محققان به تازگی با ساخت انگشت نرم رباتیک توانسته‌اند در آن توانایی درک و احساس ایجاد کنند که به طور مستقل هم بتواند عمل کند.
به گزارش سرویس علم و فناوری جی‌پلاس، ساخت ربات‌های نرم به سرعت در حال گسترش است و با قابلیت‌هایی که دارند، به خوبی توانسته‌اند جای ربات‌های انعطاف‌ناپذیر و ناایمن قدیمی را پر کنند. اما ساخت یک ربات نرم به ویژه زمانی که بحث لامسه به میان می‌آید، با چالش‌هایی همراه است.
اما گروهی از محققان دانشگاه کالیفرنیا سان‌دیگو و برخی دیگر از دانشمندان دنیا به تازگی نوعی انگشت نرم رباتیک ساخته‌اند که با وجود قابلیت خود ادراکی که دارد، این شرایط را تا حد زیادی بهبود می‌بخشد. آنها در انتهای کار و تولید ربات نرم، حس موقعیتی را که در ربات‌های انعطاف‌ناپذیر عملیاتی شده، در آنها ایجاد کردند.
از آنجایی که بدنه ربات‌های قدیمی غیرقابل انعطاف است، تعیین موقعیت آنها نسبتا کار ساده‌ای است و برای این کار تنها باید زاویه هر مفصل را اندازه‌گیری کنید. اما به دلیل انعطاف‌پذیری ذاتی ربات‌های نرم، این اندازه‌گیری را برای آنها به راحتی نمی‌توان انجام داد. محققان برای حل این مشکل در ربات‌های نرم از یک شبکه عصبی و یادگیری ماشینی به منظور تعیین ارتباط بین این مطالعات از طریق سیستم ثبت حرکت و حسگرهای منقبض‌کننده کار شده در انگشت نرم رباتیک استفاده می‌کنند.
این حسگرهای منقبض‌کننده در نقطه‌ای به طور جداگانه قرار گرفته‌اند که به طور معمول برنامه‌ریزی آنها از طریق یک برنامه‌ریزی صریح کار دشواری است. اما با استفاده از این شبکه عصبی، این سیستم قادر است مطاعات پیرامون این حسگرها را با آنچه در سیستم ثبت حرکت مشاهده می‌کند، تطبیق دهد.
این نتایج در ربات نرم، حس محدود شده‌ای از درک اعصاب خودپذیر را ایجاد می‌کند که همان حس موجود در انسان‌ها و دیگر حیوانات است که به درک موقعیت بدن کمک می‌کند. به عنوان مثال، درک عصب خودپذیر در واقع احساسی است که شما می‌توانید به واسطه آن با چشمان بسته راه بروید.
بعد از تمرین‌های صورت‌گرفته، ثبت حرکت را می توان از این سیستم جدا کرد و انگشت رباتیک به طور مستقل می‌تواند مانند زمانی که نیرویی خارجی به آن اعمال می‌شود، موقعیت خود را تثبیت کند. این گام بزرگی رو به جلوست که می‌توان توانایی درک و احساس را در دنیای واقعی به ربات‌های نرم بخشید.
