آیا این صدای «خمینی» نیست؟

پایگاه خبری جماران: «همه دست به دست هم بدهند، اختلافات حزبی و مسلکی را کنار بگذارند، اختلافات قدیمی و جدیدی را کنار بگذارند ... با صدای واحد، با ید واحد قیام کنند، قیام به... امر مهمی که نجات دادن کشور است، نجات دادن این کشتی متزلزل است.» (صحیفه امام، ج5، 485-484)

این صدای امروز امام نیست؟ امروز ما را به این نمی خواند؟ چقدر علیه هم بد می گوییم؟ 

وقتی همه ی همّ و غمّ آن خبرگزاری مصاحبه گرفتن از «زید» و «عمرو» برای تخریب «فلان و بهمان» است و همه ی همت ما جواب به رطب و یابس دیگری، وقتی فراموش کرده ایم امام را با چند کلمه و کلام نمی شود تحریف کرد و از یادها برد، بلکه اندیشه ی امام را شکم های گرسنه و جیب های خالی تضعیف می کند، وقتی نمی فهمیم جمهوری اسلامی با چند سطر نوشته و چند پست تلگرامی زایل نمی شود، بلکه حقوق عقب افتاده و بی کاری جوانان، آن را منکوب می کند، وقتی هنوز در نیافته ایم اثبات ولایت فقیه محتاج مصاحبه نیست، عملکرد نظام جمهوری اسلامی است که آن را تثبیت می کند،

وقتی نمی فهمیم پوستر و بنر و عکس، کسی را و اندیشه ای را بزرگ نمی کند، وقتی یادمان رفته امام از دریچه ی حل مشکل مردم، از راهِ برداشتن استبداد و استعمار، وارد قلب های مردم شد و نه از راه «مقبوله ی عمر بن حنظله» و از راه نفی و طرد و ، ...وقتی فهم مان همین است، وضع مان هم همین است.

امروز نجات کشور و جمهوری اسلامی وابسته به حل مشکل مردم است و این کار سرلوحه ی همه واجبات است؛ و این نمی شود جز آنکه به تعبیر امام ید واحده شویم. 

گوشتان را تیز کنید. این صدای خمینی است که از پس سالها برای امروز ما سخن می گوید: «باید به همت همه باشد یعنی یک قشر که نمی تواند بسازد، همان طور که این نهضت را اگر یک قشر می خواست که به آخر برساند، نمی شد، همه اقشار وقتی با هم شدند این سد شکسته شد از اینجا به بعد هم باید همه اقشار با هم باشند تا بتوانند این بار را به آخر برسانند و این نهضت را به آخر، ... این وحدت کلمه باید محفوظ بماند که اگر خدای نخواسته این وحدت کلمه از دست برود و خدای نخواسته به شکست برگردیم، تا آخر دیگر ایران روی خوش به خودش نخواهد دید بنابراین همه ما موظف هستیم که این نهضت را حفظ کنیم و  وحدت کلمه را حفظ کنیم». (صحیفه امام خمینی- جلد ۷ - صفحه ۲۵۱)

یک درد داریم و یک درمان. درمان آن درد، انسجام ملی است. راهش نیز زدودن کینه ها و ترویج همدلی و مهربانی است.