دراین مطلب آمده است: بادهای 120 روزه همان گونه که منشا نعمات است طی سال های اخیر به منشا نقمات نیز مبدل شده است.
به گزارش پایگاه خبری اوشیدا؛ چرخه‌ی فرسایش و رسوب هیرمند از جمله نقمات بادهای 120روزه به شمار می رود به طوری که سیلاب‌های وحشی، سالیانه حجم زیادی از رسوبات را با خود وارد کاسه‌ی ژئومورفولوژیکی سیستان(در بخش افغانی و ایرانی) آن می‌کند.
وزش بادهای 120 روزه مجدداً بخشی از این رسوبات را برداشت، حمل و مجدداً در نقاط مختلفی از مسیر رودخانه‌ی هیرمند، به آن تحویل می‌دهد و این چرخه، هزاران سال است تداوم دارد.
گاه شدت برداشت رسوب از آب‌کَندها به حدی است که سطح زمین را ناهموار می‌کند، بریدگی‌ها و تَلماسه‌ها، بهره‌برداری از زمین کشاورزی را ناممکن می سازد.
تأثیر باد در فرسایش زمین( ایجاد کلوت،کلوتک) به ویژه در حوالی تاسوکی، کاملاً مشهود است، شدت وزش این باد به حدی است که هر گونه فعالیت را از انسان سلب می کند، در وضع عمومی اختلال می‌کند و چنان سطح زمین را می‌ساید که در فاصله‌ی چند ساعت، زمین‌های زراعتی و باغ‌ها را انباشته از شن و ماسه می‌کند و تپه‌ها را نیز به سطح صاف ونسبتاً همواری تبدیل می‌سازد.
تأخیر در برداشت محصول و ضایعات تحمیلی به کشاورزان:
بادهای 120روزه با برداشت محصول عمده‌ی سیستان یعنی گندم، هم‌‌زمان است وزش باد باعث می‌شود تا این برداشت به تأخیر افتد، ساقه‌های گندم خشک می‌شود و این خشکیِ بیش از حد، ریزش دانه‌های گندم، خوابیدگی یا وَرس، هم‌چنین جابجایی دسته‌های گندم درو شده را به دنبال داشته و سالیانه حجم قابل توجهی از محصول را ضایع می کند یا بوته‌های جالیز را خشک می‌کند و برداشت زودرس را موجب می شود.
مسدود شدن جاده‌ها:
وزش باد اگر غبار آن غلیظ باشد، کاهش دید را موجب می‌شود که این امر مسدود شدن جاده‌ها را به همراه دارد.
گاهی نیز حرکت شن‌های روان، جاده‌ها را می‌بندد و تردد را ناممکن می‌سازد نقاط متعددی در این منطقه وجود دارد که ماشین‌آلات راه‌سازی و راهداری وزارت راه را به خود مشغول داشته است.
خسارت به کانال‌های آبرسانی:
لایروبی انهار و رودخانه‌های سنتی سیستان، از دغدغه‌های بزرگ کشاورزان و سازمان آبیاری منطقه بوده و «نظام حََشَر» از دیرباز برای مقابله با همین بلیه ایجاد شده است. بادهای 120 روزه، شن‌های روان را به داخل این رودخانه‌ها، انهار و کانال‌ها، هدایت می‌کند و باعث می‌شود تا سطح مقطع آنها برای عبور آب کاهش یافته و در موارد فراوانی مسدود شود بنابراین سالیانه امکانات، وقت، نیرو و اعتبارات زیادی را مصروف خود می‌سازد.
خسارت به ذخیره‌گاه‌های آب:
بادها باعث پرشدن مخازن ذخیره‌ی آب می‌گردد. براساس داده‌های آماری، میزان کل رسوبات حمل شده به مخازن چاه‌نیمه(دریاچه‌ی ذخیره‌گاه آب سیستان)، طی 15 سال پنج میلیون و 257 هزار و 408 تن و در طی یک سال 220 هزار مترمکعب بوده است.
برای احداث چنین ذخیره‌گاهی میلیاردها ریال هزینه شده تا حجم مفیدی قریب 760 میلیون مترمکعب آب را در خود جای دهد، اما رسوبات بادی و آبی، نزدیک به 200 میلیون مترمکعب از حجم مفید آن را به خود اختصاص داده و این ظرفیت را به حدود 500 مترمکعب رسانده و تا کنون برای لایروبی آن هیچ اقدامی نشده، در نتیجه، پیش‌بینی می‌شود در دهه‌های آتی، نسل‌های آینده‌ی سیستان، این ظرفیت حیاتی را نیز از دست بدهند.
افزایش دما و کاهش رطوبت موجود در محیط :
در ماه‌های تابستان به علت تبخیر فوق‌العاده بر اثر بادهای 120 روزه سطح دریاچه‌ی هامون، به حداقل خود می‌رسد. بر اساس اندازه‌گیری‌ها و آمارهای موجود، میزان متوسط تبخیر در سیستان از سال 42 به بعد حدود 7/4 متر در سال بوده است. بر اساس آمار هواشناسی با شدت اثر بادهای 120 روزه، میزان تبخیر و رطوبت‌نسبی هوا کاهش یافته است.
لغو پروازها و کاهش دید:
بر اساس گزارش سازمان هواشناسی استان، نسبت به سال‌های ما قبل میزان فاصله‌ی دید کاهش زیادی یافته و سرعت باد نیز افزایش داشته است و پروازهای بی‌شماری از منطقه لغو شده است.
ادامه دارد ...
8006**6081دریافت کننده: نرگس تیموری**انتشار دهنده: حیدر سرایانی
انتهای پیام به گزارش پایگاه خبری اوشیدا؛ چرخه‌ی فرسایش و رسوب هیرمند از جمله نقمات بادهای 120روزه به شمار می رود به طوری که سیلاب‌های وحشی، سالیانه حجم زیادی از رسوبات را با خود وارد کاسه‌ی ژئومورفولوژیکی سیستان(در بخش افغانی و ایرانی) آن می‌کند.
وزش بادهای 120 روزه مجدداً بخشی از این رسوبات را برداشت، حمل و مجدداً در نقاط مختلفی از مسیر رودخانه‌ی هیرمند، به آن تحویل می‌دهد و این چرخه، هزاران سال است تداوم دارد.
گاه شدت برداشت رسوب از آب‌کَندها به حدی است که سطح زمین را ناهموار می‌کند، بریدگی‌ها و تَلماسه‌ها، بهره‌برداری از زمین کشاورزی را ناممکن می سازد.
تأثیر باد در فرسایش زمین( ایجاد کلوت،کلوتک) به ویژه در حوالی تاسوکی، کاملاً مشهود است، شدت وزش این باد به حدی است که هر گونه فعالیت را از انسان سلب می کند، در وضع عمومی اختلال می‌کند و چنان سطح زمین را می‌ساید که در فاصله‌ی چند ساعت، زمین‌های زراعتی و باغ‌ها را انباشته از شن و ماسه می‌کند و تپه‌ها را نیز به سطح صاف ونسبتاً همواری تبدیل می‌سازد.
تأخیر در برداشت محصول و ضایعات تحمیلی به کشاورزان:
بادهای 120روزه با برداشت محصول عمده‌ی سیستان یعنی گندم، هم‌‌زمان است وزش باد باعث می‌شود تا این برداشت به تأخیر افتد، ساقه‌های گندم خشک می‌شود و این خشکیِ بیش از حد، ریزش دانه‌های گندم، خوابیدگی یا وَرس، هم‌چنین جابجایی دسته‌های گندم درو شده را به دنبال داشته و سالیانه حجم قابل توجهی از محصول را ضایع می کند یا بوته‌های جالیز را خشک می‌کند و برداشت زودرس را موجب می شود.
مسدود شدن جاده‌ها:
وزش باد اگر غبار آن غلیظ باشد، کاهش دید را موجب می‌شود که این امر مسدود شدن جاده‌ها را به همراه دارد.
گاهی نیز حرکت شن‌های روان، جاده‌ها را می‌بندد و تردد را ناممکن می‌سازد نقاط متعددی در این منطقه وجود دارد که ماشین‌آلات راه‌سازی و راهداری وزارت راه را به خود مشغول داشته است.
خسارت به کانال‌های آبرسانی:
لایروبی انهار و رودخانه‌های سنتی سیستان، از دغدغه‌های بزرگ کشاورزان و سازمان آبیاری منطقه بوده و «نظام حََشَر» از دیرباز برای مقابله با همین بلیه ایجاد شده است. بادهای 120 روزه، شن‌های روان را به داخل این رودخانه‌ها، انهار و کانال‌ها، هدایت می‌کند و باعث می‌شود تا سطح مقطع آنها برای عبور آب کاهش یافته و در موارد فراوانی مسدود شود بنابراین سالیانه امکانات، وقت، نیرو و اعتبارات زیادی را مصروف خود می‌سازد.
خسارت به ذخیره‌گاه‌های آب:
بادها باعث پرشدن مخازن ذخیره‌ی آب می‌گردد. براساس داده‌های آماری، میزان کل رسوبات حمل شده به مخازن چاه‌نیمه(دریاچه‌ی ذخیره‌گاه آب سیستان)، طی 15 سال پنج میلیون و 257 هزار و 408 تن و در طی یک سال 220 هزار مترمکعب بوده است.
برای احداث چنین ذخیره‌گاهی میلیاردها ریال هزینه شده تا حجم مفیدی قریب 760 میلیون مترمکعب آب را در خود جای دهد، اما رسوبات بادی و آبی، نزدیک به 200 میلیون مترمکعب از حجم مفید آن را به خود اختصاص داده و این ظرفیت را به حدود 500 مترمکعب رسانده و تا کنون برای لایروبی آن هیچ اقدامی نشده، در نتیجه، پیش‌بینی می‌شود در دهه‌های آتی، نسل‌های آینده‌ی سیستان، این ظرفیت حیاتی را نیز از دست بدهند.
افزایش دما و کاهش رطوبت موجود در محیط :
در ماه‌های تابستان به علت تبخیر فوق‌العاده بر اثر بادهای 120 روزه سطح دریاچه‌ی هامون، به حداقل خود می‌رسد. بر اساس اندازه‌گیری‌ها و آمارهای موجود، میزان متوسط تبخیر در سیستان از سال 42 به بعد حدود 7/4 متر در سال بوده است. بر اساس آمار هواشناسی با شدت اثر بادهای 120 روزه، میزان تبخیر و رطوبت‌نسبی هوا کاهش یافته است.
لغو پروازها و کاهش دید:
بر اساس گزارش سازمان هواشناسی استان، نسبت به سال‌های ما قبل میزان فاصله‌ی دید کاهش زیادی یافته و سرعت باد نیز افزایش داشته است و پروازهای بی‌شماری از منطقه لغو شده است.
ادامه دارد ...
8006**6081دریافت کننده: نرگس تیموری**انتشار دهنده: حیدر سرایانی
کپی شد
