش دادن به K۴۴۸ موتزارت و شماره ۹۴ هایدن تفاوت‌های چشمگیری وجود داشت. گوش دادن به موتزارت منجر به کاهش ۳۲ درصدی ED شد، این در  حالی است که گوش دادن به شماره ۹۴ هایدن افزایش ۴۵ درصدی داشت.

پروفسور رکتور گفت: در قسمت دوم مطالعه خود ما در تلاشیم که اثر آهنگ موتزارت را در صرع توضیح دهیم. این مطالعه نشان داد که زنان و مردان واکنش متفاوتی به دو قطعه موسیقی نشان می‌دهند. گوش دادن به موسیقی هایدن منجر به سرکوب ترشحات صرع فقط در زنان می‌شود. در مردان افزایش ترشحات صرع وجود داشت. ویژگی‌های صوتی، مانند ریتم، پویایی و لحن نشان داد که این ویژگی‌ها تاثیر متفاوتی بر زنان و مردان دارد.

او ادامه داد: ما معتقدیم که ویژگی‌های صوتی فیزیکی موسیقی موتزارت بر نوسانات مغز یا امواج مغزی که مسئول کاهش ED‌ها هستند، تاثیر می‌گذارد.

محققان پیش از این بر این فرض بودند که اثر موتزارت در صرع با تاثیرات عاطفی موسیقی ارتباط دارد، زیرا دوپامین (انتقال دهنده‌های عصبی اصلی سیستم پاداش مغز) هنگام گوش دادن به موسیقی آزاد می‌شود. هنوز هیچ اثبات مستقیمی از مکانیسم وجود ندارد.

رکتور گفت: ما دریافتیم که کاهش ED در لوب گیجگاهی جانبی بیشتر است یعنی بخشی از مغز که در ترجمه سیگنال‌های صوتی شرکت می‌کند، نه در ناحیه لیمبیک مزیوتوتورمورال که نقش مهمی در واکنش احساسی به موسیقی دارد.

پروفسور رکتور توضیح داد: اثرات گوش دادن به موسیقی بر صرع را نمی‌توان با تاثیر دوپامین ترشح شده توسط سیستم پاداش توضیح داد. بیماران ما متخصص موسیقی نبودند و گفتند از نظر عاطفی نسبت به این دو قطعه موسیقی بی‌تفاوت هستند؛ بنابراین هیچ دلیلی وجود ندارد که باور کنیم K۴۴۸ لذت بیشتری نسبت به شماره ۹۴ برانگیخته است.

کارشناسان بر این باورند که یافته‌های این مطالعه می‌تواند زمینه ساز توسعه موسیقی درمانی فردی برای پیشگیری و کنترل حملات صرع در آینده باشد و مستلزم تحقیقات بیشتر در مورد تاثیرات موسیقی بر روی مغز هستند. صرع ۶ میلیون نفر در اروپا را مبتلا کرده است و ۱۵ میلیون اروپایی در یک دوره از زندگی خود یک حمله دارند.

پروفسور رکتور نتیجه گیری کرد: بر اساس تحقیقات انجام شده ما پیشنهاد می‌کنیم که استفاده از قطعات موسیقی با خواص صوتی کاملا مشخص به عنوان یک روش غیر تهاجمی برای کاهش فعالیت صرع در بیماران مبتلا به صرع مطالعه شود.