در این مطلب آمده است: در میان خاطرات قدیمی خود غرق شده است، همان روزهایی که راس ساعت مشخصی باید در محل کار حضور می یافت و به درخواست های مراجعه کنندگان رسیدگی می کرد. روزهایی که به عنوان کارمند یا کارگر مشغول به کار بود و حالا سال ها از آن روزها می گذرد. 10سال است که بازنشسته شده است و در کنار اعضای خانواده حضور دارد. هر روز صبح پس از آن که از خواب بر می خیزد و دارو و صبحانه اش را می خورد به تماشای تلویزیون مشغول می شود و از میان برنامه های رنگارنگ به اخبار علاقه بیشتری دارد. هنگامی که خسته می شود ساعتی به مطالعه روزنامه و کتاب های تاریخی و دینی می پردازد، گاهی هم قدم زدن را انتخاب می کند و در این میان بیش از همه دلش می خواهد شب زودتر فرا برسد. زیرا به اتفاق همسرش منتظر حضور فرزندان و نوه ها هستند و دوست دارند خانه شلوغ و پر سر و صدا باشد و اعضای خانواده جمع باشند و ساعتی خوش و خرم را در کنار هم سپری کنند. از سال 1386 روز 25 ذی الحجه به عنوان روز خانواده و تکریم بازنشستگان در تقویم رسمی کشور درج شد. دلیل انتخاب این روز شأن نزول آیه «هل اتی» در سوره الانسان اعلام شده است که به خانواده و استحکام پایه‌های آن اشاره دارد. سوره هل اتی در روز 25 ذی الحجه در شان اهل بیت پیامبر (ص) نازل شد که پس از سه روز روزه و انفاق افطار خود، از طرف خداوند اطعام شدند. خانواده کوچک‌ترین نهاد اجتماعی، محسوب می شود و از این نهاد کوچک است که افراد به اجتماع معرفی می شوند. خانواده به عنوان اثر گذارترین نهاد تربیتی در پرورش و تربیت سرمایه های انسانی از بزرگترین پشتوانه های توسعه و تعالی هر کشوری محسوب می شود و به علاوه به عنوان کوچک‌ترین نهاد اجتماعی، آسیب پذیرترین گروه در برابر آسیب‌های اجتماعی است به طوری که اکثر مشکلات و آسیب‌ها ابتدا در خانواده‌ها بروز پیدا می‌کند و در صورت پیشگیری نکردن و برخورد ناصحیح با آن ها، به درون جامعه نیز رسوخ می‌کند. این روز علاوه بر آن که به نام روز خانواده نام گذاری شده است روزی برای تکریم بازنشستگان هم محسوب می شود. سرمایه هایی که گنجینه ای از تجربیات هستند و سال ها با فعالیت خود برای تعالی خانواده و جامعه فعالیت کرده اند.
آرامش در کنار اعضای خانواده
یکی از بازنشستگان به خبرنگار می گوید: 30 سال مشغول به کار بودم و دوران جوانی خود را در راه کار برای خانواده صرف کردم. از اعضای خانواده ام توقع دارم حالا که به بازنشستگی رسیدم و در خانه حضور دارم آن ها هم در برخورد با من صبوری به خرج دهند. «اصغری» ادامه می دهد: هنگامی که افراد به بازنشستگی می رسند در سنین میانسالی یا حتی پیری قرار دارند و دوست دارند خانواده در کنارشان باشد. فرزندان اگر ازدواج کرده باشند به آن ها سر بزنند و جویای احوال آن ها باشند. هر چه صله رحم بیشتر باشد و اعضای خانواده در خانه حضور بیشتری داشته باشند فرد میانسال و بازنشسته هم احساس آرامش بیشتری می کند. وی بیان می کند: بازنشستگان 30 سال در جامعه حضور فعال داشتند و روابط اجتماعی آن ها گسترده بود، به همین دلیل دوست ندارند پس از بازنشستگی روابط اجتماعی آن ها محدود شود و از بودن در جمع ها، دیدارهای فامیلی و دوستانه، حضور اعضای خانواده لذت می برند. یکی دیگر از بازنشستگان می گوید: از اعضای خانواده انتظار دارم که آرامش را برای ما فراهم کنند و احترام ما را که بزرگ خانواده محسوب می شویم نگه دارند. فرزندان امروزه به دلیل مشکلات اقتصادی درگیر کار و زندگی خود هستند، اما باید وقتی هم برای پدران و مادران خود بگذارند و آن ها را که در دوران میانسالی و پیری به سر می برند رها نکنند و جویای احوالشان باشند. کمی پای درددل آن ها بنشینند و از تجربه های آن ها در زمینه های مختلف زندگی اجتماعی و فردی استفاده کنند. «محمد علی فنودی» که خود بازنشسته یکی از ادارات کل است ادامه می دهد: والدین در دوران میانسالی و پیری معدنی از تجربه ها محسوب می شوند و دوست دارند آن ها را به فرزندانشان که برترین سرمایه هایشان هستند منتقل کنند به همین دلیل ساعتی هم نشینی با پدران و مادران می تواند رضایت قلبی آن ها را فراهم آورد. فردی هم که بازنشسته شده است به دلیل این که 30 سال در اجتماع حضور دارد تجربه های عمیق تری را می تواند به فرزندان خود منتقل کند و لازم است فرزندان هم در این باره با آن ها همدل باشند و نصیحت هایشان را بپذیرند. بازنشسته دیگری می گوید: یکی از مشکلاتی که با آن ها درگیر هستیم درمان و هزینه های پزشکی است. عمل قلب باز انجام دادم و هزینه های نگهداری من از سوی نهادهایی که در آن مشغول به کار بودم قطع شده است. 11 سال پیش بازنشسته شدم و 9 سال قبل عمل قلب باز انجام دادم. «حسن اکبری» ادامه می دهد: خانواده ام رسیدگی زیادی به من می کنند و در مدت بیماری ام پرستارم بودند و به همین دلیل انتظاری از آن ها ندارم زیرا خواسته های مرا می دانند و سعی می کنند به آن ها عمل کنند اما هزینه های درمانی برای بازنشستگان کمرشکن است، به عنوان فردی که 30 سال در این جامعه خدمت کرده است توقع دارم هزینه های درمانی برای بازنشستگان که در دوره میانسالی و پیری قرار دارند کمتر باشد اما این گونه نیست. وی خاطرنشان می کند: دوران بازنشستگی برای من بسیار سخت می گذرد، به دلیل این که هزینه های زندگی کمر شکن است. فرزندانم هم در حال تحصیل هستند یا هنوز شغل مناسبی ندارند به همین دلیل لذتی از دوران بازنشستگی نبردم، در کنار این مشکلات رنج بیماری را هم باید اضافه کرد.
نیاز به مکان های تفریحی
یکی دیگر از بازنشستگان که به گفته خود 30 سال در دانشگاه مشغول به کار بود اظهار می کند: یکی از نیازهای بازنشستگان وجود مراکز تفریحی و پارک هایی است که بتوانند ساعتی در کنار هم سالان خود حضور یابند که این فضاها در زاهدان بسیار اندک است و انتظار می رود مسئولان شهری در این باره اقدامی انجام دهند. به همراه تعدادی از هم سن و سالانم در پارک محله ای حضور می یابم، اما به دلیل این که به آن رسیدگی نمی شود خودمان کار رسیدگی به پارک و آبیاری درختان را انجام می دهیم. «آتش پنجه» ادامه می دهد: به همین دلیل بر خلاف شهرهای دیگر کشور که میانسالان قسمتی از وقت خود را در پارک ها و جمع های هم سن و سالان می گذرانند.
8006**3213
انتهای پیام آرامش در کنار اعضای خانواده
یکی از بازنشستگان به خبرنگار می گوید: 30 سال مشغول به کار بودم و دوران جوانی خود را در راه کار برای خانواده صرف کردم. از اعضای خانواده ام توقع دارم حالا که به بازنشستگی رسیدم و در خانه حضور دارم آن ها هم در برخورد با من صبوری به خرج دهند. «اصغری» ادامه می دهد: هنگامی که افراد به بازنشستگی می رسند در سنین میانسالی یا حتی پیری قرار دارند و دوست دارند خانواده در کنارشان باشد. فرزندان اگر ازدواج کرده باشند به آن ها سر بزنند و جویای احوال آن ها باشند. هر چه صله رحم بیشتر باشد و اعضای خانواده در خانه حضور بیشتری داشته باشند فرد میانسال و بازنشسته هم احساس آرامش بیشتری می کند. وی بیان می کند: بازنشستگان 30 سال در جامعه حضور فعال داشتند و روابط اجتماعی آن ها گسترده بود، به همین دلیل دوست ندارند پس از بازنشستگی روابط اجتماعی آن ها محدود شود و از بودن در جمع ها، دیدارهای فامیلی و دوستانه، حضور اعضای خانواده لذت می برند. یکی دیگر از بازنشستگان می گوید: از اعضای خانواده انتظار دارم که آرامش را برای ما فراهم کنند و احترام ما را که بزرگ خانواده محسوب می شویم نگه دارند. فرزندان امروزه به دلیل مشکلات اقتصادی درگیر کار و زندگی خود هستند، اما باید وقتی هم برای پدران و مادران خود بگذارند و آن ها را که در دوران میانسالی و پیری به سر می برند رها نکنند و جویای احوالشان باشند. کمی پای درددل آن ها بنشینند و از تجربه های آن ها در زمینه های مختلف زندگی اجتماعی و فردی استفاده کنند. «محمد علی فنودی» که خود بازنشسته یکی از ادارات کل است ادامه می دهد: والدین در دوران میانسالی و پیری معدنی از تجربه ها محسوب می شوند و دوست دارند آن ها را به فرزندانشان که برترین سرمایه هایشان هستند منتقل کنند به همین دلیل ساعتی هم نشینی با پدران و مادران می تواند رضایت قلبی آن ها را فراهم آورد. فردی هم که بازنشسته شده است به دلیل این که 30 سال در اجتماع حضور دارد تجربه های عمیق تری را می تواند به فرزندان خود منتقل کند و لازم است فرزندان هم در این باره با آن ها همدل باشند و نصیحت هایشان را بپذیرند. بازنشسته دیگری می گوید: یکی از مشکلاتی که با آن ها درگیر هستیم درمان و هزینه های پزشکی است. عمل قلب باز انجام دادم و هزینه های نگهداری من از سوی نهادهایی که در آن مشغول به کار بودم قطع شده است. 11 سال پیش بازنشسته شدم و 9 سال قبل عمل قلب باز انجام دادم. «حسن اکبری» ادامه می دهد: خانواده ام رسیدگی زیادی به من می کنند و در مدت بیماری ام پرستارم بودند و به همین دلیل انتظاری از آن ها ندارم زیرا خواسته های مرا می دانند و سعی می کنند به آن ها عمل کنند اما هزینه های درمانی برای بازنشستگان کمرشکن است، به عنوان فردی که 30 سال در این جامعه خدمت کرده است توقع دارم هزینه های درمانی برای بازنشستگان که در دوره میانسالی و پیری قرار دارند کمتر باشد اما این گونه نیست. وی خاطرنشان می کند: دوران بازنشستگی برای من بسیار سخت می گذرد، به دلیل این که هزینه های زندگی کمر شکن است. فرزندانم هم در حال تحصیل هستند یا هنوز شغل مناسبی ندارند به همین دلیل لذتی از دوران بازنشستگی نبردم، در کنار این مشکلات رنج بیماری را هم باید اضافه کرد.
نیاز به مکان های تفریحی
یکی دیگر از بازنشستگان که به گفته خود 30 سال در دانشگاه مشغول به کار بود اظهار می کند: یکی از نیازهای بازنشستگان وجود مراکز تفریحی و پارک هایی است که بتوانند ساعتی در کنار هم سالان خود حضور یابند که این فضاها در زاهدان بسیار اندک است و انتظار می رود مسئولان شهری در این باره اقدامی انجام دهند. به همراه تعدادی از هم سن و سالانم در پارک محله ای حضور می یابم، اما به دلیل این که به آن رسیدگی نمی شود خودمان کار رسیدگی به پارک و آبیاری درختان را انجام می دهیم. «آتش پنجه» ادامه می دهد: به همین دلیل بر خلاف شهرهای دیگر کشور که میانسالان قسمتی از وقت خود را در پارک ها و جمع های هم سن و سالان می گذرانند.
8006**3213
کپی شد
