دراین مطلب آمده است: در دنیای پیشرفته امروز نمی توان نقش قلم و نویسندگان را نادیده گرفت اما این نقش به دلیل حمایت نشدن به یکی از مهم ترین مشکلات پیش روی نویسندگان تبدیل شده است به گونه ای که بسیاری با وجود استعداد و توانمندی هایشان برای معیشت به دنبال کارهای دیگری رفته اند! در این میان جای خالی نمایش نامه نویسان بیشتر از دیگر نویسندگان محسوس و مشهود است در حالی که نویسندگانی مطرح در استان که سال ها دست به قلم بوده و حتی توانسته اند با قرار گرفتن در کانون نویسندگان کشور نام و آوازه ای داشته باشند، از آن ها و قلمشان فقط آوازه ای به یادگار مانده است و کمتر قلم به دست می شوند. البته برای حضور دوباره آن ها وعده های متعددی به منظور توسعه هنر نویسندگی و تامین معیشت نویسندگان بومی مطرح شد اما گلایه های نویسندگان استان نشان می دهد این وعده ها نه تنها عملی نشده بلکه حتی به گوش متولیان امر نیز نرسیده است.
تحول شهرستان ها با حمایت از نویسندگان
یکی از نویسندگان پیش‌کسوت می گوید: هنر در توسعه جوامع و ایجاد فرهنگ اجتماعی نقش بسیار مهمی ایفا می کند اما این موضوع مستلزم نیازهایی است که متاسفانه در استان برای فراهم کردن آن اقدامی انجام نشد و زمینه جدایی نویسندگان از قلم را ایجاد کرد، این جدایی در روزهای اول شاید به چشم نمی آمد اما طی سال های متوالی با کناره گیری نویسندگان هنرهای نمایشی، هنرمندان استان برای تهیه متن مناسب با مشکل مواجه شدند، البته اگرچه با کمک از متون نویسندگان دیگر استان ها توانستند تا حدودی این مشکلات را پشت سر بگذارند اما این خلا برطرف نشد. «عزیزا... فخر براهویی» می‌افزاید: به نظر می رسد آثار کلاسیک، ادبیات حماسی و اسطوره‌ای و انبوه افسانه های گران سنگ ادبیات فارسی آن قدر ظرفیت و گنجایش دارد که هنرهای این مرز و بوم به خصوص هنرهای نمایشی و تئاتر می تواند از آن ها وام بگیرد و آثار شایسته ای منطبق با شناسنامه و هویت ایرانی و فارسی تولید کند اما تحقق آن نیازمند وجود نویسندگان است ولی با توجه به حمایت نشدن آنان شاید سخت باشد که بتوان به این حضور فکر کرد. وی بیان می کند: پرداختن به نمایشنامه نویسی و حمایت از نویسندگان بومی یکی از موضوع هایی است که در برپایی جشنواره های با کیفیت می تواند موثر باشد زیرا امروز بیش از 70 درصد مشکلات تئاتر شهرستان‌ها به دلیل نبود متون نمایشنامه خوب به وجود آمده است و اگر این مشکل مرتفع شود بدون شک نمایش های خوبی در نقاط مختلف استان تولید می شود اما این کار به برنامه ریزی منسجم و ایجاد بسته های حمایتی از نویسندگان نیاز دارد و اگر چنین اقدامی انجام نشود تعداد اندک نویسنده در عرصه هنر نیز از این عرصه فاصله می گیرند. وی می افزاید: موضوع های متعددی می تواند در حضور و پرورش نویسندگان بومی نقش داشته باشد اما در شرایط فعلی حمایت از نویسندگان مجرب شهرستان‌ها در کنار تشویق آن ها به آموزش نویسندگان جدید اهمیت بالایی را به خود اختصاص داده است چرا که استفاده از تجارب آن ها برای آموزش نسل‌های جوان تر، می‌تواند بسیاری از مشکلات این بخش را حل کند و در نتیجه آن تئاتر شهرستان ها، می تواند بازگشتی به روزهای پویای خود داشته باشد.
جشنواره نمایشنامه خوانی بدون نویسنده بومی
این نویسنده با اشاره به برگزاری جشنواره های تئاتر و نمایشنامه خوانی در استان بیان می کند: جشنواره های نمایشنامه خوانی از جدیدترین شکل هنرهای نمایشی است که سابقه آن چنانی ندارد اما به هر حال شیوه ای از ارائه اثر نمایشی است که مدتی است خوشبختانه در استان همچون دیگر نقاط دنیا، جایگاهی پیدا کرده است به گونه ای که اولین جشنواره استانی آن در زاهدان برگزار شد و به هر حال حرکتی شایسته بود که به همت اهالی و اصحاب تئاتر استان رقم خورد هر چند در این جشنواره شلوغی و ترافیکی در اجرای گروه ها به چشم می خورد و به لحاظ کمیت، تعداد زیادی اثر در جشنواره خوانده شد اما در کیفیت و شکل کارها متاسفانه مشکلاتی وجود داشت ولی با این حال وجود این جشنواره در سال های آینده نه تنها می تواند بسیاری از مشکلات را برطرف کند بلکه زمینه های پرورش نویسندگان بومی را نیز فراهم می کند. به گفته وی در این جشنواره متونی اجرا شد که از نویسندگان بومی نبود و با وجود استانی بودن آن حضور نویسندگان بومی به چشم نمی خورند که این می تواند زنگ خطری برای عرصه های تئاتر و رادیو در استان باشد بنابراین باید متولیان فرهنگ برای پرورش نویسنده نگاه جدی داشته باشند و در مرحله اول زمینه های لازم برای حضور دوباره نویسندگان پیش‌کسوت را فراهم و با استفاده از توان و تجربیات آنان دوره های آموزشی را برنامه ریزی کنند، اما در این میان نباید غافل شد که نویسندگان نیز مانند اقشار دیگر جامعه برای گذران زندگی نیازمند درآمد هستند و باید برای رفع این مشکل آنان هم راهکارهایی همیشگی اندیشیده شود. وی اذعان می کند: در استان برگزاری جشنواره ها به عنوان یک وظیفه ناگزیر شناخته شده است و به هر حال با هر شرایطی برگزار می شود و البته در این میان به عنوان یک حرکت اندیشمندانه و هدفمند به آن ها نگاه نشده است اما امسال برای حمایت از نویسندگان و تولید متون بومی برای اولین بار مقرر شد گروه های شرکت کننده از متون بومی استفاده کنند که این کار، برای قشر نویسنده استان شادی بخش بود و نمایشنامه‌های خوبی در جشنواره دیده شد، بنابراین توجه به نویسندگی در استان می تواند نمایشنامه هایی قوی را به همراه داشته باشد. براهویی می افزاید: نویسندگی در ایران هیچ وقت نتوانسته است شغل باشد و انتظار تامین معیشت برای نویسنده به دنبال داشته باشد و اگر در فرمی بخش شغل آن با عنوان نویسنده پر شود آن فرم رد می شود چرا که نویسندگی شغل شناخته نمی شود و نویسندگان، نتوانسته اند از این طریق مخارجشان را تامین کنند اما اگر این امر محقق شود آثار فاخری در استان توسط نویسندگان بومی به نگارش در خواهد آمد که بدون شک آثاری همچون درفش کاویان که نوشته نویسنده بومی سید ابوالفضل هاشمی است و توانست در کشور نامی پیدا کند به نگارش در آید. به گفته وی تئاتر کودکان و نوجوانان امروزه توانسته است در کشور جایگاه مهمی را به خود اختصاص دهد و در پی آن هر سال جشنواره های بین المللی متعددی با حضور گروه های شرکت کننده کشورهای مختلف برگزار می شود اما متاسفانه در استان هنوز تئاتر کودک جایگاهش را پیدا نکرده است و نمایشنامه نویسی بومی نیز در این بخش فعالیت ندارد بنابراین نبود نمایشنامه بومی در بخش کودک و نوجوان و خلا نویسنده خلاق در این بخش، یکی از مشکلات مهم نویسندگی در استان شناخته می شود که سبب شده است کودکان و نوجوانان استان از دیدن نمایش های صحنه ای و حتی رادیویی برای سنشان محروم باشند. وی بیان می کند: برگزاری جشنواره های استانی با استفاده از متون نویسندگان بومی می تواند زمینه های لازم برای فعالیت دوباره نویسندگان بومی را فراهم کند بنابراین با توجه به این که جشنواره ها ویترین هنرهای نمایشی استان است می توان انتظار داشت هنرمندان استان‌های دیگر برای استفاده از این ویترین وارد کار شوند، در پی آن برای نویسندگان بومی نیز درخواست‌هایی از سوی استان های دیگر رقم می‌خورد که در این صورت می توان امید داشت مقداری از درآمد آنان از این طریق فراهم شود و هنر استان نیز بیش از گذشته خود نمایی کند. براهویی می افزاید: متولیان هنر و مسئولان انجمن هنرهای نمایشی از هنرمندان و نویسندگان قدیمی استان که سرمایه های هنری این خطه محسوب می شوند به درستی استفاده نمی کنند که جای گلایه دارد گاهی فقط صرف شعار، برای شروع کارشان از این پیش‌کسوتان نامی به میان می آید اما مجدد فراموش می شوند. لازم به ذکر است: عزیزا... فخر براهویی طی سال ها تلاش در عرصه نویسندگی استان توانسته است آثاری همچون فاجعه ای با موهای ترد و قهوه ای، تولدی دیگر، سایه ای در کوچه های غربت، تنها مرگ تکرار نمی شود و تراژدی برزوی پهلوان را به رشته تحریر در آورد.
حمایت ارشاد از نمایشنامه نویسان
معاون هنری مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در این باره می گوید: در جشنواره تئاتر استانی امسال که شهریور ماه برگزار شد تاکید بر نوشته های نویسندگان استان بود و به طور ویژه به آن ها توجه شد. «نصیر احمد ملازهی» می افزاید: از سال گذشته به نمایشنامه نویسان استان تاکید شده است تا آثاری را که در طول 10 سال اخیر به جشنواره بین‌المللی فجر راه پیدا کرده است به انجمن تحویل دهند تا در یک مجموعه به چاپ برسد و این آمادگی همچنان وجود دارد که متاسفانه حتی یک اثر هم ارسال نشد. وی ادامه می دهد: هر زمان که انجمن هنرهای نمایشی یا نمایشنامه نویسان استان آمادگی لازم را داشته باشند امکان برگزاری کارگاه با حضور استادانی از تهران برای آن ها فراهم است. به گفته وی، در این زمینه تجهیز انجمن نمایش استان به مجموعه بهترین کتب نمایشی و مجلات تخصصی تئاتر کشور برای ارتقای دانش دوستان نیز از دیگر برنامه های این اداره کل است
8006**6081 دریافت کننده: نرگس تیموری**انتشار دهنده: حیدر سرایانی
انتهای پیام تحول شهرستان ها با حمایت از نویسندگان
یکی از نویسندگان پیش‌کسوت می گوید: هنر در توسعه جوامع و ایجاد فرهنگ اجتماعی نقش بسیار مهمی ایفا می کند اما این موضوع مستلزم نیازهایی است که متاسفانه در استان برای فراهم کردن آن اقدامی انجام نشد و زمینه جدایی نویسندگان از قلم را ایجاد کرد، این جدایی در روزهای اول شاید به چشم نمی آمد اما طی سال های متوالی با کناره گیری نویسندگان هنرهای نمایشی، هنرمندان استان برای تهیه متن مناسب با مشکل مواجه شدند، البته اگرچه با کمک از متون نویسندگان دیگر استان ها توانستند تا حدودی این مشکلات را پشت سر بگذارند اما این خلا برطرف نشد. «عزیزا... فخر براهویی» می‌افزاید: به نظر می رسد آثار کلاسیک، ادبیات حماسی و اسطوره‌ای و انبوه افسانه های گران سنگ ادبیات فارسی آن قدر ظرفیت و گنجایش دارد که هنرهای این مرز و بوم به خصوص هنرهای نمایشی و تئاتر می تواند از آن ها وام بگیرد و آثار شایسته ای منطبق با شناسنامه و هویت ایرانی و فارسی تولید کند اما تحقق آن نیازمند وجود نویسندگان است ولی با توجه به حمایت نشدن آنان شاید سخت باشد که بتوان به این حضور فکر کرد. وی بیان می کند: پرداختن به نمایشنامه نویسی و حمایت از نویسندگان بومی یکی از موضوع هایی است که در برپایی جشنواره های با کیفیت می تواند موثر باشد زیرا امروز بیش از 70 درصد مشکلات تئاتر شهرستان‌ها به دلیل نبود متون نمایشنامه خوب به وجود آمده است و اگر این مشکل مرتفع شود بدون شک نمایش های خوبی در نقاط مختلف استان تولید می شود اما این کار به برنامه ریزی منسجم و ایجاد بسته های حمایتی از نویسندگان نیاز دارد و اگر چنین اقدامی انجام نشود تعداد اندک نویسنده در عرصه هنر نیز از این عرصه فاصله می گیرند. وی می افزاید: موضوع های متعددی می تواند در حضور و پرورش نویسندگان بومی نقش داشته باشد اما در شرایط فعلی حمایت از نویسندگان مجرب شهرستان‌ها در کنار تشویق آن ها به آموزش نویسندگان جدید اهمیت بالایی را به خود اختصاص داده است چرا که استفاده از تجارب آن ها برای آموزش نسل‌های جوان تر، می‌تواند بسیاری از مشکلات این بخش را حل کند و در نتیجه آن تئاتر شهرستان ها، می تواند بازگشتی به روزهای پویای خود داشته باشد.
جشنواره نمایشنامه خوانی بدون نویسنده بومی
این نویسنده با اشاره به برگزاری جشنواره های تئاتر و نمایشنامه خوانی در استان بیان می کند: جشنواره های نمایشنامه خوانی از جدیدترین شکل هنرهای نمایشی است که سابقه آن چنانی ندارد اما به هر حال شیوه ای از ارائه اثر نمایشی است که مدتی است خوشبختانه در استان همچون دیگر نقاط دنیا، جایگاهی پیدا کرده است به گونه ای که اولین جشنواره استانی آن در زاهدان برگزار شد و به هر حال حرکتی شایسته بود که به همت اهالی و اصحاب تئاتر استان رقم خورد هر چند در این جشنواره شلوغی و ترافیکی در اجرای گروه ها به چشم می خورد و به لحاظ کمیت، تعداد زیادی اثر در جشنواره خوانده شد اما در کیفیت و شکل کارها متاسفانه مشکلاتی وجود داشت ولی با این حال وجود این جشنواره در سال های آینده نه تنها می تواند بسیاری از مشکلات را برطرف کند بلکه زمینه های پرورش نویسندگان بومی را نیز فراهم می کند. به گفته وی در این جشنواره متونی اجرا شد که از نویسندگان بومی نبود و با وجود استانی بودن آن حضور نویسندگان بومی به چشم نمی خورند که این می تواند زنگ خطری برای عرصه های تئاتر و رادیو در استان باشد بنابراین باید متولیان فرهنگ برای پرورش نویسنده نگاه جدی داشته باشند و در مرحله اول زمینه های لازم برای حضور دوباره نویسندگان پیش‌کسوت را فراهم و با استفاده از توان و تجربیات آنان دوره های آموزشی را برنامه ریزی کنند، اما در این میان نباید غافل شد که نویسندگان نیز مانند اقشار دیگر جامعه برای گذران زندگی نیازمند درآمد هستند و باید برای رفع این مشکل آنان هم راهکارهایی همیشگی اندیشیده شود. وی اذعان می کند: در استان برگزاری جشنواره ها به عنوان یک وظیفه ناگزیر شناخته شده است و به هر حال با هر شرایطی برگزار می شود و البته در این میان به عنوان یک حرکت اندیشمندانه و هدفمند به آن ها نگاه نشده است اما امسال برای حمایت از نویسندگان و تولید متون بومی برای اولین بار مقرر شد گروه های شرکت کننده از متون بومی استفاده کنند که این کار، برای قشر نویسنده استان شادی بخش بود و نمایشنامه‌های خوبی در جشنواره دیده شد، بنابراین توجه به نویسندگی در استان می تواند نمایشنامه هایی قوی را به همراه داشته باشد. براهویی می افزاید: نویسندگی در ایران هیچ وقت نتوانسته است شغل باشد و انتظار تامین معیشت برای نویسنده به دنبال داشته باشد و اگر در فرمی بخش شغل آن با عنوان نویسنده پر شود آن فرم رد می شود چرا که نویسندگی شغل شناخته نمی شود و نویسندگان، نتوانسته اند از این طریق مخارجشان را تامین کنند اما اگر این امر محقق شود آثار فاخری در استان توسط نویسندگان بومی به نگارش در خواهد آمد که بدون شک آثاری همچون درفش کاویان که نوشته نویسنده بومی سید ابوالفضل هاشمی است و توانست در کشور نامی پیدا کند به نگارش در آید. به گفته وی تئاتر کودکان و نوجوانان امروزه توانسته است در کشور جایگاه مهمی را به خود اختصاص دهد و در پی آن هر سال جشنواره های بین المللی متعددی با حضور گروه های شرکت کننده کشورهای مختلف برگزار می شود اما متاسفانه در استان هنوز تئاتر کودک جایگاهش را پیدا نکرده است و نمایشنامه نویسی بومی نیز در این بخش فعالیت ندارد بنابراین نبود نمایشنامه بومی در بخش کودک و نوجوان و خلا نویسنده خلاق در این بخش، یکی از مشکلات مهم نویسندگی در استان شناخته می شود که سبب شده است کودکان و نوجوانان استان از دیدن نمایش های صحنه ای و حتی رادیویی برای سنشان محروم باشند. وی بیان می کند: برگزاری جشنواره های استانی با استفاده از متون نویسندگان بومی می تواند زمینه های لازم برای فعالیت دوباره نویسندگان بومی را فراهم کند بنابراین با توجه به این که جشنواره ها ویترین هنرهای نمایشی استان است می توان انتظار داشت هنرمندان استان‌های دیگر برای استفاده از این ویترین وارد کار شوند، در پی آن برای نویسندگان بومی نیز درخواست‌هایی از سوی استان های دیگر رقم می‌خورد که در این صورت می توان امید داشت مقداری از درآمد آنان از این طریق فراهم شود و هنر استان نیز بیش از گذشته خود نمایی کند. براهویی می افزاید: متولیان هنر و مسئولان انجمن هنرهای نمایشی از هنرمندان و نویسندگان قدیمی استان که سرمایه های هنری این خطه محسوب می شوند به درستی استفاده نمی کنند که جای گلایه دارد گاهی فقط صرف شعار، برای شروع کارشان از این پیش‌کسوتان نامی به میان می آید اما مجدد فراموش می شوند. لازم به ذکر است: عزیزا... فخر براهویی طی سال ها تلاش در عرصه نویسندگی استان توانسته است آثاری همچون فاجعه ای با موهای ترد و قهوه ای، تولدی دیگر، سایه ای در کوچه های غربت، تنها مرگ تکرار نمی شود و تراژدی برزوی پهلوان را به رشته تحریر در آورد.
حمایت ارشاد از نمایشنامه نویسان
معاون هنری مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در این باره می گوید: در جشنواره تئاتر استانی امسال که شهریور ماه برگزار شد تاکید بر نوشته های نویسندگان استان بود و به طور ویژه به آن ها توجه شد. «نصیر احمد ملازهی» می افزاید: از سال گذشته به نمایشنامه نویسان استان تاکید شده است تا آثاری را که در طول 10 سال اخیر به جشنواره بین‌المللی فجر راه پیدا کرده است به انجمن تحویل دهند تا در یک مجموعه به چاپ برسد و این آمادگی همچنان وجود دارد که متاسفانه حتی یک اثر هم ارسال نشد. وی ادامه می دهد: هر زمان که انجمن هنرهای نمایشی یا نمایشنامه نویسان استان آمادگی لازم را داشته باشند امکان برگزاری کارگاه با حضور استادانی از تهران برای آن ها فراهم است. به گفته وی، در این زمینه تجهیز انجمن نمایش استان به مجموعه بهترین کتب نمایشی و مجلات تخصصی تئاتر کشور برای ارتقای دانش دوستان نیز از دیگر برنامه های این اداره کل است
8006**6081 دریافت کننده: نرگس تیموری**انتشار دهنده: حیدر سرایانی
کپی شد
